Ik ben veilig in Kaapstad aangekomen. Naast het feit dat
ik een heerlijke tijd gehad heb, heb ik ook een belangrijke les geleerd. Ooit,
als ik ouder, wijzer en meer damesachtig ben zal ik, heel elegant, reizen met
mooie lichte koffers in een perfect reisoutfit dat zowel comfortabel als
modieus is en ik zal in mijn handbagage alleen de dingen hebben die
ik nodig heb op mijn vlucht zodat ik me nooit zorgen hoef te maken over of mijn
bagage wel allemaal mee zal komen. Maar ik ben blijkbaar nog niet oud, wijs en
damesachtig genoeg om dat nu te doen. In ieder geval afgelopen maandag niet. Ik
had al mijn kleren gewogen en de zwaarste kledingstukken mochten niet in mijn
koffer maar moest ik aantrekken. Dit resulteerde in een belachelijk outfit waardoor ik niet alleen 10 kilo zwaarder leek maar ook veel te warm was! Mijn
koffer was uiteraard nog altijd te zwaar en bij het inchecken moest ik er
dingen uit halen. Daar had ik al op gerekend dus mijn stroopwafels lagen
vooraan zodat ik de koffer snel op het maximaal toegestane gewicht kon brengen
(23,9 kg, toch nog 900 gram meer als mijn ticket mij vertelde, winst!). Toen
kwam de volgende hindernis. In het vliegtuig stappen met al mijn handbagage. 4
stuks om precies te zijn. Bij het inchecken aan de balie had ik helft wijselijk
uit het zicht bij mijn moeder laten staan maar in het vliegtuig kon ik er niet
aan ontkomen. Ik deed net alsof mijn rugzak bijna niets woog hoewel hij
duidelijk op ontploffen stond en mijn andere twee tassen probeerde ik met een
jas te bedekken zodat men het niet zou zien. De koker met een poster van de
conferentie was zo groot dat ik die onmogelijk verborgen kon houden maar ik
gooide mijn allervriendelijkste glimlachje in de strijd. In ruil daarvoor deed
de stewardess net of ze niets zag. Vanwege
mijn enorme omvang leek mijn poging om bij mijn stoel, die helemaal achterin
het vliegtuig was, te komen in niets op de elegantie die ik voor ogen had. Het
was meer een struikelend ‘Oei, ik kan er niet langs, kunt u misschien even aan
de kant gaan. Pardon mevrouw, het spijt me dat mijn koker u liet struikelen. O
sorry, kwam mijn tas in uw oog meneer?’.
Maar ik ben veilig aangekomen en heb mijn lesje geleerd.
Ik zal nooit weer met zo veel bagage reizen! Tot de volgende keer dat ik in
Nederland ben, dan lijken alle boeken van vroeger, gordijnen van de Ikea en
handdoeken van de Hema weer veel te aantrekkelijk en zal ik weer met veel te
veel bagage het land verlaten. Maar we maken ons geen zorgen voor de dag van
morgen…
4 opmerkingen:
Haha, wat is dat toch dat je van alles uit je moederland meesleept naar je nieuwe plek?? Fijn dat je veilig thuis bent en nu de weken, straks de dagen aftellen dat je ouders komen!!
Groetjes Margreet de Jong
:-D
Hilariteit!
het zal ook Anneke niet zijn, ze komt er altijd weer door, met haar mooie ogen en vriendelijke lach, kende Hartmut je wel weer met al die kleren aan ? mooi verhaal bij de borrel groetjes oom henk en tante annie
Een reactie posten