Je wordt automatisch doorgestuurd naar mijn nieuwe blog over 10 seconden, mijn excuses voor het ongemak
dinsdag 10 juli 2007
Amerika versus Afrika
Beste mensen,
Het is moeilijk om me te concentreren op mijn verhaal. En deze keer komt dat niet door Afrikanen die me afleiden maar door een kamer vol springende, zingende en dansende Amerikanen die erg uitgelaten zijn na een dagje in Ombeyi, een rustig dorpje dat precies zo is als mensen zich Afrika voortellen.
Als ik moet kiezen tussen die lawaaierige Amerikanen die stiekem best gezellig zijn, of de Afrikanen die uren toespraken houden en ontzettend veel waarde hechten aan formaliteiten kies ik toch voor het laatste. Ik heb een heerlijke dag gehad, het was geweldig om terug te zijn in Ombeyi. Opnieuw heb ik me verbaasd over de hartelijkheid, de gastvrijheid en de ongecompliceerdheid die de mensen laten zien. Ze zijn zoals ze zijn, hebben geen verborgen agenda en als ze geld van je willen vragen ze dat gewoon aan je. Al je nee zegt ben je even goede vrienden want ze vinden het toch al geweldig dat je de moeite neemt om hun gast te zijn. Ze weten zelf ook wel dat ze bekend staan als een gatvrij volk en nemen daarom ook uren de tijd om die gastvrijheid te bewijzen met eindeloze begroetingen, toespraken en dankbetuigingen als gevolg.
Dat is erg leuk en soms zelfs lachwekkend maar een nadeel is wel dat er daardoor minder tijd is om door te brengen met de kinderen, terwijl zij juist zo hard de liefde en aandacht nodig hebben.
Vandaag werd ik weer geraakt door de overgave waarmee de kinderen, veelal wezen, op je af rennen, je omhelzen en je hoopvol aankijken met hun grote donkere ogen. Deze kinderen missen zo veel wat vanzelfsprekend zou moeten zijn. Ze hebben geen moederschoot waar ze op kunnen uithuilen als ze gevallen zijn, geen sterke vaderarmen die om in te schuilen als er enge dingen gebeuren, geen veilig huis om écht kind te kunnen zijn. Graag zou ik er een paar meenemen en ze een thuis geven. Maar dat zal geen oplossing brengen voor het grote probleem, voor het feit dat de meeste ouder sterven aan AIDS door immoreel seksueel gedrag. En juist daarom is het belangrijk om voorlichting geven zodat mensen wat de oorzaak van het probleem is en om ze te leren ze een schakel kunnen zijn in de weg naar de oplossing.
s Middags zijn we daarom naar een school gegaan om les te geven over seksualiteit en Gods visie daarop. Het is heerlijk om de kinderen hierover te vertellen, om ze te mogen leren dat seksualiteit een kostbaar geschenk is en géén zonde zoals veel mensen geloven. Ik wil jullie ook vragen om voor deze kinderen te bidden zodat ze sterk genoeg worden om de cirkel van immoreel gedrag te verbreken.
Het verhaal is wel lang en de zingende, springende en dansende Amerikanen beginnen te roepen dat ik ook een dans moet doen dus daar geef ik dan maar gehoor aan…
Tot de volgende keer!
Liefs Anneke
PS: De foto is van gevaarlijke-anneke-met-pijl-en-boog, ik had die vorig jaar gekocht om wat te oefenen op bomen en om mezelf te kunnen verdedigen in noodgevallen...
De boom kon ik nog raken, na 5473 pogingen, niet slecht toch?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hey Anneke!
Ik geniet er van om je berichtjes te lezen. Ik hoop dat je fantastische weken tegemoet gaat en veel kan doen voor de kinderen.
De met-heimwee-aan-het-gat-in-de-grond-terugdenkende Ciska
Een reactie posten