Onbetaalbare bruid...

Sommige dingen in de Afrikaanse cultuur zal ik nooit begrijpen. Ik heb mijn best gedaan en moet toegeven dat sommige dingen gewoon altijd onbegrijpbaar zullen blijven voor mijn Europese brein. Een van die dingen is de bruidsprijs. Ik snap het symbolische idee erachter. Een familie heeft jarenlang geïnvesteerd in de opvoeding en scholing van een jonge vrouw en dat heeft veel geld gekost. De vrouw wordt na het huwelijk in de meeste Afrikaanse culturen deel van de familie van de man en dan gaat dat geld dat in de dochter geïnvesteerd is als het ware verloren. Daarom betaalt de familie van de man een bruidsprijs om de verloren kosten te kunnen compenseren. Dat eeuwenoude gebruik wordt overal in Afrika nog gepraktiseerd maar waarom is me een raadsel. Het veroorzaakt bijna altijd voor ruzie en heel veel spanning en zorgt ervoor dat de familie van bruid en bruidegom nooit vriendschappelijk met elkaar om kunnen gaan omdat er altijd wantrouwen, hebzucht en ontevredenheid in het spel zijn. De bruid en bruidegom leven maanden in angst en weten vaak pas op het laatste moment wanneer ze kunnen trouwen. Als de families niet overeen komen over de juiste prijs gaat het hele feest niet door, en als je trouwt zonder dat er een prijs betaald is, is dat een schande voor de familie en is je huwelijk in de ogen van de traditie niets waard.

Een bruidsprijs is meestal geen symbolisch bedrag maar vaak een hele investering. Afhankelijk van de financiële situatie van de toekomstige man kan het gaan over een paar geiten of koeien, een auto of soms zelfs een huis. Het maakt niet uit hoe arm of rijk de man is, de afbetaling van de bruidsprijs duurt vaak zijn halve leven en zorgt er meestal voor dat het jonge stel al in financiële problemen is voor ze zelfs maar een cent in de bruiloft of hun leven samen gestoken hebben.

Waarom ik daar zo over in zit? Abigail, waar ik wel vaker over schrijf,  en Ashton Sr., de vader van haar zoontje,  willen graag trouwen en dat moedigen we van harte aan. Ze lijken een goed stel samen en het zou geweldig zijn als Ashton jr. opgroeit in met zijn vader en een moeder. Het enige probleem is dat Abigails familie ruzie maakt over de bruidsprijs. De familie van haar vaders kant vinden dat ze recht hebben op een deel en hebben een bepaalde prijs in hun hoofd terwijl de familie van haar moeders kant daar heel anders over denkt. Wat ik het ergste vindt is dat Abigail een wees is en dat de meeste van haar ooms en tantes geen cent geïnvesteerd hebben in haar opvoeding of scholing maar nu gedreven door hebzucht hun slaatje proberen te slaan uit Abigails leven. En daarover kan soms maanden of zelfs jaren gestreden worden. Niemand komt op voor Abigails rechten, of het feit dat ze gewoon graag legaal wil trouwen. Het maakt hen niet echt uit of hun nichtje, die ze toch nooit zien omdat ze in een ander land woont, gelukkig is. Als ze maar hun deel van de opbrengst krijgen.

Wat ik niet snap is hoe dit van generatie op generatie door kan gaan. Als je zelf, toen je jong was, ervaren hebt hoe moeilijk het kan zijn, waarom doe je dan hetzelfde tegenover je jongere familieleden? Ik kan, mag en ga me er niet mee bemoeien, dat is niet mijn rol. Wij kunnen alleen maar bidden dat dit het onderlinge vertrouwen tussen Abigail en Ashton niet zal schaden en dat de familie snel tot een redelijke overeenkomst zal komen.