7 quick takes...

Ik weet deze keer niet eens waar ik moet beginnen. Ik heb zo veel meegemaakt de afgelopen dagen. En ik heb zo veel te vertellen!

1.      Ik ben nu in Kenia. Vrijdag heb ik de bus van Kampala naar Kisumu genomen. Heerlijk zo’n busreis, het landschap is zo mooi! Ik had een stoeltje in de voorste rij geboekt en heb de hele reis genoten van het uitzicht. Op een bepaald moment keek ik achterom en ik zag dat al mijn medepassagiers lagen te slapen. Ze hebben de busreis vast al heel vaak gemaakt, anders is het onvergefelijk.
2.      Een van de dingen waar ik heel erg naar uitkeek was de kip-op-een-stokje die je onderweg van Kampala naar Kisumu kan kopen. Wat ik vergeten was, was dat de plek waar ze de kip verkopen niet zo heel ver van Kampala is. Zo kwam het dus dat ik om 8 uur ’s ochtends een heerlijke gebraaide kip zat te eten.
3.       Gelijk nadat ik aankwam in Kisumu vertrok het team naar de jeugdgevangenis waar ik ook altijd heen ging toen ik daar woonde. De kans om mee te gaan kon ik natuurlijk niet laten liggen. Het is zo bijzonder om te zien dat dingen die we zeven jaar geleden in de pioniersfase van Christ’s Hope in Kenya opgestart hebben nog steeds draaien. En het was mooi om te zien dat omstandigheden voor de kinderen nogal verbeterd waren onder leiding van een nieuwe manager.
4.       ’s Avonds ging ik uit eten naar Kiboko Bay, een van mijn favoriete plekjes in Kisumu. Je hebt er een schitterend uitzicht over het Victoriameer en het is een van de beste plekken om vers gevangen Tilapia te eten. Ik was er samen met martin en Edith Chamah, de directeur van Christ’s Hope en zijn vrouw.. Ze hebben 18 kinderen. Drie biologische zoons, de overige 15 kinderen zijn aangenomen kinderen die op hun pad kwamen, verweesd door de HIV-tragedie. Zo inspirerend om te zien hoe ze hun eigen comfort compleet aan de kant gezet hebben om deze kinderen een thuis te kunnen bieden.
5.       Zaterdag heb ik tijd doorgebracht op het Care Point. Een van de nieuwe projecten die er nog niet was toen ik 3 jaar geleden voor het laatst in Kenia was. Elke Zaterdag komen de kinderen van patiënten die in het thuiszorgprogramma van Christ’s Hope zitten bij elkaar. De kinderen komen uit hartverscheurende omstandigheden maar krijgen daar echt de kans om even zorgeloos kind te zijn. Er zijn spelletjes, bijbelverhalen, voedzame maaltijden, schoolwerk begeleiding maar er is vooral heel veel liefde voor deze kinderen. En dat de kinderen ervan genoten was te zien aan de stralende gezichten. Het mooiste is dat er vooral lokale vrijwilligers zijn die dit project runnen, belangrijk want alleen zo is er continuïteit voor de kinderen.
6.      Zaterdagavond ben ik naar Nairobi gevlogen, hier zal ik tot Dinsdag blijven. Dan vlieg ik eindelijk terug naar Zuid Afrika. Hoewel de reis goed, nuttig en leuk was kijk ik er ook echt weer naar uit om naar huis te gaan. Gelukkig maar, het zou ook heel slecht zijn als ik Hartmut niet gemist zou hebben.
7.      Gisteren heb ik een lekker sociaal dagje gehad. Het is zo leuk om allemaal mensen terug te zien die ik al heel lang niet gezien heb. Eerst had ik afgesproken met een groep Keniaanse vrienden die ik ken uit België. Destijds studeerden we daar allemaal en we zaten in dezelfde kerk. Nu zijn zij terug in Kenia en het was super om bij te praten. Daarna heb ik tijd doorgebracht met Ruth, een hele goede vriendin waarmee ik heel veel heb samen gewerkt, we hebben uren gekletst en konden nog veel langer praten maar dat probleem hadden we altijd al, het maakte nooit uit hoe veel tijd we samen hadden. Ik ben zo dankbaar dat ik de kans gekregen heb om op deze manier Kenia voor een paar dagen te bezoeken en om zo veel oude vrienden weer te zien.