Duizend nieuwe indrukken...

Dag lieve mensen,
Na een paar dagen werken in het Mulago-hospital heb ik duizend nieuwe indrukken en ik weet niet waar ik moet beginnen met schrijven. Moet ik schrijven over de drukte, de mensen die een bed moeten delen met een onbekende of gewoon op de gang bevallen omdat er geen plaats is? Of moet ik schrijven over het gebrek aan materiaal en personeel, over de frustratie van de vroedvrouwen omdat ze niet altijd kunnen doen wat ze zouden willen doen omdat de voorraad eigenlijk altijd leeg lijkt en dingen niet op hun plaats liggen. Misschien houd ik het voor deze blog wat vrolijker en schrijf ik over de leuke mensen die ik heb leren kennen, zowel in het ziekenhuis als in het hostel waar we wonen, over hoe ontspannen en vrolijk de mensen zijn. Ik zou kunnen schrijven dat het eten lekker is en het weer mooi, en dan teken ik er een zonnetje bij met 25° erin.
Ik weet het niet, het is veel, het is intens en ik geniet enorm. Maar alles onder woorden brengen is moeilijk. Het werk is ontzettend leuk en heel erg leerzaam. We zijn gelijk voor de leeuwen gegooid op het verloskwartier en Renée en ik hebben allebei al wat bevallingen gedaan. Het werk is hier heel anders dan wat we gewend zijn in België. Artsen zijn er eigenlijk niet, al het werk wordt door de vroedvrouwen gedaan en ik moet zeggen dat ze erg kundig zijn. Soms trekken we onze wenkbrauwen op bij wat we zien maar als we dan achteraf vragen waarom dingen gebeurden zoals ze gebeurden is er meestal een goede reden voor. Net zoals er meer wegen naar Rome zijn zijn er ook meer manieren om een kind op de wereld te zetten. Ik zie er naar uit om hier de komende maanden die nieuwe en andere manieren te leren kennen om zo een kundig vroedvrouw te worden die weet waar ze mee bezig is.
Op de foto zie je het uitzicht vanuit onze kamer. Terwijl ik deze blog type zit ik op mijn zachte bed met mijn laptop op schoot te kijken hoe twee meisjes water halen uit een vieze plas, ik hoop maar dat het niet bedoeld is om op de drinken. Veel mensen die komen bevallen in het ziekenhuis komen uit dergelijke sloppenwijken. Ik moet dus niet te veel nadenken bij waar en hoe deze kinderen terecht komen. Het voelt oneerlijk dat de plaats waar je geboren wordt voor een groot deel bepaald hoe je leven eruit gaat zien. Een van de moeders die pas bevallen was vertelde me dat haar vriend bij haar was weggelopen toen ze geen illegale abortus wilde uitvoeren. Ze was blij met haar kindje maar wist niet hoe ze ooit het geld bij elkaar moest krijgen om het op te voeden. 'God is ook de vader van dit kindje, dus hij moet er maar voor zorgen' zei ze... Heel wat anders dan de bevallingen die ik in België gedaan heb, waar de kindjes op hun geboortedag a zo veel cadeaus krijgen dat van het geld een Afrikaans kind gemakkelijk een jaar lang naar school zou kunnen gaan.
Ik heb al weer veel geschreven, nog snel even op zoek naar internet om dit verhaal te plaatsen zodat jullie kunnen meegenieten.
Heel veel liefs, Anneke
PS:Omdat kaartje krijgen altijd een leuke verassing is en veel mensen er om vroegen is hier mijn adres...
Anneke Sikkema, Akamwesi Hostel. P.O. Box 26755, Kampala, Uganda