Actualiteiten

Wat een vreselijk nieuws over het lot van de 5 Nederlandse vrouwen in Kakamega. Zo komt het wel heel dichtbij. Om jullie gerust te stellen, met mij gaat het goed en ik ben in een veilige omgeving, mensen passen goed op me en ik kijk zelf ook goed uit.
Het bewijst maar weer eens hoe onze wereld de weg kwijt is. Vrijwilligers die komen om een samenleving te helpen die het slachtoffer worden van verkrachting en geweld. Ik heb er geen woorden voor... Ik wil jullie vragen om voor de slachtoffers maar ook voor de mensen daar in de omgeving te bidden.
Livingstone heeft het project, geheel begrijpelijk, per direct gestopt. Ik vind het vreselijk dat de onschuldige samenleving nu de dupe wordt van het gewelddadige gedrag van een paar mannen.
Het is opvallend dat de Keniaanse kranten niet schrijven over het voorval in Kakamega, hoewel het nog niet veel vaker is voorgekomen dat seksueel geweld zich gericht heeft op buitenlanders. Ze willen het waarschijnlijk uit de publiciteit houden om een instorting van het toerisme te voorkomen. Kenia begint net terug te klimmen uit het diepe dal dat ontstaan was na de rellen aan het begin van dit jaar.
Bovendien heeft Kenia het druk met een golf van stakingen en geweld op middelbare scholen. De studenten protesteren vanwege de hoge werkdruk en volgen daarbij het voorbeeld dat hun ouders hun gegeven hebben in Januari, toen leek het dat stakingen, agressie en vernielingen nodig zijn om je stem te laten horen. Scholen worden geplunderd, verwoest en verbrand en er zijn al vele studenten opgenomen in ziekenhuizen met brand en slagwonden.
Ik denk dat ik stop met dergelijke berichtgevingen, anders vind ik morgen mijn mailbox vol met mails van mensen die vinden dat ik beter terug kan gaan naar Nederland, en dat is niet de oplossing. Er is inderdaad veel corruptie, geweld en misdaad, er zijn veel rotte appels in deze samenleving die het moeilijk maken voor de rest en juist daarom moet die rest geholpen worden.
Als dit de realiteit is waarin je opgroeit, als de volwassenen om je heen laten zien dat je met smeergeld en geweld ver kan komen in de maatschappij kan je de jeugd niet beschuldigen van gebrek aan moraal. Juist daarom moeten hulporganisaties blijven werken om mensen de juiste richting aan te wijzen om zo samen het land op te bouwen.
En welke hulp dan de juiste richting aanwijst is een onderwerp waarmee ik duizend blogs zou kunnen vullen. In mijn tijd hier heb ik veel slechte voorbeelden gezien, voorbeelden van hulp die geen hulp is. 'Hulp' die er voor zorgt dat mensen afhankelijk blijven van het rijke westen waardoor er altijd een scheve machtsverhouding blijft bestaan tussen de 1e en de 3e wereld. Maar gelukkig heb ik ook veel goede, hoopgevende voorbeelden gezien.
Meer en meer raak ik overtuigd van de kracht van microfinanciering. Mensen helpen door een kleine lening waardoor ze een zaakje kunnen beginnen, een vak kunnen leren waaraan ze hun identiteit kunnen ontlenen.
Mensen die weten wie ze zijn en trots zijn op wat ze doen zullen minder snel over gaan tot geweld omdat ze te veel te verliezen hebben. Bovendien maakt het mensen kapitaalkrachtiger wat een boost geeft aan de economie, wat er weer voor zal zorgen dat er meer mensen een baan hebben, wat er voor zorgt dat mensen meer kapitaalkrachtig zijn.... Inderdaad, de positief ingestelde mensen beginnen nu samen met mij te dromen over een betere wereld, een betere verdeling van geld en macht en een zonnige toekomst voor de komende generatie.

Morgen vertrek ik voor een paar dagen naar West-Pokot, een woestijnachtige streek in het westen van Kenia waar een nomadenvolk leeft. Er is hongersnood en het enige waar de mensen zich mee kunnen voeden zijn de producten van de koe. Melk, vlees en bloed.... We gaan er werken aan waterputten, voorlichting geven over hygiëne en gezondheid en, het allerbelangrijkste, de mensen de meest hoopgevende boodschap vertellen die er is.
Wij kunnen ze misschien helpen met water, een school bouwen of ze helpen bij gezondheidsproblemen, maar het meest belangrijke is dat ze de liefde van God leren kennen. De liefde die veel dieper gaat dan alleen de materiele hulp. Een liefde die ook hoop geeft als er geen eten is, als er geen gezondheidszorg is, als er geen hoop op leven meer is....

Liefs Anneke