woensdag 31 juli 2013

Gaat de bejaarde dictator weer 'winnen'...?

(Bron www.zapiro.com)
Ik heb politiek altijd erg interessant gevonden. Het bijhouden van verkiezingspeilingen doe ik met het enthousiasme van een voetbalsupporter. En toch, toen ik in Nederland woonde vond ik verkiezingen in buurlanden nooit verschrikkelijk interessant. Misschien ligt het aan mijn niet toerijkend inzicht in Europese politiek maar ik had altijd het gevoel dat het niet erg veel uitmaakt wie er aan de macht zou komen (zolang het geen extreem links of rechtse fanaticus zou zijn natuurlijk). Vandaag zijn er verkiezingen die ik wel met veel interesse volg. Buurland Zimbabwe gaat naar de stembus om de regeringsleider voor de komende 5 jaar te kiezen. De vorige verkiezingen gingen gepaard met veel geweld en de vraag of Mugabe die al sinds 1980 aan de macht is, wel echt en eerlijk gewonnen had. Je zou denken dat de nu 89-jarige president, die het hoofd is van een verdeelde politieke partij, in een land dan maar langzaam omhoog klimt uit een van de meest legendarische economisch ineenstorting van de afgelopen jaren zichzelf een pensioen zou gunnen en deze verkiezingen zou gebruiken om terug te treden. Maar niets is minder waar. Gisteren heeft Mugabe gezegd dat hij zal terugtreden als hij verliest, dat klinkt als niet meer dan logisch bij democratische verkiezingen maar deze leider wordt verdacht van het kennen van heel wat truckjes om ervoor te zorgen dat hij de verkiezingen nooit verliezen zal. Die truckjes heeft hij wel nodig want onder zijn leiding is de ‘broodmand’ van Afrika veranderd in een van de armste landen. Door zijn regering wordt Zuid Afrika overspoeld met economische vluchtelingen (schattingen van aantallen variëren van 1 tot 5 miljoen), die hun land lief hebben en graag weer terug willen, maar dat niet zullen doen voor er een einde komt aan het bewind van Mugabe. Toen een aantal maanden geleden het nieuws de wereld in kwam  dat Mugabe op sterven lag werd dat met feestjes op straat gevierd. De teleurstelling toen bleek dat het toch niet waar was sprak boekdelen. Maar Afrikaanse verkiezingen zijn gek, ondanks het feit dat hij niet erg populair is zijn er maar weinig mensen die denken dat Mugabe niet gaat winnen vandaag.

De Zimbabwanen die ik gesproken heb willen een beter leven, en ze denken niet dat dat gaat gebeuren zolang Mugabe aan de macht is. Maar in Zimbabwe openlijk toegeven dat je niet achter hem staat is gevaarlijk. Mugabe dwing de mensen door middel van intimidatie om op hem te stemmen. Bovendien is er nu al sprake van verkiezingsfraude. Het spotplaatje bij deze blog komt uit 2011, maar er is niets veranderd. Veel mensen die op de kieslijsten staan zijn al niet meer in leven of wonen niet meer in het land, in veel districten zijn meer geregistreerde kiezers dan inwoners. Allen internationale verkiezingswaarnemers uit Afrika en een paarvan oorsprong communistische landen zijn uitgenodigd, het ‘westen’ en de VN zijn geweigerd.

Binnen 5 dagen zullen we weten wie er gewonnen heeft, Mugabe of zijn belangrijkste uitdager Tsangirai. Ondanks het feit dat Mugabe er niet veel van gebakken heeft weet ik niet of Tsangirai het beter zal doen. Ik denk dat het uiteindelijk niet zo veel uitmaakt wie er wint, wat veel meer uitmaakt is hoe het volk en de verliezer zullen reageren. Zimbabwe ligt al op de bodem, erg veel dieper kan het  niet meer zinken, maar de reactie op deze verkiezingen zal bepalen hoe lang het duurt voor ze weer uit hun dal zullen klimmen.

maandag 29 juli 2013

7 quick takes...

7 superquick takes deze week omdat ik veel te veel te doen heb om lang te schrijven.
  1. We genieten enorm met mijn ouders, we hebben al heel veel leuke dingen gedaan en er staan nog veel meer leuke dingen op het programma. Als ze over 5 weken hier weg vliegen kunnen ze gemakkelijk een toeristenboekje over deze streek schrijven, zo veel zullen ze gedaan en gezien hebben.
  2. Zaterdag hebben mamma en ik gedaan wat ik het liefste doe op een zaterdag. ’s Ochtends hebben we twee marktjes bezocht en ’s middags hebben we de hele middag in de keuken gestaan om te koken en bakken voor mijn verjaardagsfeestje.
  3. Mijn verjaardag vierden we  ’s avonds. De kamer was versierd met rood wit blauw en oranje, er kwam Nederlandse muziek uit de boxen en de gasten was verzocht  oranje aan te trekken. Al het eten was rood wit blauw oranje of anderszins Nederlands . Vooral het koekhappen, de zelfgemaakte stroopwafels, de Brabantse worstenbroodjes en de bitterballen waren een groot succes.
  4. Helaas was ik veel te druk met lekkere dingen eten en leuke dingen doen om foto’s te maken op het feestje. De foto hierboven is een van de weinige foto’s die ik vlak voor het feestje begon gemaakt heb, het moge duidelijk zijn dat ik een trotse Nederlander ben.
  5. Gisteren hebben we bij Mercy en Chizo en hun twee dochtertjes gegeten (demeisjes op de foto vorige week). We hebben heerlijk Zambiaans gegeten. Iedereen was te spreken over de maispap, de kool en de kip. De kapenta waren de meningen over verdeeld. Duidelijk was in ieder geval dat het me niet in dank zou worden afgenomen als ik het voor het avondeten zou maken. Kapenta zijn namelijk kleine gedroogde visjes die je in hun geheel, van kop tot staart, inclusief ogen, opeet. Hmmm
  6. Vanaf vandaag heb ik een nieuwe collega. Ik kijk er erg naar uit om met haar samen te werken aangezien ik voor lange tijd de enige op ons kantoor was die voor mijn bedrijf werkte.
  7. En de laatste moet natuurlijk over het weer gaan. Pappa en Mamma hebben tot nu toe geluk, het kan in de Kaapse winter enorm tekeer gaan maar zoals het nu lijkt gaat het deze week heerlijk worden, met woensdag en donderdag zelfs temperaturen rond de 23 graden!


vrijdag 26 juli 2013

Pappa en mamma in Kaapstad...

Pappa en mamma zijn veilig in Kaapstad aangekomen en we hebben al een paar heerlijke dagen gehad. Ik ben blij dat het nog lang niet voorbij is. Toen ik ze woensdag van het vliegveld haalde duurde het erg lang voor ze uit de gate kwamen en ik had al een ongersut gevoel toen ik ineens een smsje van mamma kreeg: 'de koffers zijn niet aangekomen!'. Na een beetje geregel zijn we zonder bagage maar met de belofte dat ze later die dag nog zouden aankomen naar huis gegaan. Gelukkig werden we niet teleurgesteld, een paar uutjes later werden de koffers aan huis bezorgd. Helemaal vol met Nederlandse verjaardagscadeautjes dus dat was een groot feest. 's Avonds hadden pappa en mamma geen tijd om uit te rusten want onze bijbelstudiegroep kwam. Onze groep met meer dan 20 mensen van heel wat verschillende nationaliteiten zorgden gelijk voor leuke gesprekken en kennismakingen. 

Gisterochtend zijn we langzaam begonnen. Na een rondleidig langs de mooie historische gebouwen in onze wijk hebben we iets gedaan waarvoor heel wat angsten overwonnen moesten worden. Met z'n drieen hebben we Lions Head beklommen, Lions head is een 669 meter hoge berg, en een van mijn favoriete beklimmingen in Kaapstad. 669 meter klinkt misschien niet erg hoog, maar de berg staat gelijk aan de zee dus je klimt heel wat meters, en de berg staat helemaal op zichzelf dus als je bovenop staat heb je aan alle kanten een fantastisch uitzicht over Kaapstad. Om zo ver te komen moet er wel met handen en voeten over smalle richeltjes en grote rotsblokken geklauterd worden en ik ben trots dat mijn ouders de klim schijnbaar moeiteloos voltooid hebben. Op naar de volgende! En op naar alle andere leuke dingen die er in en rond Kaapstad te doen zijn...

woensdag 24 juli 2013

Something fishy? Try Thai Fish Cakes...


 (Scroll down for English)

Thaise vis koekjes

Vanwege Hartmut’s werk wonen we door de week tijdelijk in Langebaan. Het is een toeristisch kustdorpje vanwege haar ligging aan een prachtige lagune met azuurblauw water en vanwege de mooie natuurgebieden waar in het voorjaar duizenden toeristen de velden vol voorjaarsbloemen komen bewonderen. Maar nu is het nog geen voorjaar dus het is hier lekker rustig. Ik denk dat wij, een paar van Hartmut’s collega’s en ik de enige ‘vreemdelingen’ zijn in dit dorp waar iedereen elkaar lijkt te kennen. Ik heb me laten vertellen dat dat in het weekend wel anders is, maar dan ben ik hier niet dus daar kan ik niets over zeggen. De meeste collega’s van Hartmut zijn hier alleen en omdat de avonden dan wel erg lang zijn wordt er meestal samen gegeten. Een van de jongens had deze week het goede idee om een vis klaar te maken op de braai.

Een braai (barbecue) is het hoogtepunt van de Zuid Afrikaanse keuken en zo mogelijk zelfs van de hele cultuur. In de meeste gezinnen is in ieder geval een van de wekelijkse maaltijden een braai en ik ken zelfs mannen die elke avond hun kooltjes warm maken om daar hun vlees op klaar te maken. Het is een echt mannending, ‘De man maakt de braai, de vrouw maakt de slaai’ (salade). Er zijn talloze marinaderecepten die als staatsgeheim bewaard worden en van generatie op generatie in families worden doorgegeven.  Niets maakt een Zuid Afrikaanse man trotser dan een tot perfectie gegrild stukje vlees. Dit alles heeft tot gevolg dat je in een typisch Zuid-Afrikaans lunchpakket meestal een paar afgekoelde worstjes of steaks zal vinden. Afgekoeld vlees voor het middageten is bijna net zo populair als het vers gegrilde vlees van de avond ervoor. Ik heb daar zo mijn bedenkingen bij en probeer meestal van al het vlees af te komen. Behalve als we een vis braaien, want met afgekoelde vis kan je hele leuke dingen doen!  

.
Ingrediënten.
  • 500 gram aardappels
  • 200 gram gekookte of gebakken witvis (ik gebruikte  zeetong dat overgebleven was van de braai)
  • 2 eetlepels sweet chili saus (die je gebruikt bij de loempia)
  • ¼ kopje in kleine stukjes gesneden verse koriander
  • 1 theelepel geperste knoflook+gember

Aanwijzingen
  • Schil de aardappelen en kook ze gaar. Prak het fijn met een vork, het hoeft geen gladde puree te zijn, een beetje grof in de mond is als je het over puree hebt best goed.
  • Terwijl je de puree laat afkoelen verdeel  je de vis in stukken. Normaal gesproken hoeft hier geen mes aan te pas te komen, witvis valt vanzelf uit elkaar.
  • Meng de vis met de sweet chili saus, de knoflook puree en de gesneden koriander.
  • Meng dit mengsel met de aardappelpuree en voeg peper en zout toe naar smaak.
  • Zet de oven aan op 180˚C met grilfunctie. Als dit niet los van elkaar kan zet je alleen de grilfunctie aan.
  • Vorm met de hand ‘koekjes’ van het mengsel die ongeveer 5 cm in doorsnede en 1,5 cm dik zijn.
  • Vet een ovenplaat in en bak de koekjes voor ongeveer 15 minuten. Wel goed opletten, de ene gril is de andere niet en ze zijn snel te donker.
  • Verwijder ze voorzichtig van de bakplaat, als ze erg warm zijn breken ze gemakkelijk.
  • Serveer met een salade, gekookte groenten en sweet chili saus om in te dippen. Ook heerlijk als snack op een feestje, in de lunchtrommel of bij een picknick!

Eet smakelijk!

 
Thai fish cakes

For the next few months, we will live in Langebaan during the week because of Hartmut’s job. Langebaan is a pretty coastal town that is very popular amongst tourists because of the striking azure blue lagoon and because of the stunning national park. In spring it is extremely busy here because of the  thousands of tourists who come to admire the flowering daisies. But it is still winter and rather quiet. I believe that we, together with some of Hartmut’s colleagues,  are the only ‘foreigners’ in this small town where everybody seems to know each other. They say that that is quite different during the weekends but I have not been here over the weekend so I cannot confirm that. Most of Hartmut’s colleagues are here alone, and because evenings alone get very boring, they like to eat together. One of the guys had the brilliant idea to have a fish braai this week.

A braai (barbecue) seems to be the pinnacle of the South African kitchen and if possible even of the entire culture. Most families have a braai at least once a week and I even know some men who light their fire  every evening to prepare their piece of meat. Countless recipes for marinades, treated like state secrets, are passed from generation to generation. Nothing fills a South African man with more pride than his piece of steak, grilled to perfection. All this results in the fact that a typical South African lunch box usually contains some cold sausages or pieces of steak. Cooled down meat for munch seems to be as popular as the freshly grilled meat the evening before. I am not quite sure what to think about cold meat, I find the pieces of cold white fat rather unappetizing, and I usually try to eat the meat when it is still warm. However, when there is leftover fish the story is quite different. Because you can do amazing things with cold fish.

Ingredients.
  • 500 gram potatoes
  • 200 gram baked or barbequed sole (or any other comparable white fish)
  • 2 tablespoons sweet chilli sauce
  • ¼ cup fresh coriander, cut in small pieces
  • 1 teaspoon crushed garlic/ginger

Instructions
  • Peel the potatoes and boil them till soft. Mash them with a fork, the puree does not need to be too smooth. I always like a bit of texture in my food.
  • Divide the fish into smaller pieces while the mash is cooling down. No need to use a knife, the fish will fall apart in ideally sized pieces.
  • Mix the fish, the sweet chili sauce and the coriander with the mash. Add salt and pepper as you like.
  • Preheat the oven to 180˚C with grill function.
  • Shape the fish cakes with your hands. They should be around 5 cm wide and 1,5 cm thick.
  • Place the fish cakes on a greased oven pan and bake them for about 15 minutes. Be careful, not all grills have the same power, yours may be quicker than mine and you do not want your fish cakes to be burned!
  • Serve with a salad and sweet chili sauce. It also works fabulously as a lunchbox treat or a party/picnic snack


Enjoy!

maandag 22 juli 2013

7 quick takes from a birthday weekend...


  1. Het liefste zou ik zeven takes schrijven met dezelfde boodschap. ‘Pappa en mamma vliegen morgen om Woensdag bij mij in Kaapstad te landen…!.’ Dat is hoe erg ik er naar uitkijk. Maar om dat 7 keer te herhalen is natuurlijk voor niemand interessant dus dat doe ik niet. Maar ik zou het wel willen…
  2. We hebben de eerste week in Langebaan overleefd vorige week. Hoewel overleven in zo’n rustig dorpje niet echt moeilijk is. In mijn blog van Woensdag zal ik er een beetje meer over schrijven.  Het is er mooi, het is er stil, het voelt een beetje alsof ik op een Waddeneiland ben in het laagseizoen. Over een paar weken zal de rust helemaal weg zijn. Langebaan staat namelijk bekend om de prachtige voorjaarsbloemen die nu al overal tevoorschijn komen. Ik ben erg benieuwd.
  3. Dit weekend was ook mijn verjaardag. We hebben het lekker met z’n tweetjes gevierd. We waren in Langebaan en moesten sowieso terug naar Kaapstad rijden. We hebben er dus een klein roadtripje van gemaakt met onderweg allemaal leuke stops. We hebben ontbeten bij een padstal. Daarvan heb je er honderden langs de kant van de Zuid Afrikaanse wegen. Een padstal is een plek waar een boerderij haar producten verkoopt. Het kan een tafel met potjes jam zijn, of, zoals de padstal waar wij kwamen, een klein restaurantje waar je versgebakken brood met zelfgemaakte boter en jam kan eten. Heerlijk!
  4. Een andere stop was in het plaatsje ‘Darling’, de naam zegt het al, een schattig plaatsje. Daar waren we om ‘Evita se perron’ te bezoeken.  Evita is een van de bekendste karakters van Pieter-Dirk Uys, een Zuid Afrikaanse komiek die bekend is geworden door zijn sociaal activisme en later ook zijn (of eigenlijk Evita’s) kookboeken. In de tijd van apartheid bepruikte Uys zijn alter ego Evita om de absurditeit van het hele systeem aan de kaak te stellen. Tegenwoordig zet hij zich vooral in in de strijd tegen HIV/AIDS en voor onderwijs. Evita se Perron is het oude treinstation van darling dat Uys heeft omgebouwd tot theater/restaurant/museum/rariteitenkabinet waar hij zelf vaak voorstellingen geeft maar waar wij gewoon lekker verjaardagstaart gegeten hebben.
  5. Mijn verjaardagsfeestje is volgende week zodat mijn ouders gelijk ook allemaal vrienden kunnen leren kennen. En om er voor te zorgen dat de cultuurshock niet te groot zal zijn is het thema ‘Nederland’. Ik heb iedereen gevraagd om in oranje te komen, we zullen koek happen, Nederlandse hapjes eten en Nederlandse muziek luisteren… Oranje boven!
  6. De foto’s bij deze blog heb ik gisteren gemaakt. Een van mijn favoriete families in onze kerk is een geweldige Zambiaanse familie. Het is een familie waarvan ik hoop krijg voor de toekomst van Afrika. Een van de grootste problemen hier, en ik denk overal ter wereld wel is de ‘afwezige vader’. Als mensen al weten wie hun vader is, is hij er vaak niet om een positief mannelijk rolmodel te zijn. Bij deze familie is dat helemaal anders, ze hebben bijna niets, maar staan zo positief in het leven! De vader en moeder hebben een goed huwelijk en het is hartverwarmend om te zien hoe gek de vader op zijn dochters is, en hoe hij hun absolute held is. De meisjes zijn ook allerschattigst, Esther, is 6 en klimt het liefst in alle bomen, rent door de modder en is nergens bang voor. Regina is 4 en danst, huppelt en zingt het liefst de hele dag, een echt poppenmoedertje en meisje-meisje.
  7. Mijn inspiratie is op bij deze laatste take.. dus ik zeg het nog maar een keer. Pappa en Mamma komen Woensdag!


vrijdag 19 juli 2013

Lessons from two little shop keepers...

Vorige week kwam ik deze twee meisjes tegen in Madagascar. Ze waren allebei vijf, onafscheidelijk en volgens hen zelf beste vriendinnen, ook al hadden ze elkaar de week ervoor pas ontmoet. Ze speelden winkeltje. Dat hoefden ze me niet uit te leggen. Dat had ook niet met woorden gekund want we spraken elkaars taal niet. Maar de taal van het spel heeft geen woorden nodig. De zorg waarmee hun handelswaar was uitgestald en de overtuiging waarmee het werd aangeprezen spraken boekdelen  

Ik raapte een paar blaadjes van de grond en liep richting hun winkeltje. Ik wees naar de geïmproviseerde barbecue waarin het ‘vlees’ zorgvuldig werd omgedraaid zodat het niet zou verbranden. Ik gebaarde dat ik honger had en dat ik twee stukjes wilde. Na een beetje onderhandelen moest ik 3 blaadjes betalen. Ik bedacht me ineens dat ik nog een beetje echt geld in mijn zak had zitten. In plaats van de 3 blaadjes betaalde ik 100 Ariary (5 eurocent). De meiden straalden maar gelijk daarna vroeg ik me af of mijn spontane actie wel een slimme keuze was geweest. Het was vanuit pedagogisch of ontwikkelingshulptechnisch opzicht vast erg onverantwoord om als blanke zomaar geld te geven aan de ‘arme kindertjes’.


Ik zat er nog over na te denken toen de meiden me 10 minuten later weer kwamen opzoeken. Ze hadden een grote glimlach op hun gezicht, wangen die bol stonden van de snoepjes  die ze van het geld gekocht hadden en met een triomfantelijk gebaar werd er mij ook een overhandigd. Deze meiden hadden mijn medelijden helemaal niet nodig, deze meiden waren gewoon kinderen die mij meenamen in hun onschuldige spel. Ik schaamde me omdat ik ze al in het hokje ‘arme hulpbehoevende mensen’ geplaatst had zonder er over na te denken dat ze mijn hulp misschien helemaal niet nodig haddenn. Ik besefte ineens dat ontwikkelingshulp op Gods manier veel meer gaat om bruggen bouwen door de ander met waardigheid te behandelen, door respect te tonen en door de ander serieus te nemen. Door de ander te zien als gelijke, uniek geschapen naar Gods beeld. De weldoordachte liefdadigheidsstrategieën komen later wel, als dat nodig is.  

woensdag 17 juli 2013

Spiced monkey bubble loaf with a Dutch flavour…

 
 (scroll down for English)

Amerikaans bubbel brood met een Nederlands tintje….

Als ik een nieuw kookboek heb lacht Hartmut me altijd heel hard uit. Niet zozeer om het feit dat ik nieuwe kookboeken leuk vind, daar profiteert hij namelijk alleen maar van omdat ik op die manier over veel nieuwe gerechten en andere gebruiken van vertrouwde ingrediënten leer. Hij lacht me altijd uit omdat ik kookboeken rustig drie keer achter elkaar van voor naar achteren lees. Heerlijk, de lijst met recepten doorspitten, me afvragen of ik alles in Kaapstad kan kopen en als dat niet het geval is bedenken wat een goede vervanger zou zijn. Ik lees graag  over nieuwe technieken en gerechten en al lezende puzzel ik de menu’s voor de komende paar dagen in elkaar. Naast het lezen van kookboeken ben ik ook een trouw bezoeker van kookblogs. Dan merk je wel dat bepaalde gerechten populair zijn om te maken. Brownies met allerlei verschillende ingrediënten, kip in de oven en pannekoeken met alle mogelijke vullingen komen steeds weer voorbij. Dit recept is voor een typisch Amerikaans brood dat ik onder vele verschillende namen ook al heel wat keren voorbij heb zien komen. En die populariteit snap ik helemaal. Het is snel klaar en erg lekker. Het was dan ook hoog tijd dat er een echte Nederlandse versie van dit brood kwam. Ik heb die schone taak op me genomen en het gebruikelijke kaneel vervangen door speculaaskruiden.
Nederland, maak je klaar voor Monkey (puzzle) bread, sticky bread, African coffee cake, bubble loaf of monkey brain. Het maakt niet uit hoe je het noemt, lekker en verslavend is het in ieder geval.

Ingrediënten
§  Brooddeeg voor 1 wit brood
§  50 gram gesmolten boter
§  50 gram suiker
§  5 gram speculaaskruiden
§  ½ tin  gecondenseerde melk

Aanwijzingen
  • Normaal gesproken maak ik mijn eigen brooddeeg maar nu ben ik in Langebaan en beschik ik niet over de luxe van mijn eigen keuken en fijne mixer. Ik had een luie bui geluk en vond in de supermarkt kant en klare brooddeeg. Als je dat niet kan vinden maak je gewoon een standaard wit brooddeeg voor 1 brood en laat je het rijzen tot het punt waar je het normaal in de oven zou doen.
  • Warm de oven voor tot 180˚C
  • Vet een broodbakvorm in. Ik gebruik meestal een spuitbus maar ik heb geen idée of je dat in Nederland ook kan kopen. Ik weet zeker dat boter ook werkt.
  • Mix the suiker en de speculaaskruiden.
  • Roll het brooddeeg is balletjes van ongeveer 2 cm doorsnede en plaats de balletjes in het bakblik.
  • Als je klaar bent met de eerste laag verdeel je de helft van de gesmolten boter en de suikermix over de balletjes. Hierna maak je de tweede laag die je ook weer besprenkeld met boter en suiker.
  • Plaats het brood in de voorverwarmde oven en bak het voor 45 minuten of totdat het mooi gebruind is.
  • Zodra het uit de oven komt giet je de gecondenseerde melk uit over het brood, je hoeft niet zuinig te zijn. Het meeste trekt weg in het brood en zorgt voor een lekker zoete laag die zo plakkerig is dat je je vingers bij dit brood zal aflikken…
  • Het brood is zowel warm als koud erg lekker!
Tip: Je kan ook kleinere individuele porties van dit brood maken door een muffin vorm te gebruiken. Vul elke vorm met3 of 4 balletjes en besprenkel het met boter en suiker voor je het voor ongeveer 25 minuten in de oven zet. Eet smakelijk! 

Spiced monkey bubble loaf with a Dutch flavour…

I love reading cook books and food blogs. If you hang around on blogs long enough you will notice that some kinds of food are immensely popular to make, take pictures of and in all probability also popular to be eaten. I have seen numerous brownies with all kinds of fillings, so many styles of roast chicken that I could eat roast chicken for a whole year without repeating a recipe and the same could be said about a good old breakfast dish, the humble pancake. Another dish that I have seen many times in many versions and with many different names has inspired me to write this recipe. Call it Monkey (puzzle) bread, sticky bread, African coffee cake, bubble loaf or monkey brain it is all equally sweet and addicting. As a proud Dutchie, I thought it would be time for a real Dutch version of this popular American bread that is virtually unknown outside of the States, according to Wikipedia,
I used the typical Dutch ‘speculaas’ spices instead of the usual cinnamon. If you can’t find speculaas, you can use gingerbread spices as an alternative.  

Ingredients
§  White bread dough for 1 bread
§  50 gram melted butter
§  50 gram sugar
§  5 gram speculaas or gingerbread spices
§  ½ tin  sweet condensed milk

Instructions
  • Normally I make my own bread dough but at the moment I am not in my own house, consequently I do not have the luxury of having a stand mixer to use. I was lazy lucky and found readymade bread dough in the supermarket. If you can’t find that, just make  a dough for one white bread and let it rise until the point where you would normally put it in the oven.
  • Preheat the oven to 180˚C
  • Grease the bread tin that you are going to use. I like to use the spray but I am sure butter will work just as well.
  • Mix the sugar and the gingerbread spices
  • Roll the bread dough in small balls (2cm) and place them in the bread tin. Drizzle half the butter and sugar over the first layer before you continue to make the top layer.
  • Once all the dough is finished drizzle the second part of the butter and suger+spice mixture over your bread and place it in the oven for 45 minutes or till the bread is nicely browned.
  • Drizzle the condensed milk over the bread as soon as you take it out of the oven so that the fresh bread can soak it up and become the finger licking kind of sticky.
  • It is delicious both warm and cold. I like to eat it with a glass of cold milk.
Tip: You can make this bread also in smaller individual portions by using a muffin pan that you fill with 3 or 4 balls. Change baking time accordingly. 


maandag 15 juli 2013

7 quick takes...

  1. Ik ben weer thuis in Kaapstad en ben bij mijn werk maar zit vooral naar mijn scherm te staren. Mijn hoofd is nog half in Madagascar. Hoewel het de derde keer was wisten het land en haar mensen me opnieuw te verassen, te ontroeren en te verbazen. De reis was goed, het team was geweldig en samen hebben we hebben heel wat les-uren, therapie-uren, organisatie-uren, opruim-uren en bouw-uren doorgebracht in het Lutherse ziekenhuis in Mahajanga.
  2. Toen ik gisteravond in Kaapstad aankwam was het wel duidelijk dat mijn hoofd nog niet helemaal geland was. Toen we al bijna bij de auto waren realiseerde ik me ineens dat ik mijn paspoort niet had. Ik vermoedde dat ik hem in het vliegtuig had laten liggen.  Ik ben snel terug gegaan naar de aankomsthal, waar ik na het invullen van een paar formulieren weer naar binnen mocht. Ik kwam aan met een van de laatste vliegtuigen van de avond en de hal was helemaal leeg op een paar beveiligers na. Gelukkig werd ik snel geholpen en na 5 minuten kwam een medewerker met mijn paspoort en een toespraak over hoe ik het nooit weer uit mijn oog mag verliezen bij me terug.
  3. Zaterdagochtend vlogen we met het kleine MAF vliegtuigje weer van Mahajanga terug naar Antananarivo. Ik was co-piloot en heb ontzettend veel geleerd over vliegen, vliegtuigen en het landschap dat onder ons voorbij kwam. Wat een geweldige ervaring!
  4. Zondag gingen we eerst naar de kerk en daarna hadden we nog wat tijd voor we naar het vliegveld moesten. We besloten om een wandeling door de rijstvelden te maken. Antananarivo is een interessante stad die gebouwd is op heuvels, op elke heuvel staan ontelbaar veel kleine huisjes hutjemutje op elkaar terwijl alle omringende lagere landen gebruikt worden voor het verbouwen van rijst. Rijst wordt dan ook gegeten bij het ontbijt, de lunch en het avondeten en snacks tussendoor zijn een soort poffertjes gemaakt van rijstmeel.
  5. Toen ik een paar weken geleden uit Nederland terug kwam schreef ik op mijn blog dat ik bij de Hema handdoeken gekocht had om mee te nemen naar Zuid Afrika. Ik ben overduidelijk niet de enige Nederlander die Hema producten de hele wereld over sleept. Toen ik de badkamer van ons gasthuis in Antananarivo inliep was ik stomverbaasd om handdoeken aan een lintje met een wel heel bekend logo te zien hangen. Toen ik vervolgens allemaal Nederlandse boeken in de boekenkast zag staan werd mijn verbazing nog veel groter. De eigenares van het gasthuis was een Nederlandse die 7 jaar geleden op vakantie naar Madagascar ging, om met vlinders in haar buik weer thuis te komen. Vlinders vanwege het land en vanwege een hele leuke man die ze daar ontmoet had. Het was heerlijk om even Nederlands te kletsen en om haar verhaal te horen.
  6. Zoals het nu lijkt zal ik tot September niet hoeven reizen. Gelukkig maar, want volgende week komen mijn ouders die 6 weken zullen blijven. Nu is het ineens heel dichtbij en kijken we er ontzettend naar uit!
  7.  Morgen gaan we voor het eerst naar Langebaan om daar de rest van de week te blijven. Een huis is nog niet geregeld dus we blijven deze week in een gasthuis. Gelukkig kan ik er wel zelf koken en een supermarkt is op loopafstand. Ik ben benieuwd…


vrijdag 12 juli 2013

The beautiful people of Madagascar...

We zijn de afgelopen dagen erg druk geweest maar ik heb steeds mijn camera binnen handbereik om alle mooie mensen die ik tegenkom vast te leggen. Die indringende donkere ogen, die prachtige huidskleur. De mensen in Magadascar zijn oogverblindend mooi. Het is een geluk voor mij dat de meesten gewillig voor mijn camera poseren en het geweldig vinden om hun eigen gezicht op het kleine schermpje van de camera te zien. Als ik de camera omdraai om hen de foto te tonen breekt het ijs van hun serieuze 'foto gezicht' en verschijnt er een brede glimlach. Als ik die vast probeer te leggen wordt er helaas gelijk weer serieus gekeken want lachen op de foto  is hier blijkbaar niet in de mode....

donderdag 11 juli 2013

Opa....

Eergisteren is mijn opa overleden. De afgelopen maanden werd hij duidelijk steeds zwakker en de laatste  week was hij erg ziek, we wisten dat zijn leven hier op aarde nog slechts een kwestie van dagen zou zijn. 
Ik ben blij en dankbaar dat ik opa nog heb kunnen zien tijdens mijn bezoek aan Nederland. Opa was een bijzondere man en ik heb mooie herinneringen aan de dingen die we samen gedaan hebben. Hij had vroeger vogels en als ik duiven hoor koeren gaan mijn gedachten nog altijd  terug naar zijn oude schuurtje waar het vogelvoer stond, de typische geur kan ik haast ruiken. Ik herinner me de schroefjes die in datzelfde schuurtje  netjes in glazen potjes op een rijtje hingen, typisch, alles zoals het hoort, niets stond scheef of niet op de juiste plaats. En dat was opa ten voeten uit. Hij was altijd bezig voor anderen, het liefst achter de schermen. Koster in de kerk, oud papier verzamelen in zijn flat, alles klaarzetten voor de weeksluiting in het bejaardencentrum. Dienende liefde als geloofspraktijk, met een diepe overtuiging en eerbied voor de Schepper. Hij deed dit met een groot gevoel voor humor, ik zal zijn plagerijen en grapjes missen.


Toen ik acht jaar geleden voor het eerst naar Kenia ging namen we afscheid en zei hij dat hij er vast niet meer zou zijn als ik weer terug zou komen. Ik zei toen dat dat niet uitmaakte omdat ik hem dan in de hemel wel weer zou zien. Ik ben terug gekomen, heb hem weer gezien, en ben daarna nog vele keren terug gekomen en weer weg gegaan. Elke keer met hetzelfde afscheid. Opa die me vertelde dat hij er niet meer zou zijn als ik terug kwam, en mijn opmerking dat we elkaar dan in de hemel weer zullen zien. De laatste keer dat ik hem zag zei ik het niet. Ik kon het niet want ik wist dat zijn leven niet lang meer zou zijn. Dat ik hem op aarde niet meer zou zien en dat de volgende keer inderdaad in de hemel zal zijn.  Toen maakte die gedachte me  droevig, nu geeft diezelfde wetenschap me rust en vrede. 



Nooit meer tranen, nooit meer pijn,

want wij zullen met Hem leven
in zijn nabijheid, voor altijd.




maandag 8 juli 2013

7 quick pictures from Madagscar...

Madagascar vanuit de lucht. Met een klein vliegtuigje van de MAF werden we van de hoofdstad Antananarivo naar Mahajanga in het Noordwesten van het land. Op de foto zie je een van de vele kleine stadjes waar we overheen vlogen.
Als ik vlieg  vraag ik me vaak af wat de piloot zou doen als ik gewoon de cockpit in zou lopen om hem te vragen hoe alles werkt. Het vliegen in het kleine vliegtuigje was voor mij dan ook een geweldige ervaring. Zo dicht bij de piloot om te kunnen vragen hoe alles werkt. Superinteressant!
Met de Ariary, de valuta in Madagscar ben je al snel miljonair. Dit is het geld dat we de komende week op zullen maken, een flinke tas vol!
Gisteren in de kerk kwam ik dit jochie tegen in zijn zondagse pak. Op de eerste foto die ik maakte (deze dus) glimlachte hij nog lief maar toen ik nog een foto wilde maken besloot hij dat glimlachen toch niet zo stoer was en kreeg ik een zogenaamd stoere blik en gangsterhouding...
Heeft deze foto nog uitleg nodig? Zo veel lekkere groenten bij elkaar, daar gaat mijn kokshart sneller van kloppen! Die tomaten, zo rood, rijp en sappig zijn gebakjes op zich!
Tijdens een strandwandeling kwamen we deze vissersboten tegen. De laatste honderden jaren is er vrij weinig veranderd aan de manier waarop veel mensen hun dagelijks brood verdienen. Het is schitterend om te zien hoe de mensen elkaar helpen, maar ook echt afhankelijk van elkaars hulp zijn. Alleen krijg je je bootje niet op het droge, jij hebt de hulp van je dorpsgenoten nodig en op jouw beurt zal jij hen helpen om hun boten het strand op te trekken.
Dit prachtige meisje kwamen we ook tegen. Ze poseerde graag voor mijn camera en later kwam ik erachter dat dat was omdat ze dacht dat ik voor een tijdschrift werkte.. Een tijdschrift is deze blog niet maar het wordt wel door veel mensen gelezen. Op het moment van schijven ben ik nog 20 bezoekers weg van de honderduizendste bezoeker!


vrijdag 5 juli 2013

Leaving for Madagascar...

Toen ik drie weken geleden in Kaapstad landde zei ik tegen iedereen dat ik deze keer echt lang thuis zou zijn. Maar nu zijn we drie weken verder en staat mijn koffer al weer klaar om morgenvroeg met mij naar het vliegveld te gaan. (spreekwoordelijk dan, hij is nog leeg. Een koffer inpakken is een klusje dat ik het liefst uitstel tot 5 minuten voor ik naar het vliegveld vertrek) Om 6 uur ’s ochtends vlieg ik richting Johannesburg waarvandaan we naar Antananarivo vertrekken. Op de heenweg zullen we helaas weinig van deze fascinerende stad zien omdat we gelijk  doorvliegen naar Mahajanga. Daar zullen we tot volgende week zaterdag zijn om met een negenkoppig team het Lutherse ziekenhuis ‘Antanimalandy’ en de omliggende wijken te gaan werken. We zullen ons richten op gezondheidsonderwijs aan zowel de mensen die in het ziekenhuis werken als de patiënten. Ik kijk er ontzettend naar uit om weer naar Madagaskar te gaan, een fantastisch land met een exotische schoonheid, inspirerende mensen en een unieke cultuur. Ik kijk er ook naar uit om met God als onze leider te gaan. Wij maken plannen voor wat we willen gaan doen, maar de afgelopen twee reizen hebben bewezen dat Zijn plannen veel beter zijn. En dat maakt het spannend en opwindend tegelijk. Ik neem mijn camera mee en hoop ook te kunnen bloggen zodat jullie een beetje mee kunnen reizen

woensdag 3 juli 2013

Dreamy creamy mushroom sauce....

You can find this blog and much more HERE
(Scroll down for English)
Een van de dingen die ik leuk vind aan ouder worden (ik wordt deze maand 26, het gaat nu toch echt richting de 30) is dat je dingen van je ouders in jezelf terug ziet.  Ik weet nog goed dat mijn moeder vroeger vaak zuchtte dat ze niet wist wat ze moest koken. Dat leek me nogal gek, zo moeilijk is het toch niet? Als je niets weet maak je gewoon pizza, patat of pannenkoeken en iedereen is blij. Nu snap ik heel goed wat ze toen bedoelde. Als je de hele week kookt is je inspiratie af en toe gewoon op. Helemaal als de maaltijd gezond, niet al te duur en een goed onderdeel van een afwisselend dieet moet zijn. Als ik niet weet wat ik moet koken helpt het  ook niet veel om Hartmut te vragen wat hij wil eten want zijn antwoord weet ik toch al. Het is namelijk altijd hetzelfde, hij vindt steevast dat ik te weinig pasta maak. Zelfs al hebben we in een week al drie keer pasta gegeten (spaghetti, tagliatelle en lasagne), als ik hem nu vraag wat hij vanavond wil eten zal zijn eerste keuze waarschijnlijk nog altijd pasta zijn. Ik vind pasta ook helemaal geen straf, maar dan moeten er wel een beetje variatie in de soort van saus zijn. En dat is nou net niet de bedoeling bij Hartmut. Hij wil het liefst die ene lekkere saus die ik vorige week ook maakte terwijl ik het liefst experimenteer (al dan niet met succes) met nieuwe ingrediënten en andere technieken. Je kan hier niet echt pakjes met poedersaus kopen dus het is altijd met verse ingrediënten, erg lekker en gezond, maar als de tomaten niet altijd even rood en rijp zijn, en als ik niet altijd dezelfde groenten in de winkel kan vinden is die precieze herhaling niet altijd haalbaar. Er is gelukkig toch één saus, die we allebei erg lekker vinden, waarvan ik de ingrediënten vrijwel altijd vinden kan. Hoera voor herhaling!
Er is geen vlees in deze saus maar de grote hoeveelheid paddenstoelen maken dat je het vlees eigenlijk helemaal niet mist. Het is dus ook een perfecte maaltijd voor vegetariërs of als je vegetariërs te eten krijgt. Ik weet nog steeds niet zeker hoe ik deze pasta moet noemen in het Nederlands, want ik ben er onlangs achter gekomen dat champignons geen verzamelnaam is voor alle zwam-achtigen die je kan eten. Maar  als ik het paddenstoelenpasta noem klinkt het alsof jullie hierna ook nog aanwijzingen voor het organiseren van een  kabouterfeestje kunnen verwachten.

Dreamy creamy Mushroom Sauce for Pasta
Ingrediënten
  • 500 gram eetbare paddenstoelen (ik gebruik meestal gewoon champignons, vaak kan ik ook van die grote bruine kopen, daar zit wat meer ‘vlees’ aan)
  • 400 ml melk
  • 80 gram boter
  • 100 gram bloem
  • 1 kippenbouillon blokje
  • Klein blikje erwten (of een kopje vol diepvries erwten)
  • 2 uien
  • 2 teentjes knoflook (als je dat lekker vindt)
  • 2 of 3 lente-uitjes
  • 250 gram courgette
  • Zout en peper naar snaak

Aanwijzingen
  1. Smelt de boter op in een grote pan met dikke bodem.
  2. Snij de ui en de lente uitjes in kleine stukjes (en de knoflook als je dat gebruikt).
  3. Bak de gesneden groenten in de boter en snij ondertussen de paddenstoelen en de courgette in stukjes (niet al te klein, je wilt ze wel terug kunnen vinden).
  4. Als het uienmengsel lekker zacht begint te worden en die typische uienlucht die je aan het huilen maakt verdwenen is kun je de paddenstoelen en de courgette toevoegen. Bak ze mee tot ze lekker zacht zijn.
  5. Verlaag de temperatuur van je fornuis en voeg  de bloem toe. Roer snel door tot alle bloem aan het groentemengsel kleeft en een beetje vochtig is. Je mag geen ‘droog’ bloem meer hebben want dan krijg je snel klontjes in je saus.
  6. Voeg nu de melk en het bouillon blokje toe en blijf goed roeren zodat je geen klontjes krijgt. De saus zal snel dikker worden. Als je dikke saus lekker vindt moet je misschien wat minder melk toevoegen, als je een meer lopende saus wilt kun je natuurlijk altijd meer toevoegen.
  7. Voeg als laatste de erwtjes toe en maak het op smaak met peper en zout.

Ik heb in dit gerecht de melk wel eens gedeeltelijk vervangen door room, in mijn ervaring maakte het niet een heel erg groot verschil in de smaak, alleen in de calorieën en ik heb dus besloten voor de gezondere optie te gaan. Ik maak het zelf meestal met volkorenpasta, ten eerste omdat het natuurlijk uiterst verantwoord is maar ten tweede ook omdat we het allebei veel lekkerder vinden.

Eet smakelijk!


maandag 1 juli 2013

7 quick takes from a warm winter weekend...


  1. Wat was het een heerlijk warm weekend, de temperaturen kwamen, ondanks het feit dat het winter is,  gemakkelijk boven de 20 graden uit en ik heb dan ook de hele zaterdag buiten doorgebracht. Eerst wielrennen met het groepje waarmee ik altijd fiets, daarna naar een markt in de wijnlanden bij Stellenbosch en aan het eind van de middag  wandelen op de promonade om de zon in zee te zakken.
  2. Ik heb al vaker geschreven over marktjes in en rond Kaapstad maar ik kan er maar geen genoeg van krijgen. De creativiteit werkt inspirerend. Lekkere pasteitjes in emaille kopjes, prachtige cupcakes en een ijsverkoper die ter plekke fudge, brownies en andere lekkernijen in je ijs mixt om het zo helemaal naar jouw wens  te maken zijn slechts een kleine greep uit de verzameling van etenswaren die je het water in de mond doen lopen…
  3. Elke keer als ik op de promenade wandel neem ik mezelf voor dat ik er in het vervolg meer ga komen. Mensen met wandelwagens, dreumesen op kleine fietsjes, honden die elkaar nieuwsgierig besnuffelen en een heleboel hardlopers zorgen voor een gezellige drukte. Helemaal aan het einde van de middag als de bergen aan de ene kant in het warme avondlicht van de ondergaande zon aan de andere kant lijken te gloeien. Een ideale plek om te wandelen, te mijmeren en heerlijk weg te dromen…
  4. Zuid Afrika wordt, net als de rest van de wereld, erg in de greep gehouden door de gezondheid van ‘Madiba’. Elke krant schrijft er dagelijks over en mijn facebook timeline staat vol met inspirerende quotes uit zijn mond. Er gaan de wildste geruchten rond over dingen die gaan gebeuren als hij komt te overlijden. Ik denk, en hoop, dat het allemaal wel mee zal vallen en dat het land juist  door het rouwen om hetzelfde verlies meer verbonden wordt.
  5. Volgende week maandag hoop ik mijn takes in het tropische Madagskar te schrijven… Zaterdagochtend vertrekken we. Van Kaapstad naar Johannesburg, dan gelijk door naar Antananarivo en dan aan het eind van de middag in een klein MAF-vliegtuigje naar Mahajanga, in het noorden om daar de hele week in het ziekenhuis te werken.
  6. Vorige week woensdag hadden we een spelletjesavond met onze smallgroep en speelden we een spel waarbij je woorden moest omschrijven en de rest van de groep moest het woord dan raden. Daar werd me weer eens duidelijk wat een grote invloed de manier van onderwijs heeft op je manier waarop je hersenen werken. Lessen op Afrikaanse scholen zijn meestal heel ‘papegaai-achtig’. De juf zegt iets en de klas zegt het na. Ik sta altijd versteld van de grote hoeveelheid rijtjes die mensen die naar dergelijke scholen zijn geweest uit hun hoofd kunnen opzeggen. Onderwijs in westerse landen is veel meer gericht op kunnen en veel minder op kennen. Je leert verbanden trekken en denken voor jezelf. En dat was duidelijk te zien in het spel. De mensen die naar Afrikaanse scholen waren geweest hadden duidelijk een grote algemene kennis maar wel heel erg veel moeite met het omschrijven van woorden en met het vinden van synoniemen. Intrigerend…
  7. Het duurt nu echt niet meer lang voor mijn ouders komen. Het is grappig hoe lang we er al naar toe leven en hoe veel er al geregeld is. Gisteren in de kerk stelde Freddy, een vluchteling uit Congo (DRC) me voor aan zijn vader. Zijn vader woont nog in Congo maar had besloten dat hij zijn zoon wilde opzoeken om te kijken hoe het met hem ging. En zo kwam het dat hij deze week ineens bij Freddy voor de deur stond zonder dat Freddy iets van het bezoek af wist. Als ik zulke verhalen hoor weet ik wel dat je mij wel uit Europa kan halen maar dat Europa nooit uit mij zal gaan. Ik plan zulke bezoeken toch liever…


Dit vind je misschien ook wel leuk...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...