Meer dan de titel hoef ik eigenlijk niet te schrijven.. het is duidelijk. Ik ben terg in Nederland. En het is raar, het afscheid nemen was niet zo moeilijk als de andere keren, ik raak er aan gewend. Het was heerlijk om mijn ouders te zien en tot mijn grote verassing waren ook mijn broertjes mee naar het vliegveld.Zondag was het dus alleen maar heel erg leuk om thuis te zijn en van de zwaarte die me andere keren overviel had ik deze keer geen last.
Tot ik gisterochtend wakker werd en nergens zin in had. Geen zin om in bed te blijven en geen zin om er uit te gaan, geen zin om thuis te blijven maar ook geen zin om weg te gaan.. De omgekeerde cultuurchock kwam dus toch. En het feit dat er op maandagmorgen alleen maar telsell-programma's en hoe-decoreer-ik-mijn-kerstboom-programma's op televisie zijn was ook niet erg nuttig in mijn aanpassingsproces.
Het zal wel weer een paar dagen (hopelijk dagen, geen weken) voor ik aangepast ben en weer zin heb om helemaal deel te nemen aan het leven hier. Maar ik weet dat het komt, vandaag heb ik er al meer zin in dan gisteren, en er is te veel om van te genieten. Verdrietig blijven is jammer van mijn tijd.
2 opmerkingen:
Ik ken je wel niet, maar toch: welkom thuis. Thuis komen van een lange reis kan zwaar zijn, ik ken het (een beetje, hoewel ik nooit langer dan een maand van thuis ben weggeweest).
Veel succes met het aanpassingsproces!
Gods zegen, Magali
Hey zuster... ik luister net je debuut op de belgische radio:p is weer eens wat anders dan radio hattem. maarre je prate nog best nederlands hoor...
alleen dat die ontbrak het zo aan kennis... is iets te Vlaams.
Erik
Een reactie posten