1 van de 122...

Afgelopen Woensdag had ik het voorrecht om te mogen spreken voor een groep verloskundigen, dokters en verpleegkundigen in Madagscar. De titel van mijn voordracht was ' Hoe kunnen gezondheidswerkers Madagascar helpen bij het halen van de millenium doelen?'. Mijn focus daarbij was natuurlijk vooral op het 4e en 5e doel die gaan over het terugbrengen van kindersterfte en de vrouwengezondheid. Ik deed een beetje onderzoek vooraf en werd haast moedeloos van de cijfers die ik vond. In Madagascar sterven iedere dag 8 moeders aan complicaties van de zwangerschap of bevalling, 60 pasgeboren kindjes overlijden en 54 kinderen zijn doodgeboren. Iedere dag 122 doden, waarvan velen te voorkomen zijn als er genoeg voorlichting en betere prenatale zorg zou zijn. 15 procent van alle zwangerschappen zijn tienerzwangerschappen, dit is een probleem omdat je bij tienerzwangerschapschappen significant meer problemen kan verwachten. Een andere factro die de zorg moeilijk maakt is het feit dat veel mensen ver weg van klinieken wonen en 66% van alle bevallingen thuis plaats vindt, meestal zonder een getrainde verloskundige. In geval van nood worden symptomen niet snel genoeg herkend en mensen komen vaak pas in het ziekenhuis als het al te laat is.

Gisteren werd ik geconfronteerd met de harde werkelijkheid van de cijfers die ik gepresenteerd had. Ik liep door het ziekenhuis toen de veloskundige mij riep om te zeggen dat er een bevalling was. In een van de bedden op de kraamafdeling trof ik een jong meisje van een jaar of 17 aan. Ze werd bijgestaan door haar moeder en zus. Toen de bevalling dichterbij kwam werden de gordijntjes rond haar bed dicht getrokken om haar een beetje privacy te even maar de sfeer in het kleine kamertje dat gedeeld werd met 9 pasbevallen vrouwen was bedrukt, iedereen wist wat er gaande was. Het meisje was de dag ervoor doorverwezen vanuit een klein dorpskliniekje vanwege zwangerschapsvergiftiging met stuipen. Toen ze in die kliniek was aangekomen, ver van haar huis, was haar kindje al overleden. De bevalling van gistermorgen ingeleid en toen de moeder gebon te persenwerd binnen 5 minuten een prachtig maar levensloos jongetje geboren. Doordat het maar 33 weken in de baarmoeder geweest was was het klein, maar het was zeker sterk genoeg geweest om een vroeggeboorte te overleven. Het jongetje werd in een doek gewikkeld en zonder veel woorden aan de familie overhandigd. Het is hier normaal dat babies sterven, daar moet je geen woorden of tranen aan verspillen, er komt wel weer een nieuwe kans. Het was vreemd voor me om te realiseren dat de enige bevalling die ik in Madagascar gezien heb geen blijde was maar een bevestiging van de cijfers die ik presenteerde. Een tienermeisje met een doodgeboorte die bij beter bereikbare zorg waarschijnlijk voorkomen had kunnen worden. Het motiveert me om nog harder te werken aan moeder en kind zorg in ontwikkelingslanden. De 122 doden van Madagascar hebben een gezicht gekregen.....