Als je bidt...

Vanavond hebben we de eerste bijbelstudieavond van het jaar. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en om samen een mooie avond te hebben. De afgelopen weken hebben we in de kerk nagedacht over het 'Onze Vader'. Het oude gebed dat Jezus ons leerde geeft ons een goed patroon voor gebed. We richten ons op Hem, Onze vader, we onderwerpen ons aan Zijn almacht en dan vragen we om voorziening in wat we nodig hebben. 
Waar we om vragen  laat zien hoe we over God denken en wat we van God verwachten. Vragen we hem om praktische dingen, vertellen we Hem wat wij denken dat wij nodig hebben?   Of vragen we, in vertrouwen dat Hij het beter weet, om Zijn leiding. Vragen we om nederigheid om Hem te laten besluiten wat wij nodig hebben. Vragen we Hem om de leiding te nemen over ons hart en leven?

Maar al te vaak is mijn gebed een verlanglijstje, denk ik heel goed zelf te weten wat ik nodig heb. Beschamend eigenlijk, want ook al heel vaak in mijn leven is gebleken dat Gods plan voor mijn leven veel beter was. Dat iets dat aanvoelde als een 'Nee' eigenlijk een 'Nee, nu nog niet' of een 'Nee, ik heb een veel beter plan' was. Mijn gebed is dat ik grote dingen durf te bidden, dat mijn gebedsleven laat zien dat ik weet dat ik bid tot een grote God, die tot alles in staat is en die perfect weet wat het beste is voor mij!