Favorite Dutch food...

Afgelopen dinsdag heb ik met mijn moeder en zus een dagje met een hoog Ik-hou-van-Holland-gehalte gehad. We hebben iets gedaan wat we 20 jaar geleden ook al wel samen hadden kunnen doen. We zijn namelijk naar Artis geweest en hebben daarna een beetje van Amsterdam bekeken. De dag werd feestelijk afgesloten met een heerlijke pannenkoek. Een echte dikke lekkere pannenkoek  zoals je ze alleen in Nederlandse pannenkoekenhuizen kan eten.... Apeltjes en rozijnen er in en genieten maar....

Picture Thursday

Ik hoop dat het allemaal in mijn koffer past....

7 quick takes from Holland!

Aiaiai, ik ben veel te druk geweest met genieten van Nederland om nog een blog te schrijven. Ik zal in de volgende 7 takes de afgelopen 7 dagen maar eens bij langs gaan.

1. Dinsdag kwam ik ’s ochtends na een lange vlucht aan op schiphol waar Astrid mij op stond te wachten met een grote glimlach en een bos oranje rozen. Het weerzien met haar en met Nederland was fantastisch. Als klap op de vuurpijl kwamen mijn ouders ’s avonds als verassing ook nog naar Amsterdam, een heerlijke dag met zo veel mooie en leuke ontmoetingen!
2. Woensdag heb ik me schandalig toeristisch gedragen. Ik ging Amsterdam in om wat dingen te kopen die ik nodig had en heb geloof ik elk grachtenhuisje en bruggetje op de foto gezet. Zo lekker Nederlands, zo genieten! ’s Avonds gingen Astrid en ik naar Hester, mijn zus, om haar weer te zien en haar vriend voor het eerst te ontmoeten! Gemiste afslagen vanwege eindeloos gekwetter van Astrid en mij in de auto kon de pret niet drukken en de avond was erg leuk!
3. Donderdag ben ik al weer een echte toerist geweest en zijn Astrid en ik naar het verbouwde Rijksmuseum gegaan waar we hebben genoten van het schitterende gebouw, de schilderijen van de Hollandse oude meesters en het herleven van oude tijden. Astrid was altijd al mijn museummaatje maar nu was het al een aantal jaar geleden dat we samen een museum bezochten.
4. Vrijdag begon de conferentie. Gelukkig was ik niet alleen. Philip, een vriend uit mijn studententijd in België kwam ook en we hebben samen heel veel interessante toespraken gehoord over moeder en kind zorg. De saaie toespraken konden we mooi gebruiken om helemaal bij te kletsen. ’s Avonds zijn we samen met een paar collega’s van Astrid Amsterdam in geweest. Het was maar goed dat we allemaal in de gezondheidszorg werken want af en toe had je een sterke maag nodig om de verhalen die verteld werden te kunnen verwerken.
5. Zaterdag was de laatste dag van de conferentie en Philip reisde weer terug naar Belgie. Dit kon hij natuurlijk niet doen zonder eerst een kilo kaas en een paar pakken Hollandse vla te kopen. Ik lachte hem uit maar weet al wel dat ik voor mijn vertrek ook naar de supermarkt ga om een mandje vol Nederlandse producten te kopen!
6. Zondag was wel het hoogtepunt van mijn tripje naar Nederland! Mijn zus en broers, vriendinnetjes en vriend kwamen allemaal naar Hattem om als familie de zondag te vieren. Het was bijna anderhalf jaar geleden dat we voor het laatst samen waren. Het was heerlijk om bij elkaar te zijn, elkaar te plagen, spelletjes te spelen, samen rond de lange eettafel te zitten en gewoon te genieten. Dat mijn familie fantastisch is heb ik gisteren wel weer gemerkt!

7 quick takes...

1. Het was een heerlijk weekend met een fietstocht bij zonsopgang, een voetbalwedstrijd waarbij Hartmut speelde en ik langs de zijlijn kletste met de andere ‘WAGs’ (wives and girlfriends), twee braais, een mooie kerkdienst en veel tijd voor elkaar.
2. Dat laatste moest ook wel want de komende twee weken zullen we niet zo veel van elkaar zien omdat ik vanavond naar Nederland vlieg.
3. Een van de dingen die we gedaan hebben dit weekend is het kijken van een heel seizoen van ‘Call the midwife’. (oeps) De serie is wel een echte aanrader en ik zou haast willen dat ik een verloskundige was in de jaren 50.
4. Het plaatje bij de blog is omdat mijn hoofd nu in jaren 50 sfeer is  en gewoon, omdat die oude posters zo veel mooier zijn dan de moderne advertenties. Met een beetje fantasie lijkt die boom op een kameeldoringboom en op de achtergrond zien we uiteraard een overduidelijk Nederland. En de titel... dat is een beetje lastiger. Vlieg ik naar huis toe? In zekere zin wel, maar ik laat hier ook een thuis achter. Ik merk in mijn leven meer en meer dat een mens meerdere plekken kan hebben die allemaal thuis zijn op hun eigen manier.
5. Ik vlieg vanavond met de KLM, ik kan niet wachten! Nederlands pratende stewardessen in hun onberispelijke blauwe pakjes. Nederlandse films en series op mijn tv-schermpje en Nederlandse koekjes en snoepjes aan boord. Ik blijf lekker de hele nacht wakker om van al dat goeds te genieten ;-)
6. Nog steeds heel onwerkelijk dat ik morgen om deze tijd gewoon in Amsterdam ben! Ik ga maar snel aan het werk om mijn to-do list een beetje korter te maken voor ik in het vliegtuig stap.
7. Mijn weer take…. Het lijkt alsof iedereen zich hier nog vastklampt aan het laatste stukje zomer om het maar niet te zien verdwijnen in een lange koude winter. (ok, beetje overdreven, ik bekeek net het weerbericht voor Nederland deze week en de gemiddelden van 12 graden en 80% kans op regen klinken voor een Zuid Afrikaan als die koude, lange winter als het langer dan een week duurt.)

Ik ben vrij!

Gisteravond bezocht ik ‘Heartfelt’, het jaarlijkse vrouwenevenement in onze kerk. Ieder jaar weer gaat de organisatie tot het uiterste om vrouwen een bijzondere avond te geven. Er zijn mannen die je opwachten bij je auto om je veilig naar het gebouw te begeleiden, goodie-bags met leuke cadeautjes, mooie decoraties en heerlijke hapjes. Vrouwen met een bijzonder verhaal krijgen de kans om dat te vertellen in een talkshow-achtige opzet, er wordt een hoop gelachen en af en toe komen de tissues tevoorschijn. Dit jaar ging het over identiteit, ‘wie ben ik?’ en ‘Wie zeggen anderen dat ik ben?’. Soms heel confronterend. Als ik eerlijk naar mezelf kijk merk ik dat ik heel erg geneigd ben mezelf en anderen te laten bepalen wie ik ben en hoe ik naar mezelf kijk in plaats van stil te zijn en te accepteren wat God over mij zegt. In mijn eigen ogen moet ik een heleboel doen om ‘genoeg’ te zijn, faal ik elke keer weer en ben ik zeker niet zo goed als de anderen om mij heen. Iedereen lijkt mooier, slimmer, creatiever, populairder en grappiger dan ik. Gisteren werd ik eraan herinnerd om mezelf door Gods ogen te bekijken. In zijn ogen ben ik geliefd, uniek, en vrij! Het maakt niet uit wat anderen denken of zelfs wat ik zelf denk. De vraag waar het om draait is ‘Wie zegt God dat ik ben’? 

Give-away for a lucky reader!

Er zijn weinig dingen zo leuk als een pakketje ontvangen in mijn brievenbus. Eerlijk gezegd komt het niet direct in mijn brievenbus aan maar krijg ik een klein briefje in mijn brievenbus waarop staat dat ik een pakketje mag ophalen van het postkantoor. Ik weet dan nog niet van wie het is of zelfs maar waar het vandaan komt. En hoe groot is de verassing dan altijd als de mensen bij het postkantoor me een pakketje overhandigen. Ik kan mijn nieuwsgierigheid meestal niet bedwingen en het pakketje is al open voor ik het postkantoor uit ben. Ik ben vast niet de enige die zo blij wordt van grote en kleine cadeautjes in de mail. Daarom organiseer ik een ‘give-away’, waarbij een van de lezers een leuk pakketje kan winnen. De pakketjes die ik krijg zitten meestal vol met rood-wit-blauwe herinneringen aan Nederland. Het pakketje dat ik ga versturen zit uiteraard vol met leuke dingetjes uit Zuid Afrika.

Wil je kans maken op dit pakketje? 

Laat dan een berichtje achter onder deze blog waarin je verteld wat jij het meest zou missen als je in een ander land zou wonen. Volgende week woensdag (de 22^e) maak ik de winnaar bekend. 

7 quick takes...

Deze keer staan de takes helemaal in het teken van afgelopen zaterdag. 

1. Afgelopen zaterdag hadden we weer een Izandla Zethemba (IZ) funday. IZ is een geweldige organisatie die zich inzet voor families die het slachtoffer zijn geworden van de AIDS epidemie. Ze organiseren wekelijks activiteiten voor kinderen en tieners en 6 keer per jaar is er een Funday om de kinderen even helemaal kind te laten zijn. Even weg uit de zorgen van de sloppenwijk en even genieten van de leuke dingen die er in en rond Kaapstad te doen zijn.
2. Eerst haalden we met een aantal vrijwilligers de tieners op uit de sloppenwijk, een paar meiden renden gelijk naar mijn auto maar waren enigszins teleurgesteld toen ze merkten dat Hartmut er niet was. Desondanks gingen ze wel met me mee en onderweg vertelden ze dat ze Hartmut zo leuk vonden. Ze vonden het leuk om te zien hoe hij mij behandeld, en ze zeiden dat hij een goed voorbeeld voor de jongens was. Onderweg ging het gesprek nog lang over verliefdheid, vriendschap en trouwen. Een van de meiden zei:’’ We zijn echt blij voor je dat je man zo goed voor je is en dat jullie ook goede vrienden zijn, maar wij zullen dat niet krijgen. Ons soort mannen is niet zo, een gelukkig huwelijk bestaat niet in onze cultuur’. Mijn hart brak, 14 jaar en voor het leven getekend door haar omgeving. Ik bid dat de jongens in haar omgeving zullen opgroeien tot echte mannen, en geen jochies zullen blijven die wegrennen voor verantwoordelijkheid.
3. We hadden de hele dag een grote rode dubbeldekkerbus tot onze beschikking die ons rondreed door de stad en de gids vertelde overal bijzondere wetenswaardigheden. Ik vond de bus altijd een beetje een toeristenattractie maar heb nu geleerd dat er heel veel is van Kaapstad dat ik nog niet weet.
4. De eerste stop was bij het ‘District 6 museum’. District 6 is een van de gebieden die tijdens de apartheid verklaard werd tot een ‘blank’ gebied en de meer dan 60000 inwoners werden uit hun huis verjaagd. Noor, een oude man die er vroeger zelf woonde vertelde in het museum met veel passie zijn verhaal. De hele wijk werd met bulldozers platgegooid om plaats te maken voor nieuwe huizen maar blanke mensen zijn er nooit gaan wonen en tot op de dag van vandaag ligt het voor het grootste gedeelte braak, als een pijnlijke herinnering aan de dingen die gebeurd zijn.  
5. De volgende stop was de Tafelberg. Met de hele groep zijn we met de kabelbaan omhoog gegaan. Ik ben zelf al vaak bovenop de Tafelberg geweest maar had de kabelbaan ook nog nooit gedaan. Het was een mooie heldere dag en we genoten van een schitterend uitzicht over de stad en de oceaan waarin de ondergaande zon verdween.
6. Aan het einde van de dag brachten we de tieners weer naar huis. Gugulethu, waar ze wonen, staat in schril contrast met de schoonheid die we de rest van de dag ervaren hadden. Overal liepen dronken mensen op straat, elk hoekje is volgebouwd met krotjes en als de zon onder is gegaan zijn de  bendes de baas. De meiden maakten zich terecht zorgen over hoe ze zonder kleerscheuren (of erger) thuis zouden komen. Gelukkig stond er bij de kerk een grote groep mensen van de kerk te wachten om alle tieners veilig bij hun huis af te leveren. 
7. De activiteiten van afgelopen zaterdag stemden me hoopvol voor de toekomst van dit land. Alle activiteiten waren namelijk gesponsord en het maakt me blij om te weten dat bedrijven voelen dat ze een sociale verantwoordelijkheid hebben ten opzichte van hun medemens.

Moederdag, voor iedere moeder wereldwijd....

Zondag is het Moederdag. Een dag waarop veel moeders chocolade, bloemen en ontbijt op bed krijgen. Ik zal mijn moeder dat niet fysiek kunnen geven maar wil haar desondanks wel bedanken voor het feit dat ze zo’n geweldige moeder is. Ze heeft 6 kinderen met veel liefde en geduld opgevoed. Ze heeft ons een fijne thuishaven gegeven, en juist daardoor hebben we de moed en het zelfvertrouwen opgebouwd dat we nodig hadden om onze vleugels uit te slaan en de wereld te verkennen. De vele zwangerschappen die ze voldragen heeft hebben de nodige littekens achter gelaten, maar ik ben dankbaar om te kunnen zeggen dat mijn moeder gezond is.  Meestal staan we daar niet zo bij stil, want in een land als Nederland nemen we het voor vanzelfsprekend aan dat een moeder genoeg goede medische hulp krijgt om haar zwangerschap te overleven.

Deze week kwam het ‘State of the World’s mothers’ rapport uit. Een rapport dat de kansen, gevaren en risico’s voor moeders en pasgeboren baby’s uit de hele wereld op een rijtje zet. Aan de hand van een vergelijking van onder andere hoe groot de kans is dat een vrouw sterft aan zwangerschapsgerelateerde oorzaken, hoe veel kinderen er sterven voor hun vijfde levensjaar, inkomen en scholing hebben 176 landen punten gekregen. Nederland scoorde erg goed, ze staan 5^e, met alleen een paar Scandinavische landen voor ze. Dat Nederland niet nog hoger staat komt vooral door het feit dat vrouwen meer ouderschapsverlof krijgen in Scandinavische landen.

Helaas ziet het beeld voor moeders er in heel veel landen niet zo rooskleurig uit. In andere delen van de wereld, daar waar de meeste moeders en kinderen wonen, is zorg meestal niet toerijkend, zijn de sterftecijfers afschuwelijk hoog en hebben ze van zwangerschapsverlof nog nooit gehoord. Ik heb te vaak gezien dat een vrouw een uur na de bevalling op een taxi-brommertje uit het ziekenhuis vertrok met haar pasgeboren baby in haar armen. De volgende dag stond ze weer onkruid te wieden op de rijstvelden of tomaten te verkopen op de lokale markt. In Nederland heeft een moeder een kans van 1 op 10500 dat ze komt te overlijden aan zwangerschapsgerelateerde kwalen, in Zuid Afrika, dat op de 77^e plek staat  en het dus helemaal niet zo slecht doet, is die kans 1 op de 140. De Democratische Republiek Congo (DRC, voormalig Zaire) is het het gevaarlijkst om moeder te worden, 1 op de 30 vrouwen sterft aan rechtstreekse gevolgen van een zwangerschap. In Nederland sterven 4 van de duizend levendgeboren kinderen voor hun 5^de levensjaar, in Zuid Afrika zijn dat er bijna 47 en in de DRC zullen 168 van de 1000 levend geboren kinderen nooit hun vijfde verjaardag vieren.

Zondag vieren veel landen wereldwijd Moederdag, maar het rapport laat ons zien dat in de meeste landen veel families niet zo veel te vieren hebben. Door de hoge sterftecijfers is Moederdag vaak niet meer dan een pijnlijke herinnering. Maar er is hoop, er zijn oplossingen. De meeste oorzaken waar mensen aan sterven zijn vrij gemakkelijk en goedkoop op te lossen. In de infographic bij deze blog kan je zien dat 4 relatief goedkope oplossingen jaarlijks het leven van een miljoen baby’s die sterven op de eerste dag van hun leven, zou kunnen redden. Regeringen en NGO’s moeten samenwerken om tot duurzame oplossingen te komen. Lees hier als je meer wilt leren over hoe Moederdag een feest voor alle families kan zijn!

Een verhollandst huis...

Zoals ik al schreef mocht ik maandag een ritje naar het vliegveld maken om Marieke en haar man Jabco  op te halen. Erg leuk om elkaar weer te zien en helemaal bij te kletsen. Mijn huis is ook weer heerlijk verhollandst dankzij de inhoud van Mariekes koffer. We hebben echte Alex-pepermuntjes voor in de auto, stroopwafels voor in de lunchbox, rookworst om heerlijke stamppot van te maken en Delftsblauwe blond mokken om onze Douwe Egberts koffie uit te drinken. (Ok, om onze gasten koffie uit te laten drinken, zelf zijn we echte theeleuten). Ook heb ik weer stapels Nederlandse tijdschriften dus als ik over twee weken zelf in Nederland ben ben ik alvast helemaal op de hoogte van alles. Marieke, bedankt! Wij moeten deze week gewoon werken terwijl zij de Kaap verkennen maar morgen gaan we samen de wijnlanden in om kaas en wijn te proeven. Genieten!

7 quick takes...

In verband met een veel te lange to do list 7 hele korte takes.

1. De foto is van Hartmut in het dak. Hij had een hanglamp gemaakt voor de zitkamer en die moest opgehangen worden. Huizen hier hebben bijna nooit een tweede verdieping dus onder ons dak is vooral een hoop stof, een wirwar aan kabels en de geizer.
2. Vanmiddag ga ik naar het vliegveld om Marieke en haar man Jabco op te halen. Marieke en ik woonden en werkten samen in Kenia en ik kijk er ontzettend naar uit om een paar dagen met ze door te brengen.
3. Dit weekend zijn we met vrienden sushi gaan eten, sushi is hier enorm populair maar wij hadden het nog niet vaak echt gegeten. We waren aangenaam verrast. Heerlijk!
4. Hartmut en ik het zijn het burgerlijk saai met elkaar eens in de meeste gevallen, dit weekend hadden we echter een (uiterst belangrijk ;-)) meningsverschil en moest we er een jury bijroepen. Dan is whatsapp toch wel ideaal. De vraag was of we de koffietafel die Hartmut gemaakt had wit moesten verven of gewoon onbehandeld laten. Hartmut’s mening (het onbehandeld laten) kreeg de meeste stemmen…
5. Gisteren hoorde ik een verhaal dat me er weer van overtuigde dat oorlog gevochten wordt door politici en niet door individuele soldaten. Een bekende makelaar in Kaapstad was in de tweede wereld oorlog een piloot voor het Britse leger. Hij schoot een Duits vliegtuig neer en werd zelf even later neergeschoten. De piloot van het Duitse vliegtuig en hijzelf kwamen naast elkaar in het ziekenhuis terecht en werden beste vrienden…
6. Dit weekend hebben we twee wijnranken gekocht. We hebben heel veel zon in onze tuin dus over een paar jaar hoop ik onze eerste eigen wijn te presenteren ;-)
7. Het is nog steeds heerlijk weer. Erg koud ’s nachts, maar heerlijk warm overdag.

Healthy Newborn Network

Vaak vragen mensen mij wat ik precies voor werk doe. Het is niet in een zin uit te leggen maar als je meer wilt weten raad ik je aan om de blog te lezen die ik geschreven heb voor  Healthy Newborn Network. Het gaat over het ACT for Birth project waaraan ik werk in Uganda. 8 maanden na het opstarten van het project hebben we de verloskundigen in het betreffende ziekenhuis gevraagd wat ze van het project vonden en hoe het hun kijk op zorg en de kwaliteit van zorg die ze kunnen geven veranderd had. We kregen hele mooie reacties en die heb ik verwerkt in een blog. Als je op deze link klikt kan je hem lezen. Healthy Newborn Network is een wereldwijd platform voor mensen die werken aan of geinteresseerd zijn in moeder en kind zorg in ontwikkelingslanden. Echt een aanrader om eens rond te neuzen, vooral voor al mijn vroedvrouw-vriendinnen.