Kleren maken de man...

Ik zag een jonge vrouw. Ik had haar nog nooit eerder gezien. Ze zag er professioneel en daadkrachtig uit in haar nette pantalon, haar kraakheldere witte blouse en haar nette colbertje. Ze zag er uit  alsof ze wist waar ze het over had, als ze iets zou zeggen had ik het zo voor waar aangenomen. Haar uiterlijk deed vermoeden dat ze haar zaakjes op orde had, met haar in een team zou werk op tijd af zijn zonder last-minute stress en een race tegen de klok om de deadline te halen. Toen ik me realiseerde dat ik in de spiegel keek klopte het plaatje ineens niet meer. Ineens was er van de daadkrachtige jonge vrouw niets over maar zag ik een meisje in verkleedkleren. Een meisje dat doet alsof.

Laatst  vroeg ik aan mijn collega of de kleren die ik op dat moment aanhad netjes genoeg waren voor de conferentie waar we over twee weken heen gaan. Ze begon te lachen en vertelde me dat een witte blouse en pantalon toch wel het minimum waren. Ik trok mijn klerenkast eens open haalde er welgeteld één heel kledingstuk uit dat aan de standaard voldeed. Een blouse, geen rok of broek, voor een conferentie van 5 dagen, en een heleboel conferenties en toespraken daarna. De blouse mocht dan netjes zijn, alleen in een blouse rondlopen is iets minder ideaal. En zo kwam het dat ik gisteren moest gaan winkelen om ‘verkleedkleren’ te kopen en dat ik ’s avonds aan Hartmut mijn nieuwe ‘uniform’ kon laten zien.

Ik denk dat dat het is, mijn nieuwe nette kleren zijn een uniform waaruit ik een bepaalde status en professionaliteit kan halen. Een politie of militair straalt gezag uit vanwege zijn of haar nette uniform met bijbehorende medailles en epauletten. Een dokter in witte doktersjas laat je geloven dat je op de juiste plaats bent als je hulp nodig hebt en een sporttrainer op naaldhakken en in een mini-jurkje komt niet erg geloofwaardig over. Kleren vertellen wie je bent en waar je staat in de maatschappij. Maar dat niet alleen, kleren maken de man, letterlijk. Een Amerikaanse studie heeft aangetoond dat mensen in professionele kleren er niet alleen professioneel uit zien maar zich ook zo voelen en zich er zelfs naar gaan gedragen. Proefpersonen moesten een witte jas aantrekken. Sommigen werd verteld dat die jas van een dokter was, en ze waren gelijk een heel stuk meer gefocust op de taken die ze te doen kregen. Anderen werd verteld dat de witte jas een schildersjas was en bij hen was dat verschil niet op te merken. Kleren veranderen dus niet alleen hoe anderen je zien maar ook hoe je jezelf ziet. Ik ben benieuwd of ik dat bij mezelf ook opmerk als ik straks op dat podium sta te presenteren. 

Mensen zijn toch interessante wezens…

Omdat ik toch geld aan het uitgeven was heb ik ook nog een zwierige rok met een uitbundig bloemenpatroon gekocht, ik moet toch een beetje trouw blijven aan wie ik geloof dat ik ben…