7 quick takes from a warm winter weekend...

1. Wat was het een heerlijk warm weekend, de temperaturen kwamen, ondanks het feit dat het winter is,  gemakkelijk boven de 20 graden uit en ik heb dan ook de hele zaterdag buiten doorgebracht. Eerst wielrennen met het groepje waarmee ik altijd fiets, daarna naar een markt in de wijnlanden bij Stellenbosch en aan het eind van de middag  wandelen op de promonade om de zon in zee te zakken.
2. Ik heb al vaker geschreven over marktjes in en rond Kaapstad maar ik kan er maar geen genoeg van krijgen. De creativiteit werkt inspirerend. Lekkere pasteitjes in emaille kopjes, prachtige cupcakes en een ijsverkoper die ter plekke fudge, brownies en andere lekkernijen in je ijs mixt om het zo helemaal naar jouw wens  te maken zijn slechts een kleine greep uit de verzameling van etenswaren die je het water in de mond doen lopen…
3. Elke keer als ik op de promenade wandel neem ik mezelf voor dat ik er in het vervolg meer ga komen. Mensen met wandelwagens, dreumesen op kleine fietsjes, honden die elkaar nieuwsgierig besnuffelen en een heleboel hardlopers zorgen voor een gezellige drukte. Helemaal aan het einde van de middag als de bergen aan de ene kant in het warme avondlicht van de ondergaande zon aan de andere kant lijken te gloeien. Een ideale plek om te wandelen, te mijmeren en heerlijk weg te dromen…
4. Zuid Afrika wordt, net als de rest van de wereld, erg in de greep gehouden door de gezondheid van ‘Madiba’. Elke krant schrijft er dagelijks over en mijn facebook timeline staat vol met inspirerende quotes uit zijn mond. Er gaan de wildste geruchten rond over dingen die gaan gebeuren als hij komt te overlijden. Ik denk, en hoop, dat het allemaal wel mee zal vallen en dat het land juist  door het rouwen om hetzelfde verlies meer verbonden wordt.
5. Volgende week maandag hoop ik mijn takes in het tropische Madagskar te schrijven… Zaterdagochtend vertrekken we. Van Kaapstad naar Johannesburg, dan gelijk door naar Antananarivo en dan aan het eind van de middag in een klein MAF-vliegtuigje naar Mahajanga, in het noorden om daar de hele week in het ziekenhuis te werken.
6. Vorige week woensdag hadden we een spelletjesavond met onze smallgroep en speelden we een spel waarbij je woorden moest omschrijven en de rest van de groep moest het woord dan raden. Daar werd me weer eens duidelijk wat een grote invloed de manier van onderwijs heeft op je manier waarop je hersenen werken. Lessen op Afrikaanse scholen zijn meestal heel ‘papegaai-achtig’. De juf zegt iets en de klas zegt het na. Ik sta altijd versteld van de grote hoeveelheid rijtjes die mensen die naar dergelijke scholen zijn geweest uit hun hoofd kunnen opzeggen. Onderwijs in westerse landen is veel meer gericht op kunnen en veel minder op kennen. Je leert verbanden trekken en denken voor jezelf. En dat was duidelijk te zien in het spel. De mensen die naar Afrikaanse scholen waren geweest hadden duidelijk een grote algemene kennis maar wel heel erg veel moeite met het omschrijven van woorden en met het vinden van synoniemen. Intrigerend…
7. Het duurt nu echt niet meer lang voor mijn ouders komen. Het is grappig hoe lang we er al naar toe leven en hoe veel er al geregeld is. Gisteren in de kerk stelde Freddy, een vluchteling uit Congo (DRC) me voor aan zijn vader. Zijn vader woont nog in Congo maar had besloten dat hij zijn zoon wilde opzoeken om te kijken hoe het met hem ging. En zo kwam het dat hij deze week ineens bij Freddy voor de deur stond zonder dat Freddy iets van het bezoek af wist. Als ik zulke verhalen hoor weet ik wel dat je mij wel uit Europa kan halen maar dat Europa nooit uit mij zal gaan. Ik plan zulke bezoeken toch liever…