2 years of marriage happiness....

Twee jaar. Het is moeilijk om te geloven dat we al zo lang getrouwd zijn maar ik moet zeggen dat het de twee gelukkigste jaren van mijn leven zijn geweest. Elke ochtend wakker worden naast Hartmut om samen met hem het leven te leven is een groot voorrecht. Het zijn twee jaren vol geluk en zegen geweest. Twee jaren waarin we elke dag opnieuw voor elkaar gekozen hebben en waarin onze relatie veel sterker en dieper geworden is. Twee jaren waarin we veel geleerd hebben, van elkaar en van de mensen om ons heen. Twee jaren waarin we God en Zijn goedheid en plan voor ons leven beter hebben leren begrijpen. Niet dat we nu weten wat we van de toekomst verwachten kunnen, behalve het feit dat we weten dat we op Zijn goedheid vertrouwen kunnen. En dat is leuk en spannend. Wij laten ons verassen....

King Size Bed

De afgelopen weken zijn we onder andere druk bezig geweest met het uitkiezen van een bed. Alle voor en nadelen van de verschillende opties werden afgewogen. Het moet goed zijn voor de rug, er mooi uitzien, niet de ander wakker wiebelen als we ons omdraaien in onze slaap. Enzovoort enzovoort. We zijn verwend en hebben veel eisen. Vandaag vieren we dat Jezus geboren is. Een voederbak werd een 'king size bed'. En dat geeft te denken, de zoon van de Allerhoogste heeft  vanuit de hemelse heerlijkheid er voor gekozen om in het meest bescheiden bed gelegd te worden aan de start van zijn leven dat in het teken stond van dienstbaarheid.Voor mij! Mijn hart is vol van dankbaarheid als ik daar aan denk. Fijne feestdagen!

The Jagau Infographic...

Onze  kerstkaart voor dit jaar. Een infographic met de belangrijkste dingen van het afgelopen jaar. Zo veel om dankbaar voor te zijn!
Our christmas card. A family infographic with all the important moments of the past year. So much to be grateful for!

Beautiful creation...

Vandaag bezochten we een oom en tante van Hartmut die een prachtige farm hebben niet al te ver van Windhoek. (anderhalf uur rijden is heel erg dichtbij voor Namibische begrippen) Volgens goed Namibisch boerengebruik begonnen we met een rondrit over de boerderij. We reden rond een grote dam om verrast te worden met prachtige vergezichten over het water en de rondliggende heuvels. Eenmaal terug in het boerderijhuis stond een heerlijke, typisch Duitse maaltijd klaar. Varkensvlees, aardappelpuree en rode kool met appeltjes. De warme maaltijd wordt op de boerderij, maar eigenlijk bijna overal waar ik in Namibie geweest ben tussen de middag gegeten. Vooral op de boerderijen kan ik dat heel goed begrijpen, je bent halverwege je werkdag en moet nog heel wat werk verzetten, om dat te kunnen doen moet je maag goed gevuld zijn. Na de maaltijd werd binnen  uitgebuikt en een potje pool gespeeld om de ergste hitte en zon uit de weg te gaan en daarna gingen we weer een rondrit over de boerderij maken, deze keer zagen we verbazingwikkend tamme zebra's, heel veel koeien en kalfjes en een paar struisvogels. Ik ben altijd weer onder de indruk van het prachtige Namibische landschap dat blijft verassen. Morgen gaan we tot de kerstdagen naar de Jagau-farm, een van mijn favoriete plekjes op de wereld. Een heerlijke plek om te genieten van de prachtige schepping en om tot rust te komen... 

Fun with the family...

Wij genieten... dat is duidelijk...

7 quick takes...

We zijn afgelopen zaterdag na een lange autrit (1500 km) veilig aangekomen in Namibie. En nu genieten we hier van:

1. Het feit dat Hartmut's zus, en sinds gisteren ook zijn broer hier ook zijn. Het was twee jaar geleden dat we allemaal bij elkaar waren.
2. Op bezoek gaan bij Hartmut's oma. En zoals altijd de bomen bijknippen, hoewel het 3 weken geleden ook nog gedaan was...(ik moet eerlijk zijn, ik heb mijn handen niet vuil gemaakt. mijn taak was om oma te vermaken)
3. Braaien met goede vrienden en familie.
4. Het schitterende uitzicht dat ik heb terwijl ik dit type. Mijn schoonouders wonen boven op een heuvel en ik heb een prachtig uitzicht over de buitenwijken van Windhoek en het aangrenzende heuvelland. De zonsondergangen zijn hier prachtig.
5.  In de rij staan bij banken en het verkeersdepartement om alle administratie die hier is zo snel mogelijk af te ronden, net zoals alle andere mensen die dat voor de kerstdagen willen doen.
6. De heerlijke zelfgbakken kerstkoekjes van Hartmuts moeder. En een welkoms-'lebkuchen-Namibia' op ons bed...
7. Imke (zus) aanmoedigen die op de 'African Student Games' de eer van Namibie verdedigd. Het is bedoeld als een soort olympische spelen voor Afrikaanse studenten. Toevallig wordt dit toernooi, waarvoor alle landen in Afrika zijn uitgenodigd maar de meeste niet zijn komen opdagen (tsja.. Afrika) ,in Namibie gespeeld dit jaar en kunnen wij dus kijken. Tot nu toe doet Imke het heel goed en is ze vrijwel verzekerd van een plek in de finale!

Let's go!

Africa for Norway...

Misschien ligt het aan 'het soort' vrienden dat ik heb op facebook maar het 'Africa for Norway' filmpje komt al enkele weken lang steeds terug op mijn timeline. En terecht. Eigenlijk moet je nu eerst het filmpje kijken voor je verder leest en daarom heb ik het in dit bericht geplaatst.

 Ik denk dat dit filmpje op een fantastische manier een groot probleem aan de kaak stelt. De video is grappig, maar  heeft ook een serieuze boodschap. In de Westerse media worden mensen overspoeld door beelden van dakloze Afrikaanse weesjes met hongerbuiken en vliegen op hun neus, vaak heeft de dreumes ook nog een jonger broertje of zusje waar voor gezorgd moet worden. Zo'n beeld gaat vaak hand in hand met deprimerende muziek, een voice-over die over de tragiek verteld en als je bijna in tranen uitbarst komt er een rekeningnummer in beeld met de mededeling dat jij, ja JIJ, dit onnodige lijden kan beëindigen door 5 euro te storten. Ik zeg niet dat die kinderen met hongerbuiken er niet zijn, maar door de media is dat vaak het enige dat mensen associëren met Afrika. Bovendien krijgen mensen het idee dat er hele gemakkelijke oplossingen zijn voor hele ingewikkelde problemen. In Noorwegen is het koud, de kou eist ieder jaar tragisch genoeg slachtoffers. Dat is niet het enige wat 'Noorwegen' is. Maar als de media maar lang en vaak genoeg beelden laat zien van bevriezende Noren zullen mensen die er nog nooit zijn geweest vanzelf gebrainwashed worden. En zelfs al bestond Noorwegen grotendeels uit bevriezende mensen, door massaal en goedhartig verwarmingen naar Noorwegen te sturen zou dat probleem niet opgelost worden. Net zomin als jou  5 euro een abrupt einde maakt aan alle armoede en onrecht in Afrika. 

Fondsenwerving zou niet gebaseerd moeten zijn op het exploiteren van stereotypes. Er is hier meer te zien dan armoede, aids en instabiliteit. Het is belangrijk om nuance aan te brengen. Wat zijn de positieve ontwikkelingen in Afrika en andere ontwikkelende landen? Niemand heeft wat aan incomplete beeldvorming. Toen ik fondsenwerving deed in Nederland hoorde ik vaak mensen zeggen : 'Ik geef al 20 jaar aan *willekeurig goed doel* en er is nog altijd armoede, geven heeft geen nut'. Daar was ik het uiteraard niet mee eens, maar ik kon meneer/mevrouw wel begrijpen. Ontwikkelingsproblematiek wordt in hapklare brokjes voorgeschoteld, tussen een soap en het nieuws in, en jij kan een held zijn door met een kleine donatiehier even heel snel een einde aan te maken . Als fondsenwervers eerlijk zouden zijn, en een meer compleet beeld van de ontvangende landen zouden laten zien zouden minder donors gefrustreerd ophouden met geven. Maar een incompleet beeld is ook slecht voor de ontwikkelende landen, ze worden niet serieus genomen als handelspartner, omdat ze zichzelf nog niet eens kunnen ontwikkelen, lopen jaarlijks miljoenen inkomsten van toeristen mis, ze komen niet want het is zo gevaarlijk. En denk eens na wat het met jou zou doen als er constant beelden van die ene dag dat je griep had en doodziek en zwetend in bed lag in het nieuws kwamen terwijl die andere 364 dagen van het jaar dat je gezond was niet in beeld werden gebracht. Dat zou heel oneerlijk voelen, of niet? En terecht... want dat ben jij niet. Jij werkt hard,bent productief,  hebt een leuk sociaal leven en interessante hobby’s. En je zou heel graag willen dat mensen je niet alleen als een zwak ziek gansje zouden zien. Dus, beste fondsenwervers/journalisten/fotograven…. Afrika is niet alleen maar armoede en in oorlog. En de problemen die er zijn hebben geen 5-euro-oplossingen. Ietsje minder stereotypes en een beetje meer nuancering en verdieping zouden erg welkom zijn!

7 quick takes...

1. Dit weekend stond nogal in het teken van kerst en tijd doorbrengen met vrienden. Het voelt nog wel altijd een beetje vreemd om in mijn zomerjurkje naar een kerstviering te gaan,of om daarna met vrienden nog wat op een terrasje te gaan drinken omdat het zo lekker weer is.  Of om een naar kerstliedjes te luisteren en heel hard mee te zingen over besneeuwde kerstdagen terwijl je jezelf aan het insmeren bent met zonnebrandcrème.
2. Afgelopen vrijdag was het ‘Carols in the Park’, waar ik vrijdag al over schreef. Het was een enorm succes. Het was heerlijk om op dat podium te staan zingen en uit te kijken over de meer dan 2000 mensen die op het concert en de picknick waren afgekomen.
3. Zaterdag was het de kerstviering van Mater Domini, het vluchthuis waar ik vrijwilligerswerk doe. Terwijl we kerstliederen zongen werd het kerstverhaal nagespeeld door de bewoners van het huis, zoals je op de foto kan zien. Het was mooi en ontroerend.  Morgen ga ik naar Mater Domini voor de laatste keer van het jaar, deze keer zullen we geen serieuze gesprekken of lessen hebben maar samen kerstversieringen gaan knutselen.
4. Zaterdag op Zondagnacht bleven Abigail and kleine Robert (Ashton) logeren. Het was erg gezellig en het is zo leuk om te zien hoe Robert zich ontwikkeld en hoe hij iedere keer meer woordjes kent en zich beter kan uitdrukken. Als ik er over nadenk hoe klein hij was toen ik hem leerde kennen realiseer ik me hoe lang we al in Kaapstad wonen. Lang genoeg dat iemand zwanger kan worden, een baby kan krijgen en die baby is ondertussen een babbelende peuter.
5. De ontmoeting met de huidige bewoners van ons huis was ontzettend leuk. Het zijn hele leuke mensen en het was goed om te horen waarom ze bepaalde verbouwingen gedaan hadden of waarom ze bepaalde kamers voor bepaalde doeleinden gebruikten. Woensdag was een heerlijke dag en door in onze toekomstige tuin te genieten van de ondergaande zon hebben we nu nog meer zin in de verhuizing! (Ok, misschien niet zozeer in  de verhuizing, maar in het wonen in het nieuwe huis)
6. Hartmut wil het liefst niet herinnerd worden aan het koude weer in Europa. Elke foto van of opmerking over sneeuw en alles wat daarmee te maken heeft doen hem verzuchten dat het toch wel heel oneerlijk is dat we vorig jaar een maand in Europa waren en de gemiddelde temperatuur 10 graden was terwijl het nu nota bene een paar weken vroeger in het jaar is en het al sneeuwt. 
7. Ik knip Hartmuts haar altijd zelf. Nu doe ik dat altijd met een gewone keukenschaar, niet zo heel goed, heb ik wel eens begrepen. maar het werkte. Ik ben hier wel eens op zoek geweest naar een kappersschaar maar had er nog nooit een gevonden (Behalve met tonduesseset, maar die zal denk ik verdwalen  in hartmuts wilde haardos dus die hebben we niet echt nodig) Afgeleopen week ging ik zelf naar de kapper en ik vrieg haar waar ik een goede schaar zou kunnen kopen. De kapster vertelde me een goede plek en knipte vrolijk verder. We hadden het over van alles en toen ik betalen moest kwam ze ineens naar me toe met een klein zakje met daarin een kappersschaar en kam. Die mocht ik zo wel meenemen, ze had het toch gratis gekregen bij, inderdaad, een tondeusseset. Er zijn toch echt wel goede mensen in deze wereld. 

Carols in the park...

Toen ik klein was zong ik in een kinderkoor waar ik ontzettend van genoot. Ik ben nog altijd gek op zingen en Hartmut verwijt me vaak dat ik bij elk onderwerp of woord wel een liedje kan verzinnen. Vanavond is er een kerstviering van onze kerk en toen er een uitnodiging kwam om in het koor te zingen kon ik natuurlijk geen nee zeggen. Prachtige oude kerstliedjes, sommigen heel klassiek gezongen, anderen in een wat hipper jasje. Dinsdagavond hadden we de generale repetitie en het was ontzettend mooi. Super om samen te zingen en na te denken over die ene heel belangrijke geboorte!

Oh kom er eens kijken...

Ons mijn zingen voor sinterklaas is gelukkig niet tevergeefs geweest. De zwarte-piet-voor-Nederlandse-kindjes-in-het-buitenland heeft ons toch kunnen vinden.Ik kon het niet laten om toch een beetje aan Sinterklaas te doen. Voor mij is Sinterklaas een van de beste feeesten en het hoogtepunt van de Nederlandse cultuur. Ik betrap mezelf de afgelopen dagen steeds weer op het zachtjes zingen van sinterklaasliedjes.Ik kan uren wegdromen bij herinneringen aan mooie surprises, zakken vol cadeautjes, gezellige avonden met een buffet vol lekkerijen, gemaakt door mijn moeder.  De laatste uren voor het Sinterklaasfeest veranderde het Sikkema-huishouden in een groot geheimzinnig nest. Deuren die alleen op een kiertje open gaan omdat je niet mocht zien wat er binnen gebeurde, plakband en scharen die de hele tijd in gebruik waren omdat iedereen op het laatste moment nog cadeautjes moest inpakken. En een enkel gezinslid dat al in de huiskamer zat te wachten omdat ze met een betere planning een week van tevoren al klaar waren.We wisten al van een heel jonge leeftijd dat het allemaal een groot toneelstuk was, maar toch was het spannend, dat bonzen op de deur, de cadeautjes die er dan ineens stonden. Sinterklaas is een traditie die Hartmut en ik onze toekomstige kinderen willen meegeven. Hier krijgen de kinderen, net zoals in de meeste landen, met kerst ontzettend veel cadeautjes. Door Sinterklaas te vieren kunnen wij een stukje Nederlandse cultuur mee geven maar wat ik nog veel belangrijker vind is dat we op die manier met Kerst kunnen vieren waar het écht om gaat. De cadeautjes zijn immers al binnen...
En tot die kinderen er zijn heeft Hartmut geluk, nu is hij het dankbare slachtoffer van mijn sinterklaasobsessie.

7 quick takes...

1. En toen was het December. En kon Hartmut zijn snor gelukkig afscheren. Een foto als bewijs.
2. Ik ben weer helemaal beter. Mijn brein is alleen nog een beetje langzaam. Maar dat kan natuurlijk ook komen doordat het bijna vakantie is en mijn brein gewoon niet zo veel zin meer heeft in werken.
3. Nog 2 weken, dan zijn we in Namibie. Ik heb het eerste cd'tje voor onderweg al gebrand. Een leuke mix van kerstliedjes, podcasts met antwoorden op nerdvragen, en goeie meezingers zodat ik Hartmut wakker kan houden tijdens het rijden.
4.  Dit weekend hadden we het eindejaarsfeestje van Hartmuts werk. We waren allemaal gevraagd in jaren 20 stijl te komen. Hartmut zei van tevoren dat ik me niet uit hoefde te sloven want ‘al die ingenieurs doen daar toch niet zo veel aan’. Gelukkig had ik wel een beetje mijn best gedaan want daar aangekomen bleken dat die ingenieurs best wel smaak hadden. Iedereen zag er mooi uit en de aankleding was schitterend. Ook het eten was geweldig, we kijken dus al uit naar het eindejaarsfeestje van volgend jaar.
5. Ik heb dit weekend voor het eerst taaitaai gemaakt. Nog even en ik kan hier de hele Nederlandse gemeenschap van sinterklaassnoep voorzien...
6. De makelaar waarmee wij ons huis gekocht hebben organiseerd altijd een champagne moment als hij een huis verkocht heeft. Deze week gaan we de eigenaars van ons nieuwe huis ontmoeten, in ons nieuwe huis! Ik ben benieuwd naar de geschiedenis van ons huis, de huidige eigenaar weet er blijkbaar nogal veel van af. We hopen ook maken te nemen zodat we meubels kunnen toevoegen aan het vooralsnog korte lijstje van meubels die in ons bezit zijn. 
7. Morgen ga ik naar de kapper. Het in ondertussen al meer dan een jaar geleden (oeps) dus ik ben al weer bang voor opmerkingen die ik ga krijgen van de kapper.' Je haar is een beetje dood in de punten, je moet toch echt vaker komen'. Ik heb ook geen idee wat voor kapsel ik wil dus suggesties zijn welkom.