Stinkende mannen en slapeloze nachten

Amosi Wazungu! (vrije vertaling: dag gekke blanken die ongetwijfeld enorm jaloers zijn op mij omdat ik heerlijk in Afrika zit en geniet van iedere seconde)

De titel zegt genoeg, ik ben in Kisumu en het voelde vanaf de eerste seconde alsof ik nooit weg ben geweest. Alle dingen voelen vertrouwd aan en roepen zo veel herinneringen op. Ineens vind ik een Afrikaan in geen maanden een douche heeft gezien en van zijn leven nog nooit een deo-bus heeft aangeraakt best lekker ruiken. De cd’s met liedjes die allemaal hetzelfde lijken en de hele dag door gedraaid worden klinken als een muzikaal meesterwerk en de stevige omhelzingen van dikke Afrikaanse vrouwen die er voor zorgt dat je tussen hun borsten verdwijnt zijn helemaal niet zo benauwend als ik ze altijd vond.

Hoewel ik het afgelopen weekend nog niet in Kenia was en ook voornamelijk bezig was met aftellen heb ik toch enorm genoten van het weekendje met Ichtus. Kamperen, een zelfgegraven toilet en een halve kilometer moeten lopen voor water was een goede voorbereiding op Afrika. Ik vond het dan ook haast jammer dat ik zondagochtend vroeg weg moest omdat ik anders mijn vliegtuig zou missen. Helemaal omdat we, nadat iedereen was ingestapt nog drie uur moesten wachten voordat we daadwerkelijk opstegen vanwege ‘technische problemen’. In die drie uur wachten is me al wel weer duidelijk geworden hoe veel Europeanen verschillen van Afrikanen. Het vliegtuig was namelijk vooral gevuld met Kenianen en Burundianen die de vertraging namen zoals hij was en er een soort staande receptie van te maken door een beetje door het vliegtuig heen en weer te lopen en met iedereen praatjes te aken. De bemanning maakte dat receptiegevoel helemaal af door rond te gaan met drinken en nootjes. Ik zat bij mezelf te denken hoe anders de sfeer zou zijn als het vliegtuig gevuld zou zijn geweest met 250 haastige, gestresste snel-op-hun-teentjes-getrapte Europeanen die liever gisteren dan vandaag op de plaats van hun bestemming willen zijn.

Door de vertraging kwam ik wel veel te laat aan in Nairobi waardoor ik vannacht een belabberd nachtje slaap heb gehad omdat ik vanochtend al weer om 7 uur op het vliegveld moest zijn om door te vliegen naar Kisumu. Ach, het mocht de pret niet drukken, ik was terug in Kenia en voelde me veel te opgewonden om te slapen.

Eenmaal in Kisumu kon ik gelijk mee met het werk. Er is op het moment een team van 15 mensen uit California en die gingen naar een wezenschool om daar les te gaan geven. Het was heerlijk om weer al die stralende donkere koppies te zien. Hun enthousiaste zingen te horen en samen met ze te dansen…
En nu is het avond, terwijl ik dit type zit ik op de veranda en luister ik naar alle bekende geluiden, ik weet zeker dat ze me vannacht zullen wakker houden maar het maakt niet uit, ik hou van Kenia!

Liefs Anneke