Happy Homegroup

Gisteravond was, zoals ik Maadag al schreef, de laatste avond met onze homegroup. Een paar weken geleden gaf mijn baas mij een kapotte chocoladefontein die Hartmut wist te repareren. We zijn nu dus de trotse eigenaars van een chocoladefontein. Erg leuk, maar het wordt pas echt leuk als je met veel mensen bent omdat je enorme hoeveelheden chocolade nodig hebt voor het mooi begint te stromen. Deze afscheidsavond was dus een mooie gelegenheid om het ding uit te testen. Anderhalve kilo chocolade, heel veel room en een lichte paniekaanval van Hartmut en mij omdat de chocolade niet mooi smolt maar begon te klonteren (een kwartier voor iedereen kwam) waren de ingredienten voor een succesvolle avond. Zelfs het klonteren is goed gekomen. Iedereen had iets meegenomen om in de choclade te dippen en na de vele marshmallows, aardbeien en enorme hoeveelheden gesmolten chocolade stonden we allemaal te stuiteren vanwege onze overdosis suiker... Voor herhaling vatbaar ;-)

10.000 baby mutsjes

Af en toe moet ik op mijn werk onverwachte dingen doen. Zoals vandaag. Vandaag heb ik 10.000 baby mutsjes in een busje geladen. Inderdaad, 10.000 babymutsjes. Voor de 10.000 babies die de komende 12 maanden in Mowbray Kraam ziekenhuis geboren gaan worden. De mutsjes zijn handgebreid door Duitse scholieren, bejaarden en zelfs Angela Merkel heeft er een paar gemaakt. Als een baby geboren wordt is het erg belangrijk om hem of haar warm te houden, het hoofd heeft het grootste oppervlakte en hierdoor verliest een kindje de meeste warmte. Een mutsje is voor een baby (of de moeder) dus niet alleen een 'fashion statement' maar vooral ook heel belangrijk voor de warmte. En dan maakt het niet uit of je in warm Afrika of de koude Noordpool geboren wordt. Afrikaanse moeders vinden het warm houden van hun kindje overigens heel erg belangrijk. Een baby wordt vaak in 10 (zonder overdrijven) dikke dekens gewikkeld om het maar niet koud te krijgen. Veel te warm natuurlijk. Het geeft me wel een kans om wonderdokter te spelen. Vaak komen de moeders in Mater Domini namelijk naar me toe om te vertellen dat hun baby koorts heeft en of ik even wil kijken. Meestal zie ik dan een stapel dekens met ergens daarin een zwetend kindje begraven. De oplossing is gemakkelijk, halveer het aantal dekens (om er maar 1 te gebruiken gaat er nog niet in) en de koorts is weg...

7 quick takes...

1. Het slaapfeestje was een enorm succes en de meiden hebben genoten. 16 tienermeiden uit de sloppenwijk, 20 matrassen geleend van een kost school, 7 liter warme chocolademelk, 30 minuten ochtendgymnastiek, stapels afwas... maar vooral  oneindig veel gegiechel en geklets.
2. Gisteren belden mijn ouders. Nu doen ze dat wel vaker maar het is toch altijd weer een klein feestje. Heerlijk om, opgekruld onder een dekentje in de luie stoel te luisteren naar de vertrouwde verhalen van thuis. 
3. Dit weekend ben ik met Hartmut meegeweest naar een van de projecten waar hij werkt om te kijken wat hij nu eigenlijk doet. Hij is electrisch ingenieur en ontwerpt en managed reticulatie projecten (geen zorgen, ik wist ook niet wat dat was voor hij het deed. Het heeft te maken met het herstructureren van netwerken. In dit geval het ondergronds aanleggen van elektriciteitskabels die eerst boven de grond aan palen hingen) Het zag er nogal ingewikkeld uit en ik ben trots op mijn slimme man!
4. Over iets meer dan een week vliegen we naar Madagscar! Ik kan niet wachten...! Er moet nog veel gebeuren maar dat zal allemaal wel goed komen.
5. Ik had dit weekend een vrijgezellenfeestje en heb weer ondervonden dat er altijd nieuwe dingen te ontdekken vallen in een andere cultuur. In de uitnodiging stonden de maten van de aanstaande bruid, ik wist niet zo goed wat ik daar mee moest. Bleek dat het de gewoonte is om luxueuze slipjes en bh's te geven.... Dat had ik in Nedelrand nog niet meegemaakt.
6. Deze week hebben zullen we voor de laatste keer onze hele groep bij elkaar hebben voor de bijbelstudie. We zijn in Februari begonnen met 4 mensen en hebben nu elke week bijna 20 mensen. Een beetje te veel dus. We gaan opsplitsen in twee groepen om weer plek te maken voor nieuwe mensen. Jammer, maar ook een zegen!
7. Voor het afscheid van mijn baas heb ik deze week een 'zoete aardappel, 5 kruiden poeder, chocolade taart' gemaakt. (zie foto) Klinkt gek, maar was ontzettend lekker. Dat vind ik een van de leukste dingen van koken. Het bij elkaar goeien van onverwachte combinaties van ingredienten om dan te ontdekken dat ze samen heel lekker smaken. 

Common Good Foundation

This time a link to an English blog.

Volg deze link om een blog te lezen die ik heb geschreven in opdracht van de Common Good Foundation.
Common good is een organisatie binnen onze kerk die probeerd de mensen in de kerk meer bewust te maken van de armoede en onrechtvaardigheid om ons heen, en dan vooral wat er aan gedaan kan worden. Ze werken samen met allerlei verschillende projecten in de hele stad en proberen kerkleden enthousiast te maken om barmhartig te leven en vrijwilligerswerk te doen. Samen met Common Good organiseer ik dit weekend een slaapfeestje voor meiden uit een sloppenwijk. Popcorn, films, knutselen maar ook praatjes met inhoud en leren liefhebben staat op het programma... ik zal er volgende week meer over schrijven!

Walk on Table Mountain

Zoals ik al schreef was het afgelopen weekend heerlijk weer, zo lekker dat Hartmut en ik besloten en lekker de natuur in te gaan. En daarvoor hoef je in Kaapstad niet ver te rijden. Binnen 5 minuten waren we bij de voet van 'Devils Peak' waar je heerlijk kunt wandelen. We zijn naar dit verlaten huis gelopen en hebben daar een tijd gezeten op wat vroeger een terras was met een schitterend uitzicht over Kaapstad, Robbeneiland en de Atlantische Oceaan.  Je ziet alles maar hoort alleen de wind en de vogels. Genieten! 

7 quick takes.....

1.   1.  Het uiterlijk van mijn blog is veranderd. Ik heb te weinig online tijd om het echt helemaal naar mijn zin te maken maar ik wilde graag wat anders. Wat vinden jullie er van?
2.   2. Ik zal toch maar weer een weer-take schrijven, gewoon omdat het weer in Kaapstad dat waard is. De afgelopen paar weken heb ik veel geklaagd over hoe koud het wel niet was. Dat was dit weekend wel even anders, Zaterdag hebben Hartmut en ik Devils Peak een eind beklommen, in korte broek, t shirt en zonnebril, want het was windstil en bijna 25 graden. Hoera voor de Kaapse winter.     
3.   3. Ik heb bewust de voetbalwedstrijd niet gekeken gisteren, de afgelopen twee wedstrijden die ik keek waren niet echt goed voor mijn hart en gemoedstoestand en de score alleen via smsjes volgen was wel zo rustig.
4.   4. Afgelopen woensdag hebben we met onze Bijbelstudiegroep soep en brood uitgedeeld onder de daklozen in Kaapstad, hartverscheurend om te zien dat je een hele pan soep leeg krijgt door 200 meter te lopen, zo veel dak en thuisloze mensen. Maar ook mooi om niet meer ‘de dakloze’ te zien, maar te weten dat hij William heet, dat zij Esther heet… mensen met een verhaal en een naam, niet alleen een nummer in Kaapstads slechte boeken.
5.   5. Zaterdag hadden we een pre-wedding feestje. Vrienden van ons gaan in Griekenland een 'big fat Greek wedding' hebben, aangezien zij Grieks is. Daar kunnen we helaas niet bij zijn, omdat we dan in Madagscar zullen zijn, maar  het voorproefje was al leuk en bijzonder genoeg.
6.   6. Mijn zus heeft haar rijbewijs in een keer gehaald en gelijk ook al een auto gekocht, ik ben zo trots op haar!
7.    7.  Soms vraag ik me af in wat voor wereld we leven, afgelopen zaterdag werd ik gebeld dat het 4 jarige dochtertje van een van de meiden in Mater Domini verkracht was door een man die werkt bij haar creche. Afschuwelijk.. willen jullie voor haar bidden?

Life in Cape Town... The passion Gap

Als je in een andere cultuur woont kom je af en toe dingen tegen die je gewoon echt niet begrijpt, of eigenlijk ook gewoon niet wil begrijpen. Een van die dingen is 'the passion gap' (het passie gat), een zeer wijdverbreid  verschijnsel onder de Kaapse kleurlingen. Een passion gap ontstaat door het bewust uittrekken van de vier voortanden van de bovenkaak. Soms gebeurt dat bij een tandarts, maar de meeste mensen vinden dat onzin en laten het doen door een oudere broer, vriend of zelfs vader. Het is onderdeel van het volwassen worden, een symbool van schoonheid en men zegt dat zoenen met iemand met een 'passion gap' veel lekkerder is.
Samuel zegt: 'Ik heb twee jaar geleden mijn voortanden er zelf uitgetrokken. Het is onderdaal van modieus zijn, de meeste van mijn vrienden hebben het om dezelfde reden gedaan. Het doet nog steeds zeer maar ik vind dat het er cool uit ziet dus de pijn is het waard. Ik wil dat mensen aan me kunnen zien dat ik een kleurling ben, het gat in mijn boventanden bewijst wie ik ben.'


Men zegt dat oorspronkelijk het tanden uittrekken vooral was bedoeld om ruimte te maken voor gouden tanden. Gouden tanden waren een teken dat je het gemaakt had in je leven, dat je rijk was. Kaapse kleurlingen hebben het zo lang gedaan dat ze de eigenlijke reden vergeten zijn,  sommige mensen krijgen nep tanden, het liefst met een, of meerdere gouden tanden ertussen maar de meeste mensen laten het gewoon leeg, ze zeggen dat er niets mooier is dan zo'n tandenloze glimlach....

26 jaar geleden...

Vandaag vieren mijn ouders, en wij als kinderen met hen, dat ze 26 jaar getrouwd zijn. Ze zijn nog altijd gek op elkaar en laten dat duidelijk merken. Wat een zegen! Ik ben blij en dankbaar dat ik juist dit huwelijk als voorbeeld gehad heb voor mijn eigen huwelijk. Ik realiseer me meer en meer dat zoiets van onschatbare waarde is. Er zijn ontelbaar veel boekjes geschreven over het in stand houden van een huwelijk, en vaak staan ze vol met waardevolle tips en aanwijzingen. Maar ik geloof dat je ideeen over hoe je het best getrouwd kan zijn veel meer gevormd worden door de voorbeelden die je gehad hebt dan door alle boekjeswijsheid. Ik heb veel van mijn ouders geleerd en zal hopelijk nog lang veel van ze kunnen leren.  Bedankt pap en mam, gefeliciteerd!

7 quick takes...

1. De quick takes zullen deze keer heel erg 'quick zijn aangezien mijn to-do-list onrealiseerbaar lang is.
2. Over drie weken gaan we naar Madagascar, ik kan het niet geloven dat het al bijna zo ver is  maar heb er ontzettend veel zin in. 
3. Afgelopen Zaterdag heb ik voetbal gekeken in hetzelfde cafe als waar we koninginnedag gevierd hadden. Omringt door honderden Nederlanders zagen we hoe Nederland verloor. Helaas... 
4. De eerste sneeuw is gevallen in de Kaap regio, naar het schijnt. Elke winter worden de bergen bedekt door een wit laagje en Hartmut en ik hebben afgesproken dit jaar op 'sneeuwvakantie' te gaan...
5. Over twee weken heb ik een slaapfeestje waarvoor ik heel wat aan het organiseren ben. Het is voor 25 tienermeiden uit een township. Popcorn, films en cupcakes... het gaat leuk worden!
6. In mijn eerste huis in Kaapstad hadden we een enorme guava boom in onze tuin, ik werd toen dan ook heel creatief met guavas omdat we altijd een overvloed leken te hebben. Nu wonen we in een flat met als enig eetbare groen een munt plant en een basilicum plant. Ik was dan ook erg blij toen ik gisteren van iemand een tasje met verse guava's kreeg. Mijn gember-guava taart recept werd weer voor de dag gehaald en we hebben er ontzettend van genoten. 
7. Mijn vriendin Ciska is een erg trouwe blogger en ik geniet altijd erg van haar schrijfsels. Ze schrijft over haar leven, haar werk en over de dingen waar ze zich zorgen om maakt of om verheugd. Het is ook haar blog waarvan ik het idee voor '7 quick takes' gestolen heb die me geinspireerd heeft om '7 quick takes' te schrijven. Door onze blogs blijven we altijd goed op de hoogte van wat er in onze levens gebeurd zodat we, als we elkaar weer zien de belangrijke dingen al weten. In December komt ze ons bezoeken, ik heb er zo veel zin aan!

Hup Holland....

Even een oude foto online op de blog. Hij is 2 jaar geleden gemaakt met het WK, Hartmut heeft hier een shirt aan in de juiste kleur. Dat kan ik de komende paar weken niet verwachten. Met Duitsland en Nederland en dezelfde poule voor het EK moeten we goed nadenken of we loyaal aan ons land of onze echtgenoot zijn ;-)

7 quick pics (well, 14 actually)....

De hele afgelopen week heb ik me als een paparazzi gedragen. Ik maakte foto's van alles en iedereen. Het was onmogelijk om voor elke dag slechts een foto uit te kiezen, twee voor iedere dag dus!

1. Maandag: Zo ziet mijn 'kantoor' er uit.. Ik werk aan de keukentafel bij mijn baas thuis. Over een maand zal dat helaas veranderen, mijn baas gaat emigreren en ik ga niet met haar mee. 

 De tafelberg blijft fascinerend mooi. En zorgt voor schitterende uitzichten onderweg naar huis.

 2. Dinsdag: Ik probeer in ieder geval drie keer per week mijn dag te beginnen in de sportschool. Lekker gezond, en ook nog een spraktisch. Thuis hebben we geen douche, alleen een bad. En je haar wassen onder de (sportschool)douche is toch net even wat gemakkelijker

 Vaste prik op dinsdag is 'literacy project'. Kinderen uit achtergestelde scholen helpen met leren lezen.

 3. Woensdag: Het is winterkoud, vooral zonder centrale verwarming en dubbel glas. In huis is het welliswaar niet zo  nat als buiten, maar beslist niet veel warmer. Typen met koude handen is onmogelijk en daarom had mijn collega warme choclademelk met marshmellows meegenomen, om onze handen te warmen. Lekker excuus!

 Elke woensdagavond hebben we bijbelstudie groep bij ons thuis. Eerst een maaltijd en dan samen discuseren over onderwerpen die op Zondag in de dienst behandeld werden. Onze groep is enorm gegroeid. Afgelopen woensdag konden we 18 mensen verwelkomen in ons kleine flatje...

 4. Donderdag: Ik hielp mee als trainer bij een counseling cursus. De training werd gegeven in een kindertehuis in een township. Op een gegeven moment hoorden we luid geschreeuw, gezang en geklap. Een boze menigte stond voor het hek van het kindertehuis. Ze voerden actie omdat ze vonden dat er meer mensen uit de buurt aangenomen moesten worden om te werken in het kindertehuis. We mochten niet van het terrein af omdat de politie bang was dat de menigte dan naar binnen zou stormen om de boel te vernielen. Op de foto ziet het er misschien niet angstaanjagend uit maar het geschreeuw en de bedreigingen waren behoorlijk beangstigend.

 Hartmut en Lance, een drie jarig jongentje dat nogal gefascineerd was door Hartmut's motorpak en helm.. Hij wil ook een motor als hij later groot is... Het staat hem alvast goed.

 5. Vrijdag: De hond van mijn baas, die meestal braaf naast me ligt als ik aan het werk ben. Ik ga hem missen als ik straks in een 'normaal' kantoor werk.

 Na het werk gingen we met Michael en Nelleke naar een van de leukste, lekkerste en bovendien een van de goedkoopste restaurants in Kaapstad. De 'Eastern Food Bazaar' is een hele ervaring, met overal mensen, curries, rotis en dosas die voor je ogen klaargemaakt worden. Dat we samen voor minder dan 6 euro eten, drinken en ijs hadden is natuurlijk mooi meegenomen.

 6: Zaterdag: Hartmut speelt voetbal voor het team van onze kerk. Het is een competitie waarin allerlei kerken wekelijks tegen elkaar spelen. Na de wedstrijd bidden de twee teams altijd samen. Ik vind het mooi om dat te zien, de sport is net zo fanatiek als normaal maar nadat ze elkaars 'vijanden' waren komen ze meer samen om te bidden tot een God. Iets wat ik uiteraard moet vermelden is het feit dat Hartmut's team bovenaan de competitie staat, ze hebben nog niet een wedstrijd verloren.

 Ik probeerde Zaterdag mijn Nederlandse cultuur een beetje te laten zien. Op de fiets na een vergadering en op de fiets naar het voetbalveld. Leuk natuurlijk, maar dat vonden mijn medeweggebruikers niet. In en rond de wijk waar ik woon is fietsen wel aardig geaccepteerd maar op de weg naar het voetbalveld kreeg ik heel wat boze blikken en toeterende automobilisten, gewoon.... omdat ik fietstte en ze fietsers niet leuk vinden. Extra goed opletten dus!

 7. Zondag: Eerst samen naar de kerk, altijd fijn. Het was 'team talk sunday' en de hele dienst ging over waarom we samen, als een kerk, christen zijn.

Na de kerk gingen we met een vriend de achterkant van de Tafelberg beklimmen. We hadden het gevoel door het landschap van 'Lord of the Rings' te lopen, zo mooi! Hartmut vond het blijkbaar nogal slaapverwekkend.