7 quick takes...

1. Internet kan heel verslavend zijn. Zoals deze website... iedereen die net als ik van feitjes en data houdt zal ongegeneerd kunnen smullen. Vergeet trouwens niet de mooie posters van Unicef op te zoeken. De poster die ik als afbeelding bij deze blog heb is mijn favoriet, er is nooit teveel aandacht voor moeder- en kindsterfte in ontwikkelingslanden. 
2. De telefoon van mijn ouders doet het al een paar weken niet, en elkaar helemaal niet spreken is best lastig. Je zou toch verwachten dat zo'n probleem van mijn kant komt, maar deze keer is het Nederland dat er een potje van maakt. 
3. Het is 1 Oktober... Normaal gesproken de tijd dat de pepernoten weer in de winkel liggen, de winterjas onvermijdelijk weer aan de kapstok moet want je kunt hem maar zo nodig hebben en de tijd  dat de dagen steeds korter worden... Maar nu woon ik aan de andere kant van de wereld, en betekent 1 Oktober dat de winter nu toch echt voorbij is, dat de dagen steeds langer worden en dat we enthousiast plannen maken voor warme zomer weekenden....
4. Maar dit weekend was nog een heerlijk lui weekend, de staart van de winter zorggde ervoor dat de geplande bergbeklimming niet door kon gaan en in plaats daarvan hebben we zaterdag marktjes bezocht, zijn we creatief bezig geweest (waarover ik snel meer schrijf) en hebben we heerlijk series gekeken... 
5. Alsof Abigail niet genoeg aan haar hoofd heeft hoorde ze vorige week maandag ineens dat ze waarschijnlijk niet zo lang meer in haar huis kon wonen. Donderdagmorgen hoorde ze dat ze het weekend moest verhuizen. Gelukkig had ze al wat gevonden en zo kwam het dat we vrijdagavond al haar spullen (verbazingwekkend hoe veel er in een kamertje van 6 vierkante meter past) in twee autos pakten om haar naar haar nieuwe kamer te brengen. Die kamer was, op het moment dat we er aankwamen nog bewoond door een jongeman die er heel snel uitgezet werd... Hij protesteerde niet dus hij zal er al wel van af geweten hebben. Ashton Sr. vroeg aan de huisbaas hoe het kwam dat de kamer ng niet leeg en schoon was aangezien hij Donderdagavond gebeld had om te zeggen dat we zouden komen 'Ach, ik dacht niet dat je het echt meende...' was het antwoord. Zal ik ooit wennen aan het Afrikaanse besef van tijd en afspraken?
6. Hartmut en ik zijn gevraagd om peetouders te worden van Keisha, de dochter van 'C', het schattigste en vriendelijkste kleine meisje dat ik ooit gezien heb. 
7. En nog een grappig berichtje uit Zuid Afrika. Bij terugkomst van de olympische spelen stond een meisje Chad le Clos (de zwemmer) op te wachten met een spandoek 'Chad, wil je mijn matric date zijn'? De matric Dance is de belangrijkste gebeurtenis in het leven van een Zuid Afrikaanse tiener, het is een bal in het laatste jaar van de middelbare school. Chad zei ja en afgelopen week was hij haar date. En goed bewijs van het bekende spreekwoord 'nee heb je, ja kan je krijgen'. Dat spreekwoord proberen Hartmut en ik ook toe te passen en hopelijk kan ik snel schrijven wat voor ja we gekregen hebben.