woensdag 31 oktober 2012

World Prematurity Day

Een grote trend de laatste tijd is het maken van 'inforgrapics', het op een visueel aantrekkelijke manier presenteren van droge cijfertjes. Perfect voor een nerd zoals ik, urenlang kan ik infographics over belangrijke  en minder belangrijke onderwerpen bekijken met als excuus dat ik er iets van leer. Een infographic die daadwerkelijk iets met mijn werk te maken heeft is deze van 'wereld prematuren dag'. 17 November wordt wereldwijd aadacht gevraagd voor de babies die te vroeg geboren zijn. Het aantal kinderen dat sterft vanwege een premature geboorte is, vooral in ontwikkelingslanden, schrikbarend hoog. Maar prematuriteit is niet alleen een probleem van ontwikkelingslanden. Iedereen kent wel een familie die te maken heeft gehad met een 'prematuurtje' soms zijn het succesverhalen, soms hebben ze een tragische afloop. Maar in elk verhaal hoor je de pijn, de moeite en het verdriet dat om de hoek komt kijken als zo'n klein kindje, te kwetsbaar voor deze wereld, geboren wordt. Vooral in ontwikkelingslanden, maar ook in de 'ontwikkelde wereld' zijn slechts kleine en vaak goekope interventies nodig om overlevingskansen te verbeteren. Een van de beste voorbeelden  die ik zelf vaak in de praktijk gezien heb is kangoeroe care waarbij  het kleine baby'tje warm gehouden wordt doordat het op de vaders of moeders blote borst ligt. Goedkoper en beter dan een couveuse! , maar helaas in veel landen onbekend. Laten we daarom allemaal sterk staan om aandacht te vestigen op dit probleem zodat meer en meer families baat hebben bij goede hulp!

maandag 29 oktober 2012

7 quick takes...


  1. Deze week ga ik een nieuw paspoort aanvragen. Ik bladerde mijn huidige paspoort eens door en elke bladzijde was gevuld met stempels en herinneringen. Heel veel mooie reizen, bijzondere ontmoetingen en spannende grenscontroles. Maar het herinnerde me er ook aan dat mijn nieuwe paspoort straks geen visum voor Zuid Afrika heeft en dat ik weer uren zal moeten aanschuiven in de lange rijen bij de 'Home Affairs'. Nouja, nu heb ik meer ervaring op dat gebied en zal ik wel een beetje relaxter zijn. Ik hoop alleen dat het deze keer niet zo lang duurt als twee jaar geleden. 
  2. Afgelopen Maandag hadden we een ontmoetingsavond van alle gezondheidswerkers in onze kerk. Het was een geweldige avond. Het leuke was dat er ook aandacht was voor de Micha campagne, speciaal voor Zuid Afrika. Meer hierover kan je lezen op deze website.  Bekijk vooral het indrukwekkende youtube filpmje waarin mensen opgerepen worden om hun steentje bij te dragen voor betere gezondheidszorg. 
  3. We zijn Zaterdag naar een van de leukste rommelmarkten in Kaapstad geweest. Milnerton market, met meer dan 250 kraampjes waar je zo ongeveer alles kan kopen, waar je een ansichtkaart-uitzicht op de tafelberg hebt en waar je doordat je gelijk aan de zee bent constant de golven tegen de kade hoort slaan.... 
  4. Op de rommelmarkt zijn we langs een heleboel rommel gelopen (het is dan ook een rommelmarkt) maar hebben we ook een paar echte diamantjes ontdekt. Een van die diamantjes gaat een mooi plekje krijgen in ons huis. Het is een hele oude foto van Windhoek en op de foto is duidelijk de heuvel te zien waar Hartmut is opgegroeit. Voor degenen die er zijn geweest, herkennen jullie het?
  5. Hartmut heeft dit weekend zijn eerste spelletje cricket ooit gespeeld en heeft het heel goed gedaan. Ik vind het  een leuke sport om te kijken, door de ingewikkelde puntentelling is het tot het einde toe heel moeilijk om te voorspellen wie er gaat winnen.
  6. Een uitkomst die ook moeilijk te voorspellen was was de landelijke rugby finale afgelopen zaterdag, maar onze provincie en favoriete team heeft voor het eerst in 11 jaar gewonnen, hoera voor Western Province!
  7. voor dag en dauw gaan in kaapstad elke dag medewerkers van de krant rond om op elke lantarenpaal plakaten met de belangrijkste koppen in het nieuws te hangen. Ideaal, ik hoef geen krant te kopen, ik hoef de radio niet aan te zetten en toch weet ik de belangrijkste nieuwsfeitjes!

vrijdag 26 oktober 2012

Photo Friday

Even een foto van een van de hoogtepuntjes van deze week. Hartmut's vader was voor zijn werk in Kaapstad en gisteravond zijn we samen uit eten geweest in een van mijn favoriete restaurants
Het was al een hele tijd geleden dat we hem gezien hadden en het was heerlijk om weer samen te zijn. Familie is ontzettend waardevol en ik denk dat je dat nog meer beseft als je ze bijna nooit ziet. Ik ben dan ook ontzettend dankbaar voor momentjes zoals gisteravond....

woensdag 24 oktober 2012

Pumpkin deliciousness...



Over het algemeen hebben Hartmut en ik een heel gelukkig huwelijk. We kunnen elkaar prima uitstaan en ergeren ons niet snel aan elkaar. Wel of geen dopje op de tandpasta of een toiletbril die omhoog of naar beneden moet hebben nog nooit  voor onrust gezorgd.  Er is echter een eigenschap van mij die Hartmut niet kan uitstaan. Dat ik graag in de keuken sta weet iedere trouwe lezer denk ik wel. En dat Hartmut van eten houdt weet iedereen die hem wel eens gezien heeft ook wel. Het probleem is niet dat Hartmut mijn eten niet lekker vind maar dat ik niet zo goed ben in het volgen van recepten. Als ik een gerecht een keer op een bepaalde manier gemaakt had, en dat was lekker, wil Hartmut het liefst dat ik het de honderduizend keren erna op precies dezelfde manier maak. Terwijl ik het veel leuker vindt om eens een ingrediëntje toe te voegen of weg te laten om uiteindelijk op een gerecht uit te komen wat in de verte enigszins doet herinneren aan de oorspronkelijke versie.   
Een van de weinige recepten waarbij ik dat niet doe is het recept van pompoenkoekjes.  Dit recept is zo goed dat ik niet zo weten hoe ik het nog beter zou kunnen maken. Ik kan ook niets weglaten want dan is het niet af. Pompoen is een van de ingrediënten die ik eigenlijk alleen uit verhalen kende. Toen ik weg ging uit Nederland werd het haast niet gebruikt maar ik krijg het idee dat het nu in Nederland ook langzaam aan het (her)inburgeren is. En dat is maar goed ook. Pompoen is een van de meest diverse ingrediënten die ik kan bedenken. In mijn keuken wordt het onder andere gebruikt voor soep, gnocchi, taart, koekjes, kaneelrolletjes, soufflé, galette, hartige taart , salade en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar met deze koekjes waarvan ik je zo het recept ga geven is mijn liefdesaffaire met de pompoen begonnen.




 Deze ingrediënten zijn genoeg voor ongeveer 40 koekjes.
115 gram gesmolten boter
250 ml pompoen puree*
250 ml suiker
1 theelepel  vanille extract
510 ml zelfrijzend bakmeel of 500 ml bloem, 1 theelepel bakpoeder en 1 theelepel natriumbicarbonaat
2 theelepels speculaaskruiden
250 ml chocolade stukjes


*In veel landen kan je pompoen puree in blik kopen. In Zuid Afrika kan dat niet maar dat is geen probleem. Je kan gewoon pompoen koken in water tot het zacht is en dan maak je er puree van.  

Aanwijzingen


  •       Verwarm de oven voor op 180˚C.
  •       Meng alle ingrediënten goed door elkaar.

  •       Maak op een bakplaat met een theelepel kleine bolletjes. Dit hoeft  niet precies rond te zijn, in de oven wordt het allemaal wel wat egaler en ik vind het ook helemaal niet erg als je kan zien dat ze zelf gemaakt zijn.
  •         Als de oven goed voorverwarmt is duurt het ongeveer 10 minuten voor de koekjes klaar zijn. Houd ze goed in de gaten, ervaring heeft mij geleerd dat het soms ineens heel snel kan gaan, maar dat kan natuurlijk ook aan mijn oven liggen.
  •          Laat de koekjes afkoelen op een rooster. Als je ze luchtdicht verpakt blijven ze denk ik zo’n 5 dagen vers maar zo lang blijven ze bij ons niet liggen!

Omdat ik 40 koekjes nogal veel vind vries ik meestal de helft van het deeg in, wat prima werkt. Als ik dan eens een dag wat minder tijd heb, maar wel veel zin in verse koekjes, of als ik onverwacht mensen op visite krijg kan ik heel snel versgebakken koekjes op tafel zetten..


maandag 22 oktober 2012

7 quick takes...


  1. Gisteren werd ik wakker van een wel heel leuk smsje…. Mijn ouders komen in Juli/Augustus 2013 voor 5 hele weken!  Niet dat ik niet wist dat ze plannen maakten  maar de besvestiging die het zeker maakt is toch wel heel leuk. We tellen af…
  2. Het weekend was onverwachts een beetje drukker dan we dachten. Toen we Zaterdagmorgen nog in bed lagen werden we gebeld met de vraag of we naar een conferentie wilden, diezelfde dag. Het was een conferentie van Willow Creek Church over leiderschap  en hoewel we eerst niet superveel zin hadden zijn we blij dat we gegaan zijn. Het was heel interessant.
  3. Behalve dat hebben we ook een bankje opgehaald voor ons toekomstige huis. Lang leve het goedkoper kopen van meubels via internet.  Onze meubelstukkenteller staat nu op 8. 1 Kastje, 6 stoelen en een houten bank met opbergruimte. We kunnen zitten en onze spullen opbergen. Dat is al heel wat.
  4. Vorige week zijn Hartmut en ik een morgen heel vroeg uit bed gegaan om op pinguïnjacht te gaan. Een vriend uit Duitsland wilde indruk maken op een meisje en zij had hem verteld dat een pinguïn mannetje de mooiste kiezel van het strand uitzoekt om aan het vrouwtje dat zijn adoratie geniet te geven. Wij hebben dus de mooiste kiezel van het pinguïnstrand gezocht en een paar leuke foto’s gemaakt en die zijn nu onderweg naar het Duitse pinguïn meisje…
  5. Men weet nog niet wanneer Ruth’s begrafenis zal zijn. Tragisch genoeg moet eerst de ziekenhuisrekening betaald worden voor ze haar lichaam mogen meenemen om het te begraven, en dat kan soms heel lang duren.
  6. Afgelopen weekend was een van mijn broers jarig. Dat zijn toch wel de moeilijke momenten waar ik me soms afvraag waarom ik in vredesnaam zo ver weg ben gaan wonen. Keuzes hebben gevolgen en ik geloof niet dat er een keuze bestaat die alleen maar leuke en goede consequenties heeft. Waar Hartmut me gelukkig aan herinnerde is dat Kaapstad is waar God ons op dit moment hebben wil. Hier is ons werk, hier is zijn plan voor ons leven.
  7. Deze week is mijn schoonvader voor zijn werk in Kaapstad. Hij is druk dus we zullen hem niet veel zien maar het zal toch leuk en speciaal zijn om een avondje met hem door te brengen!

woensdag 17 oktober 2012

We welcome summer...

Het lijkt er op dat de zomer nu echt gekomen is, en dat betekend dat we gaan genieten van strandwandelingen, picknicks, niet meer wakker worden terwijl het nog donker is, jurkjes en korte broeken, en.... Duizend andere heerlijke dingen!
Het afgelopen weekend zijn we alvast twee keer naar het strand geweest. Als je het doet moet je het gelijk goed doen....

maandag 15 oktober 2012

Ruth, you will be missed....

Vorige week schreef ik dat Ruth, mijn vriendin uit Kenia, ziek was. Zaterdag kreeg ik het verdrietige nieuws dat de Here haar heeft thuisgehaald. Het is moeilijk te begrijpen, de laatste keer dat ik haar zag droomden we over de toekomst, over hoe ze zich zou inzetten in de sloppenwijken om kinderen een kans te geven die normaal geen kans zouden hebben. Ik raakte weer onder de indruk van haar gedrevenheid, en liefde voor de mensen om haar heen. En nu is ze er niet meer. 

Uiteraard zijn mijn gedachten de afgelopen dagen veel in Kenia geweest, en ik realiseer me dat ze in heel veel van mijn herinneringen in Kenia een grote rol speelt. We hebben zo veel samen gedaan. Bijna alle Luo-woorden die ik ken heb ik van haar geleerd. Ze heeft me geleerd hoe je een kip moet slachten en hoe je een vis van net-tot-pan krijgt. Ze heeft me vele malen vertaald als ik in kerken en scholen over seksualiteit en het lichaam sprak, wat helemaal niet gemakkelijk was voor haar omdat heel veel van de woorden die ik zei alleen maar als scheldwoord gebruikt worden in Dholuo. Op de bovenste foto zie je hoe we samen Obama's grootmoeder bezochten, nog voordat Obama president was. Ze was vaak net zo nieuwsgierig als ik en samen hebben we een intigerende sekte bezocht (lees daarover meer in deze blog).  De herinneringen blijven komen, en ik koester ze. 

Ruth was een inspirerende, intelligente, vrolijke, eigenwijze vriendin en ik zal haar ontzettend missen.  Gelukkig kan ik, kunnen haar andere vrienden en haar familie ons verdriet aan de voeten van onze Hemelse Vader leggen. Hij zorgt, Hij heeft een plan! En ik ben er vast van overtuigd dat Ruth haar leven, maar ook haar sterven een plekje hebben in dat plan... 

woensdag 10 oktober 2012

Ruth, nyako maber...

Mensen die me al een lange tijd volgen hebben ongetwijfeld verhalen gehoord over Ruth, mijn Keniaanse vriendin met wie ik  heel veel heb samen gewerkt en met wie ik nog altijd veel contact heb. Toen ik een paar weken geleden in Kenia was was het geweldig om haar weer te zien en om te horen hoe het met haar gaat. Ruth is een prachtvrouw, gedreven en slim, een vrouw die veel kan betekenen voor de toekomst van Kenia.

Twee week geleden vertelde ze me dat ze in het ziekenhuis lag met iets wat het meest leek op een longontsteking, ze vroeg of ik voor haar kon bidden. In de dagen daarna probeerde ik tevergeefs contact te zoeken tot ik gisteren ineens een mailtje kreeg van haar broer. Ze is sinds bijna twee weken opgenomen op de intensive care omdat er complicaties opgetreden zijn met haar hart en haar longen. Ze is afhankelijk van zuurstof en sondevoeding en reageert maar heel langzaam op de medicatie. Meestal slaapt ze en als ze wakker is kan ze haast niet praten. Tot nu toe heeft de ziektekosten verzekering alles betaald maar die hebben duidelijk gemaakt dat het limiet bereikt is en dat verdere kosten voor haarzelf zijn. In Keniaanse ziekenhuizen moeten behandelingskosten altijd vooraf betaald worden, en als er geen geld is wordt de behandeling niet gegeven en kan een patient zomaar op straat gezet worden. Ruth studeert, en haar broer is de enige in de hele familie met een betaalde baan. Haar ouders leven van een kleine boerderij vlakbij Kisumu.

Ik maak me heel erge zorgen en bid dat de dokters er achter komen wat er precies mis is zodat ze Ruth kunnen behandelen. Ik bid ook dat er geld beschikbaar komt zodat ze niet op straat gezet wordt voor ze beter is. Het voelt zo oneerlijk! Bidden jullie mee?



maandag 8 oktober 2012

7 quick takes...


1.       Deze week heb ik weer een heel nieuwe ervaring op gedaan. Ik ben namelijk figurant geweest. Een vriend van ons is filmmaker en had mensen nodig. Interessant om te zien hoe het allemaal gaat! Beroemd zal ik overigens niet worden, de film die gemaakt werd is een promotiefilmpje voor een bedrijf.
2.       Vandaag is het ‘Canadian Thanksgiving’ en omdat ik een Canadese collega heb waren we gisteren uitgenodigd om dat te vieren. Erg leuk met kalkoen (weliswaar heel Zuid Afrikaans op de braai klaargemaakt), pompoentaart, veenbessensaus en ham. En spruitjes, want die horen er blijkbaar ook bij, ze moeten ze zo gaargekookt zijn dat ze uiteenvallen zodat je niet meer kan zien hoeveel het er zijn…
3.       Gisteren was het een feestelijke dag. De kerk waar we heen gaan, een ‘plant’ van de kerk waar we al heen gaan zolang we in Kaapstad wonen vierde haar eerste verjaardag. Het was mooi om terug te kijken en te zien hoe Gods hand ons het afgelopen jaar beschermt heeft, maar ook enorm heeft doen groeien. Onze ‘familie’ hier in Kaapstad wordt snel groter!
4.       Zaterdag middag heb ik gedaan wat ik het liefste doe, vrienden kwamen eten en ik had lekker tijd om uitgebreid te koken! Echt genieten is dat…
5.       Ik moet zo elektriciteit kopen, dat is hier namelijk prepaid en het is bijna op. Niet zo handig….
6.       Op verzoek van heel veel van jullie; de kopfoto is een foto van Keisha, ons peter/meter kindje.. Ze is toch het schattigste meisje dat jullie ooit gezien hebben?
7.       Mijn Canadese collega komt net binnen. We nemen altijd om de beurt eten mee en vandaag is het haar beurt. Ze zegt dat het de hele week haar beurt zal zijn omdat ze veel te veel eten over hebben. Hoera voor thanksgiving deel 2!

vrijdag 5 oktober 2012

2 years married! (Sort of...)

Morgen zijn we twee jaar getrouwd.... Nouja, een beetje. Half getrouwd. 2 jaar geleden tekenden we onze papieren en werd ik officieel Anneke Jagau, het was pas 3 maanden later dat ik die naam ook echt gebruikte. Maar het is toch een mooie herinnering. Onze bruiloft in Kaapstad, met onze Kaapse vrienden die niet op de bruiloft konden komen. En zelfs Astrid uit nederland was er bij *pinkt een traantje weg*...

woensdag 3 oktober 2012

D.I.Y. Birthday calendar

Toen we gingen trouwen hadden Hartmut en ik allebei een lijst met doelen gemaakt van dingen die we wilden doen als koppel, maar ook individueel. Een van de dingen die ik wilde doen was het maken/kopen van een verjaardagskalender zodat ik verjaardagen van vrienden en familie eindelijk een beetje beter bij kan houden. We zijn nu bijna twee jaar getrouwd en het was er, ondanks Hartmut's steeds veelvuldiger aandringen nog altijd niet van gekomen. Vorig weekend had ik een beetje tijd over en ik besloot naar het winkelcentrum te gaan om eindelijk die kalender te kopen. Na alle winkels te hebben uitgepluist had ik er twee gevonden. De ene was een poezenkalender, niet echt iets waar Hartmut en ik weg van zijn, en de andere was een onooglijk geval dat waarschijnlijk uit het oud papier gered was, 15 jaar geleden. Het moge duidelijk zijn dat ze me mijn geld niet waard waren en er zat niets anders op dan er zelf een te maken.
Bij dezen het 'recept'...
 Men neme:
  • Een klembord
  • 12 mooie foto's of plaatjes (Hartmut en ik zijn naar de markt gegaan om met onze polaroind camera, die we nog hadden van onze bruiloft, mooie foto's van eten en bloemen te maken... leuk!)
  • 12 bladen dik zwart papier (of een andere kleur als je voor een andere stijl gaat)
  • Witte pennen
  • Lineaal
  • Lijm of dubbelzijdig plakband (ik wil altijd graag instant resultaat, dubbelzijdig plakband is dan ideaal)

Ik ben eigenlijk niet zo heel precies en netjes als ik aan het knutselen ben maar wilde de kalender toch wel netjes hebben. Het is daarom aan te raden om eerst een beetje te passen en meten voor je de lijnen op papier zet. Als je daarmee klaar bent komt he saaiste werkje. 12 keer alle datums van de maand opscrhijven. Gelukkig wordt dat gelijk goedgemaakt door het leukste werkje, foto's uitzoeken voor elke maand. Plak op ieder blad een foto, schijf de juiste maand op elk blad, klem de bladen in de goede volgorde op het klembord en voila... Daar is je kalender.

Wanneer ben jij jarig?

maandag 1 oktober 2012

7 quick takes...


  1. Internet kan heel verslavend zijn. Zoals deze website... iedereen die net als ik van feitjes en data houdt zal ongegeneerd kunnen smullen. Vergeet trouwens niet de mooie posters van Unicef op te zoeken. De poster die ik als afbeelding bij deze blog heb is mijn favoriet, er is nooit teveel aandacht voor moeder- en kindsterfte in ontwikkelingslanden. 
  2. De telefoon van mijn ouders doet het al een paar weken niet, en elkaar helemaal niet spreken is best lastig. Je zou toch verwachten dat zo'n probleem van mijn kant komt, maar deze keer is het Nederland dat er een potje van maakt. 
  3. Het is 1 Oktober... Normaal gesproken de tijd dat de pepernoten weer in de winkel liggen, de winterjas onvermijdelijk weer aan de kapstok moet want je kunt hem maar zo nodig hebben en de tijd  dat de dagen steeds korter worden... Maar nu woon ik aan de andere kant van de wereld, en betekent 1 Oktober dat de winter nu toch echt voorbij is, dat de dagen steeds langer worden en dat we enthousiast plannen maken voor warme zomer weekenden....
  4. Maar dit weekend was nog een heerlijk lui weekend, de staart van de winter zorggde ervoor dat de geplande bergbeklimming niet door kon gaan en in plaats daarvan hebben we zaterdag marktjes bezocht, zijn we creatief bezig geweest (waarover ik snel meer schrijf) en hebben we heerlijk series gekeken... 
  5. Alsof Abigail niet genoeg aan haar hoofd heeft hoorde ze vorige week maandag ineens dat ze waarschijnlijk niet zo lang meer in haar huis kon wonen. Donderdagmorgen hoorde ze dat ze het weekend moest verhuizen. Gelukkig had ze al wat gevonden en zo kwam het dat we vrijdagavond al haar spullen (verbazingwekkend hoe veel er in een kamertje van 6 vierkante meter past) in twee autos pakten om haar naar haar nieuwe kamer te brengen. Die kamer was, op het moment dat we er aankwamen nog bewoond door een jongeman die er heel snel uitgezet werd... Hij protesteerde niet dus hij zal er al wel van af geweten hebben. Ashton Sr. vroeg aan de huisbaas hoe het kwam dat de kamer ng niet leeg en schoon was aangezien hij Donderdagavond gebeld had om te zeggen dat we zouden komen 'Ach, ik dacht niet dat je het echt meende...' was het antwoord. Zal ik ooit wennen aan het Afrikaanse besef van tijd en afspraken?
  6. Hartmut en ik zijn gevraagd om peetouders te worden van Keisha, de dochter van 'C', het schattigste en vriendelijkste kleine meisje dat ik ooit gezien heb. 
  7. En nog een grappig berichtje uit Zuid Afrika. Bij terugkomst van de olympische spelen stond een meisje Chad le Clos (de zwemmer) op te wachten met een spandoek 'Chad, wil je mijn matric date zijn'? De matric Dance is de belangrijkste gebeurtenis in het leven van een Zuid Afrikaanse tiener, het is een bal in het laatste jaar van de middelbare school. Chad zei ja en afgelopen week was hij haar date. En goed bewijs van het bekende spreekwoord 'nee heb je, ja kan je krijgen'. Dat spreekwoord proberen Hartmut en ik ook toe te passen en hopelijk kan ik snel schrijven wat voor ja we gekregen hebben.

Dit vind je misschien ook wel leuk...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...