dinsdag 9 september 2008

Weer in Nederland..

Meer dan de titel hoef ik eigenlijk niet te schrijven.. het is duidelijk. Ik ben terg in Nederland. En het is raar, het afscheid nemen was niet zo moeilijk als de andere keren, ik raak er aan gewend. Het was heerlijk om mijn ouders te zien en tot mijn grote verassing waren ook mijn broertjes mee naar het vliegveld.Zondag was het dus alleen maar heel erg leuk om thuis te zijn en van de zwaarte die me andere keren overviel had ik deze keer geen last.
Tot ik gisterochtend wakker werd en nergens zin in had. Geen zin om in bed te blijven en geen zin om er uit te gaan, geen zin om thuis te blijven maar ook geen zin om weg te gaan.. De omgekeerde cultuurchock kwam dus toch. En het feit dat er op maandagmorgen alleen maar telsell-programma's en hoe-decoreer-ik-mijn-kerstboom-programma's op televisie zijn was ook niet erg nuttig in mijn aanpassingsproces.
Het zal wel weer een paar dagen (hopelijk dagen, geen weken) voor ik aangepast ben en weer zin heb om helemaal deel te nemen aan het leven hier. Maar ik weet dat het komt, vandaag heb ik er al meer zin in dan gisteren, en er is te veel om van te genieten. Verdrietig blijven is jammer van mijn tijd.

zaterdag 6 september 2008

Aan alles komt een eind...

Mijn (voorlopig) laatste blog uit Kenia…. Ik kan nog niet echt wennen aan het idee dat ik morgenochtend in het vliegtuig zit op weg naar Europa. Vandaag de laatste boodschappen doen, kruiden om thuis Keniaans te kunnen koken, thee met die typische smaak van Kenia om aanvallen van heimwee tegen te gaan.. of misschien juist te verergeren…
Een geluk is dat ik niet meer naar alle chaotische toeristenmarktjes hoef om handgesneden olifanten en andere Afrika-prularia te kopen. Mijn familie maak ik er niet meer blij mee, ik denk trouwens dat ik ze er nooit echt blij mee gemaakt heb. En zelf ben ik er ook niet helemaal weg van.
Gisteren heb ik nog een leuke dag gehad. Ik ben naar Kijabe bij een missieziekenhuis geweest. Een paar weken geleden had ik in Nairobi bij toeval een onderzoeker ontmoet die daar werkte en hij was zo enthousiast over het ziekenhuis dat hij me uitnodigde om te gaan kijken. In tegenstelling tot bijna alle andere ziekenhuizen was er, op het eerste gezicht, geen corruptie en de verpleegsters en dokters leken echt toegewijd aan hun werk en de patiënten. Een verademing om te zien. Simon, de onderzoeker was bezig met het opstarten van een onderzoek. Hij en zijn collega’s willen uitzoeken wat de hulp is die moeders krijgen van de traditionele vroedvrouwen en hoe dit verschilt van de hulp die moeders krijgen in het ziekenhuis. Op basis van de uitkomst hiervan willen ze een training starten voor lokale vroedvrouwen zodat ook de moeders die ver van een ziekenhuis wonen zo goed mogelijke zorg krijgen. Superinteressant voor mij natuurlijk, want dat is precies waar ik mee bezig ben, uitzoeken wat de lokale vroedvrouwen doen om hen zo goed mogelijk te kunnen trainen.
Ik hoop dat de overheid hen niet in de weg gaat staan maar heb zal helpen bij alles wat ze doen.
Nog even een goed bericht als afsluiter. Nadat ik een vergaderingen heb gehad met overheidsmensen van het ministerie van volksgezondheid heb ik ze kunnen overtuigen dat ze de lokale, ongetrainde illegale vroedvrouwen beter niet wegjagen, zoals ze nu doen, maar dat ze ze beter kunnen ondersteunen met onderwijs. De vroedvrouwen in Ombeyi, waar ik het meest mee gewerkt heb, gaan nu door de overheid getraind worden zodat ze een certificaat krijgen en legaal kunnen werken. Op deze manier kunnen de vrouwen die te ver van het ziekenhuis wonen of voor wie het ziekenhuis te duur is toch kwaliteitszorg krijgen.

woensdag 3 september 2008

Mama Obama


Na de verdeeldheid van afgelopen winter heeft Kenia nu een held die alle Kenianen een patriottistische trots geeft. Zijn gezicht zie je op de mtatu's, zijn foto hangt zelfs in de kleinste hutjes naast die van de president en zijn glimlach op de voorpagina verzekert de uitgever dat de krant van die dag uitverkocht gaat zijn.
Obama, 'the wonderboy' van Kenia. Alle ogen zijn op hem gericht. Afgelopen week, toen de Democrats hem officieel uitriepen tot kandidaat voor de verkiezingen en hij een toespraak hield gingen de eerste vijf pagina’s van de krant over dit gebeuren. Dat McCain een running mate gekozen had was pas terug te vinden op pagina 23 van diezelfde krant, na het weerbericht, de sportafdeling en het lokale nieuws. De Kenianen gaan er van uit dat als hij de president is alles gaat veranderen voor Kenia. Dat Obama de verkiezingen eventueel ook wel eens zou kunnen verliezen is voor de Kenianen niet eens een optie. Ik sprak met een paar boda-bodadrivers die me vertelden dat hij alleen zou kunnen verliezen als McCain stemmen gaat kopen. 'Want dat deed Kibaki ook en hij is nu president'.
Iedereen heeft wel een broer, van een zwager, van een oudoom, van een stiefbroer van een overgrootmoeder die nog familie is van de Obama's. Dus verzekerden ze me, 'als Obama verliest staan we als een man achter hem, want hij is een Luo, hij is als onze broer'.
We hebben in de winter gezien wat er gebeurd als de Luo's als één man achter iemand staan. Raila, een Luo, verloor de verkiezingen en dat zorgde voor weken van moord en vernieling. Omdat de meeste Kenianen geloven dat politiek hoe dan ook corrupt is, en dat er geen mogelijkheid is dat Obama verliest, zou ik er niet raar van opkijken dat een winnende McCain nog wel eens voor problemen zou kunnen zorgen in Kenia. Ze vergeten ook dat er maar weinig Amerikanen zijn die oorspronkelijk uit Amerika komen. Het feit dat Bush oorspronkelijk uit Engeland komt heeft niet veel bijgedragen aan het welzijn van Engeland en de regeringstijd van Bush, dus het feit dat Obama uit Kenia komt zal, buiten wat internationale aandacht om, weinig uitmaken voor Kenia.
Maar hoe je het ook went of keert, Obama heeft wel degelijk Keniaanse roots en vandaag ben ik op bezoek geweest bij zijn grootmoeder. Het was grappig om te zien dat deze vrouw, grootmoeder van een van de meest besproken mannen ter wereld, woont in een klein huisje, zonder beveiliging, waar de kippen in en uit lopen en waar geen stromend water is.
Ze sprak geen woord engels maar praatte aan een stuk door. Ze vertelde dat ze vroeger vroedvrouw was, wat ik natuurlijk erg leuk vond. Ik was onderweg van een dorpje waar ik vrouwen les had gegeven dus ik had al mijn materiaal bij me. Ik liet haar een model zien van een baby en we bekeken een fotoboek. Ze vond het geweldig en vond dat ik maar bij haar moest blijven wonen. Ze kwam gelijk met een goede oplossing want Obama’s vrijgezelle neef liep rond en die zag het wel zitten om met mij te trouwen. Misschien is het een goede stap in mijn carrière om het nichtje van een eventueel toekomstige Amerikaanse president te zijn maar ik ben liever met Hartmut samen.

Mijn tijd in Kisumu zit er op, morgen vertrek ik voor de laatste keer met de bus naar Nairobi. Zondagochtend vlieg ik. Ik kan er nog niet goed bij, het lijkt zo onwerkelijk dat er al 10 weken voorbij zijn, ik zie er tegenop om weer terug naar Nederland/België te gaan. Om weer deel uit te maken van de cultuur daar. Ik denk dat de reizen naar Kenia en het werk hier langzaam maar zeker mijn wortels uit de Nederlandse bodem getrokken hebben. Ik zat te denken aan tuinders. Die zetten stekjes van planten in extreem vruchtbare grond zodat ze goed kunnen groeien. Als de stekjes groot genoeg zijn kunnen ze verhuizen naar normale grond, waar ze verder kunnen groeien en vrucht dragen. In Nederland is de grond extreem vruchtbaar, goed onderwijs en alle mogelijkheden om te groeien, nu is het alleen afwachten naar welke grond ik verpoot ga worden om vrucht te dragen.

Dit vind je misschien ook wel leuk...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...