Een snel blogje vanuit
Uganda.
1. De eerste
week in Uganda is al weer voorbij, de tijd vliegt! Vrijdag neem ik de bus naar
Kisumu en Zaterdag vlieg ik door naar Nairobi. Dinsdag vlieg ik weer naar huis.
2. Vorige week
was ik ontzettend verkouden. Hoesten, traanogen, loopneus.. het hele plaatje.
Helemaal niet handig als je vergaderingen moet leiden en trainingen moet geven.
Ik heb mezelf volgestopt met verse vruchten en heel veel sinaasappelsap en het
gaat een stuk beter!
3. Over dat
fruit… het is alsof ik elke keer vergeet hoe lekker het is hier, en hoe groot
en hoe veel. Kijk maar eens naar de ananassen op de foto, bijna 40 cm lang
zoet, sappig vruchtvlees. De bananen, de passievruchten, de papayas… ik geniet
ervan!
4. Vorige week
zijn we twee dagen weg geweest om een dorpsziekenhuisje waar we mee samenwerken
te helpen. Het is regenseizoen en terwijl wij er waren kwam er een enorme
tropische regenbui langs. De triestheid van armoede overviel me toen echt even.
De verloskamer stond blank, omdat het water door de gebroken ramen zo naar
binnen kon regenen en ook de vrouwen op de kraamafdeling moesten hun spulletjes
snel bij elkaar zoeken om droog te blijven aangezien het dak vol gaten zat. De
rest van de dag en de dag erna was er door de regen geen elektriciteit meer wat
het werk nog lastiger maakten. ’s Nachts had een verloskundige een bevalling
gedaan bij het licht van haar mobiele telefoon. En dan komen wij binnen om te
zeggen dat ze formulieren moeten invullen en dingen die mis gaan beter moeten
bijhouden… ik voelde me er een beetje schuldig over.
5.
Gisteren ben
ik samen met mijn collega naar de kerk geweest waar ik altijd heen ging toen ik
mijn stage hier deed. Het was mooi en indrukwekkend, kippenvelmomentjes tijdens
het zingen… Hetzefde effect als dit….
6. Vanochtend
werd ik wakker en ik kon mijn ogen niet open doen, mijn gezicht voelde drie
keer zo dik, ik had overal rode bulten doe ontzettend jeukten… Allergische
reactie op iets maar niet echt leuk. Alle apotheken waren nog dicht dus ik ben
van pure nood maar gewoon naar het werk gegaan, ik zou toch naar het ziekenhuis
gaan. Dat bleek een goede keuze want een van de artsen waarmee ik samenwerk
heeft me een prikje (prik… 100 ml vloeistof in mijn aders) gegeven en een uur
later zag ik er weer normaal uit…. Toch eens even kijken waar ik zo op
reageerde.
7. Vandaag was
de eerste schooldag voor de meeste kinderen in Oeganda. Vorige week was het
relatief rustig op de wegen maar vandaag ondervond ik weer wat er gebeurt als
een stad sneller groeit dan de infrastructuur aankan. Uren vast in de auto
terwijl iedereen steeds ongeduldiger wordt en steeds minder mensen zich aan
regels houden…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten