Het is ondertussen bijna een week geleden dat we vertrokken richtig Madagascar, en wat is er in die tijd veel gebeurd. We hebben vele kilometers gevlogen en lange uren in de bus gezeten. Ons team is van een groep die elkaar haast niet kende veranderd in een hechte groep. We hebben samen veel gelachen, maar ook gehuild vanwege de diepe armoede die we gezien hebben. Waar vorige week alleen nog maar fundamenten gegraven waren staat nu een half-af huis voor de familie van patienten. Het medische team heeft samen al honderden zieke kinderen gezien. Gezien, want veel kinderen kunnen we niet helpen omdat ze te ziek of te zwak zijn. Een bemoedigend woord voor de ouders en gebed is het enige wat we ze mee kunnen geven als ze weer naar huis gaan. Maar gelukkig zijn er ook veel kinderen waar we wel wat voor kunnen betekenen, en gelukkig werken we samen met Heuric, een fantastische dokter en directeur van het ziekenhuis die inspirerend veel tijd en energie in zijn patienten steekt. Als we een behandeling voorschrijven, en de familie te arm is om voor de medicijnen te betalen herinnerd hij ons er altijd aan dat we de apotheek moeten laten weten dat het gratis is. 'Het bestuur zal niet blij met me zijn, maar het gaat om de patienten' zegt hij dan. We zijn allemaal onder de indruk van zijn ruimhartigheid en inzet. Als we 's ochtends (om 6 uur) bij ons ontbijt zitten heeft hij meestal zijn eerste operatie al gedaan, en 's avonds is hij de laatste die gaat slapen. Fantastisch om samen te mogen werken met zulke mensen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten