Baby's redden....

Toen ik Uganda was liep ik onder andere stage op een afdeling voor gynaecologische spoedgevallen. Hier zag ik veel jonge meiden die in levensgevaar waren na het uitvoeren van een illegale abortus en ik schreef na aanleiding daarvan een blog waarin ik mezelf afvroeg of het beter is als abortus legaal gemaakt wordt. Nu, een jaar later werk ik in Zuid Afrika als counselor in een abortuskliniek en word ik weer aan het denken gezet. In Zuid Afrika is abortus sinds 13 jaar legaal en sindsdien zijn er 900.000 zwangerschappen beëindigd. Zwangerschappen zoals die van Rose, een mooi meisje van 23 jaar. In december wilde ze op familiebezoek gaan bij haar oom en tante die ver weg wonen. Ze had geen geld voor de bus en daarom ging ze liften, net zoals veel van haar vriendinnen altijd doen. Helaas hadden de mannen die haar meenamen geen goede bedoelingen. Toen ze bijna bij de plaats van bestemming waren parkeerden ze de auto langs de weg en eisten ze een ‘betaling’ voor de lift in de vorm van een verkrachting. Hoewel ze zeer geschokt was besloot Rose niemand iets te zeggen. Haar menstruatie bleef uit en ze kocht een zwangerschapstest. Ze bleek zwanger te zijn en een abortus leek de enige optie. In het ziekenhuis kwam ik haar tegen, ik vroeg waarom ze een abortus wilde en ineens kon ze het niet meer aan. Ze barstte in huilen uit en was ontroostbaar. Ze vertelde haar vreselijke verhaal. Ik ben de enige die het weet en voorlopig ook de enige die het zal weten. Ze is nog niet klaar om het verder te vertellen. Ze voelt zich schuldig over de abortus maar weet dat er geen weg meer terug is.

Drie procent van alle abortussen in Zuid Afrika hebben een medische reden of zijn na aanleiding van een verkrachting. De overige 97 procent? Socio-economische redenen… In sommige gevallen betekent dit puur gemakzucht en is de abortus gewoon een manier van contraceptie. In andere gevallen is er een vreselijk verhaal en zijn de redenen die opgegeven worden absoluut geen smoesjes. Nog steeds vind ik abortus geen goede oplossing, maar in sommige gevallen is het wel de beste. Ik denk bijvoorbeeld aan Sarah, 24 jaar, en moeder van twee kinderen waar ze maar net genoeg eten voor heeft. Ze heeft een paar weken geleden uitgevonden dat ze HIV positief is. Zij is haar echtgenoot altijd trouw gebleven en ze weet dus zeker dat ze het virus van hem gekregen heeft, hij weigert echter voor een test te gaan en beschuldigd haar van vreemd gaan. Hij zegt dat het kind niet van hem is en dat hij bij haar weg zal gaan als ze het kind houdt. Wat moet ze doen? De baby houden, waardoor haar man weg zal gaan en zij alleen voor de zorg van haar twee kinderen komt te staan? Of de baby laten aborteren. Haar relatie zal hiermee niet gered zijn maar haar man blijft in ieder geval bij haar om zorg te dragen voor de kinderen.

Alle ‘baby’s redden’ is niet mijn hoofddoel. Ik wil abortus niet afschaffen. Een paar jaar geleden besloot Sandida na een counseling door een van mijn collega’s dat ze haar kindje wilde houden. Haar situatie financieel was niet al te best maar YfC ging haar de eerste twee jaar helpen zoals ze altijd doen met moeders die hun kindje houden. Nu is het 3 jaar later, een paar week geleden belde ze op, ze was ten einde raad. Ze had helemaal geen geld meer, haar kindje had al een paar dagen niets anders gegeten dan een beetje olie en een mengsel van water, suiker en zout. Is dat de oplossing? Abortus verbannen en mensen een kindje laten krijgen waar ze niet voor kunnen zorgen?

In een ideale wereld gebruik iedereen die niet zwanger wil worden een manier van anticonceptie die 100% betrouwbaar is. Maar in deze gebroken wereld waar zo veel onwetendheid, leugens en mythen bestaan moet er helaas soms gekozen worden tussen twee kwaden. En daarvoor is wijsheid nodig. Ik nodig degene die dit in pacht heeft uit om mij te emailen om te zeggen wat er hier moet gebeuren…. In de tussentijd doe ik mijn best om mensen zo goed mogelijk voor te lichten over hun mogelijkheden en probeer ik jonge meiden ervan te overtuigen om verstandige keuzes te maken in hun relaties.