Leaving our first home...

                                      Onze woonkamer, met witte muren die 

                                       helaas niet geschilderd mochten worden.

Voordat we ons huis stukje bij beetje en dozen en koffers pakten heb ik een paar fotos gemaakt om ons eerste huis te herinneren zoals het was. 

Ik weet niet of ik het ooit geschreven heb maar we hebben echt genoten van onze tijd hier. (Behalve dan misschien die koude winterdagen waarop het huis niet warm te krijgen was.) De flat was de perfecte achtergrond  voor de eerste twee gelukkige jaren van ons getrouwde leven. Het moment dat we na onze huwlijksreis in onze flat kwamen die vol stond met dozen, koffers en spullen die we op onze bruiloft gekregen hadden lijkt nog helemaal niet zo lang geleden. Het was geweldig om van de kale witte flat een thuis te maken met onze eigen spulletjes.  Het is de plek waar we heel wat gasten hebben mogen ontvangen, onze logeerkamer/opbergkamer/rommelhok/knutselhoek was vaak bezet. We hebben er wekelijks en meestal nog vaker vrienden kunnen uitnodigen om een maaltijd mee te delen en het kleine keukentje heeft goed dienst gedaan. Ik zal de lichte kamers, met daglicht dat aan alle kanten binnen stroomt missen. Ik zal een nieuw  lievelingsplekje moeten vinden in ons nieuwe huis, de huidige (een luie stoel waarvandaan ik op vrije namiddagen de zon zie verdwijnen in de Tafelberg) zal moeilijk te vervangen zijn. 

Maar dit huis was slechts een hoofdstuk, het eerste hoofdstuk van ons getrouwde leven. Nu slaan we de bladzijde om, de paginas zijn nog onbeschreven. Maar wij zijn verwachtingsvol. Deze witte paginas zullen snel vol geschreven staan met mooie herinneringen....

Mijn piepkleine keukentje dat 

wonderbaarlijk dienst gedaan heeft.

De andere kant van mijn piepkleine keukentje.

 Ik kijk zo uit naar de keuken van ons nieuwe 

huis waar ik 10x zo veel werkblad zal hebben. 

(Hartmut is bang dat ik dan ook 10x zo 

veel rommel zal maken als ik kook)

Onze slaapkamer (met stiekem al wat ingepakte dozen)

Toen we net in dit huis kwamen wonen 

vond ik de gordijnen foeilelijk (nog altijd) 

en zou ik gelijk nieuwe kopen. 

Dat we dat nooit gedaan hebben is duidelijk.