Je wordt automatisch doorgestuurd naar mijn nieuwe blog over 10 seconden, mijn excuses voor het ongemak
vrijdag 28 september 2012
Onbetaalbare bruid...
dinsdag 25 september 2012
7 Quick takes...
- We hebben een heerlijk en lekker lang weekend gehad. Lekker genoten van vrienden en tijd met elkaar. Nu ik terugkijk ben ik zo dankbaar voor alles wat ik in mijn leven gekregen heb. Een geweldige man, leuke vrienden, wonen in een superstad, een fijne kerk, soms ben ik haast bang dat ik té gelukkig ben.
- Vrijdag hadden we een geweldige bruiloft. De locatie was dat mooie witte huis in het groen op de foto. De ontroerende ceremonie zorgde ervoor dat ik de hele tijd met tranen in mijn ogen zat te kijken en luisteren. Zane hield het ook niet droog toen hij zijn Sanette de kerk in zag lopen, wat natuurlijk weer zorgde voor heel wat weggepinkte traantjes onder de vrouwelijke gasten. Het was mooi, het was echt, het was puur…
- Zaterdag had Hartmut een leuk uitje voor ons georganiseerd. Hij had via zijn werk kaartjes voor de rugby gekregen. Het rugbystadion is op loopafstand van ons huis maar we hadden er nog nooit een wedstrijd gekeken. Nu kregen we daar dus een kans voor en we hebben genoten. We zaten in een box met gratis lekker eten en drinken, hadden als we naar beneden keken een schitterend uitzicht over het veld en als we recht vooruit keken zagen we de Tafelberg… Dat ‘ons’ team ook nog won maakte het helemaal af.
- De rest van de zaterdag heb ik doorgebracht ik de keuken. Het bakken nog veel leuker geworden met mijn nieuwe mixer. Alles lukt! (tot nu toe dan….) Op de foto zie je een paar van de dingen die ik gebakken heb. Ooit… als ik heel veel tijd heb, zal ik ook recepten op de blog zetten.
- Al dat koken en bakken was voor Hartmuts verjaardag, op Zondag. Het ontbijt is zijn lievelingsmaaltijd dus dat moest uitgebreid en lekker zijn. Gelukkig was de verjaardag op een Zondag zodat we ook echt lekker tijd hadden om samen te genieten!
- ’s Middags vierden we Hartmuts verjaardag met vrienden. We hadden geregeld dat het in het huis van een vriend zou zijn omdat hij een tuin heeft en we wilden braaien maar het regende de hele dag. Met een beetje creativiteit werd de braai toch aangestoken en de buurman keek over de tuinmuur en mompelde dat alleen namibiers weten hoe je moet braaien in de regen (de vriend is ook een Namibier). We hebben heerlijk genoten van al het vlees maar hebben daarna toch maar besloten dat we beter een echte regenactiviteit konden doen…. Spelletjes! Hoera voor regenwormen en carcasonne..
- Gisteren was het, zoals ik al zei, een vrije dag. We hebben heerlijk (ahum) ons huis schoon gemaakt wat ook echt wel nodig was (het resultaat was heerlijk), Hartmut moest nieuwe spijkerbroeken hebben dus we gingen naar een outlet park niet zo ver bij ons vandaan waar we heel goed geslaagd zijn, en ik heb 50 cupcakes voor Hartmuts collega’s gebakken die we daarna samen versierd hebben. En daarna hebben we onszelf toegestaan om toe te geven aan onze verslaving en hebben we twee afleveringen van Downton Abbey gekeken… Zo, nu weten jullie ook wat voor boeiende dingen wij doen op een vrije dag…
vrijdag 21 september 2012
Lekker lang weekend....
Hoera...een vier dagen durend weekend met allemaal primeurs.
Hartmut en mijn eerste bruiloft samen (behalve onze eigen), we hebben al heel wat uitnodigingen gehad maar er waren altijd logistieke problemen....
Mijn eerste rugby wedstrijd in een stadion, Hartmut heeft via zijn werk kaartjes kunnen kijken en ik ben me vast emotioneel aan het voorbereiden om een goede supporter te zijn; western province, jou lekker ding!
Hartmuts eerste verjaardag die we samen vieren als getrouwd stel. Vorig jaar was hij in de usa dus ik denk dat er dit jaar een hussel verjaardagsontbijt verwacht wordt...
En dan nog een heerlijke vrije Maandag om van alles uit te rusten,wij gaan genieten!
maandag 17 september 2012
7 quick takes...
- Het weekend dat ik weg ging uit Kaapstad was het nog volop winter en gingen we zelfs op zoek naar sneeuw. Nu heeft de winter de strijd tegen de zomer het plotseling opgegeven en was het heerlijk weer (30+ graden). Goed voor een heerlijke Zondag middag bergwandeling met vrienden.
- Alles lijkt er op te wijzen dat dit een goede week gaat worden. Ik ben druk op het werk met allemaal leuke dingen, we hebben vrijdag een bruiloft van hele goede vrienden en Zondag is Hartmut jarig. Gelukkig is het Maandag een feestdag zodat we kunnen uitrusten van al dat geluk.
- Over die feestdag; het is maandag nationale braai dag (barbecue dag dus) Braaien is zo’n groot deel van de Zuid Afrikaanse cultuur dat daar een speciale dag voor bestaat om het te vieren. De officiële naam is eigenlijk ‘dag van de erfenis/cultuur’ maar er is niet een cultureel ding dat alle verschillende bevolkingsgroepen in Zuid Afrika gemeen hebben behalve braaien… dus dat moet gevierd worden!
- Op het werk ben ik druk met de training die ik, samen met een team, geschreven heb voor verloskundigen in Oeganda. Deze week gaat het naar de grafisch ontwerper die er iets heel moois van gaat maken. Spannend, het voelt haast alsof ik een boek geschreven heb.
- Onze gast, ‘C’ kwam gisteravond weer logeren. Vanochtend is ze in alle vroegte vertrokken om een plekje te kunnen krijgen in een vluchthuis. Het tragische was dat de reden dat ze uit het huis gezet was (verdenking van het stelen van een laptop en een strijkijzer) niet waar bleek te zijn, het strijkijzer en de laptop zijn al weer gevonden, maar ‘C’ is wel haar huis kwijt en heeft niet zo veel zin om terug te gaan naar mensen die haar bij de minste verdenking weer op straat zetten.
- Mensen vragen me vaak hoe het is om zo ver van mijn familie te wonen. Leuk is anders maar moderne techniek maakt het wel een stuk gemakkelijker. Helemaal nu al mijn broers en zus en smartphone hebben. We kletsen wat af op ‘Whatsapp’, ideaal….
- Nog iets anders over moderne techniek. Volgende week heb ik een ‘WebEX’. Dat is een online presentatie waarbij je een powerpoint maakt die bij de toeschouwers op het scherm komt terwijl jij met een webcam presenteert. Ik weet niet zo goed of ik het nou leuk vind of een beetje spannend. Normaal gesproken vind ik presenteren helemaal niet erg maar dit lijkt me een beetje vreemd. Vooral omdat er nadien een vraag-en-antwoord sessie is. Wat wel heel leuk is is dat de presentatie voor Worldvision is, en dat ze heel erg geïnteresseerd zijn in onze producten!
vrijdag 14 september 2012
Date night...
woensdag 12 september 2012
Wereld vol contrasten...
maandag 10 september 2012
7 quick takes...
- Ik ben nu in Kenia. Vrijdag heb ik de bus van Kampala naar Kisumu genomen. Heerlijk zo’n busreis, het landschap is zo mooi! Ik had een stoeltje in de voorste rij geboekt en heb de hele reis genoten van het uitzicht. Op een bepaald moment keek ik achterom en ik zag dat al mijn medepassagiers lagen te slapen. Ze hebben de busreis vast al heel vaak gemaakt, anders is het onvergefelijk.
- Een van de dingen waar ik heel erg naar uitkeek was de kip-op-een-stokje die je onderweg van Kampala naar Kisumu kan kopen. Wat ik vergeten was, was dat de plek waar ze de kip verkopen niet zo heel ver van Kampala is. Zo kwam het dus dat ik om 8 uur ’s ochtends een heerlijke gebraaide kip zat te eten.
- Gelijk nadat ik aankwam in Kisumu vertrok het team naar de jeugdgevangenis waar ik ook altijd heen ging toen ik daar woonde. De kans om mee te gaan kon ik natuurlijk niet laten liggen. Het is zo bijzonder om te zien dat dingen die we zeven jaar geleden in de pioniersfase van Christ’s Hope in Kenya opgestart hebben nog steeds draaien. En het was mooi om te zien dat omstandigheden voor de kinderen nogal verbeterd waren onder leiding van een nieuwe manager.
- ’s Avonds ging ik uit eten naar Kiboko Bay, een van mijn favoriete plekjes in Kisumu. Je hebt er een schitterend uitzicht over het Victoriameer en het is een van de beste plekken om vers gevangen Tilapia te eten. Ik was er samen met martin en Edith Chamah, de directeur van Christ’s Hope en zijn vrouw.. Ze hebben 18 kinderen. Drie biologische zoons, de overige 15 kinderen zijn aangenomen kinderen die op hun pad kwamen, verweesd door de HIV-tragedie. Zo inspirerend om te zien hoe ze hun eigen comfort compleet aan de kant gezet hebben om deze kinderen een thuis te kunnen bieden.
- Zaterdag heb ik tijd doorgebracht op het Care Point. Een van de nieuwe projecten die er nog niet was toen ik 3 jaar geleden voor het laatst in Kenia was. Elke Zaterdag komen de kinderen van patiënten die in het thuiszorgprogramma van Christ’s Hope zitten bij elkaar. De kinderen komen uit hartverscheurende omstandigheden maar krijgen daar echt de kans om even zorgeloos kind te zijn. Er zijn spelletjes, bijbelverhalen, voedzame maaltijden, schoolwerk begeleiding maar er is vooral heel veel liefde voor deze kinderen. En dat de kinderen ervan genoten was te zien aan de stralende gezichten. Het mooiste is dat er vooral lokale vrijwilligers zijn die dit project runnen, belangrijk want alleen zo is er continuïteit voor de kinderen.
- Zaterdagavond ben ik naar Nairobi gevlogen, hier zal ik tot Dinsdag blijven. Dan vlieg ik eindelijk terug naar Zuid Afrika. Hoewel de reis goed, nuttig en leuk was kijk ik er ook echt weer naar uit om naar huis te gaan. Gelukkig maar, het zou ook heel slecht zijn als ik Hartmut niet gemist zou hebben.
- Gisteren heb ik een lekker sociaal dagje gehad. Het is zo leuk om allemaal mensen terug te zien die ik al heel lang niet gezien heb. Eerst had ik afgesproken met een groep Keniaanse vrienden die ik ken uit België. Destijds studeerden we daar allemaal en we zaten in dezelfde kerk. Nu zijn zij terug in Kenia en het was super om bij te praten. Daarna heb ik tijd doorgebracht met Ruth, een hele goede vriendin waarmee ik heel veel heb samen gewerkt, we hebben uren gekletst en konden nog veel langer praten maar dat probleem hadden we altijd al, het maakte nooit uit hoe veel tijd we samen hadden. Ik ben zo dankbaar dat ik de kans gekregen heb om op deze manier Kenia voor een paar dagen te bezoeken en om zo veel oude vrienden weer te zien.