Bananenrepubliek...

Gisteren ben ik na een reis zonder noemenswaardige bijzonderheden aangekomen in het land waar je bij elke maaltijd bananen krijgt, de mensen (bijna) altijd lachen en waar de tropische lucht zo dik aanvoelt dat je het haast kan eten. Ik ben hier tot volgende week vrijdag en tussen nu en dan moet er heel wat werk verzet worden. Gelukkig werk ik samen met het fantastische team van Save the Children hier in Kampala. Het is een eer om met zulke inspirerende mensen samen te werken. Ik denk soms echt dat Save the Children alle slimme en hard werkende mensen uit Kampala bij elkaar in een kantoor heeft gezet om samen fantastische projecten uit te voeren die de situatie voor kinderen in Uganda enorm verbeterd. Als het aan de mensen van 'Save' zou liggen zou er al heel wat meer gedaan zijn maar we zijn nog altijd in een Afrikaans land waar begroetingen eindeloos duren (De taxichauffeur vanochtend: Goeiemorgen, heb je lekker geslapen? Hoe was je bed? Hoe was je ontbijt? Waren er veel muggen? Heb je je familie laten weten dat je hier bent? Hoe is het met hen? Hoe was je vlucht? Hoe lang ben je al in Uganda? Is dit je eerste keer in Uganda?. .... oh, je wilt ergens heen, waar wil je heen?...) waar de wegen niet gebouwd zijn op de enorme hoeveelheid auto's waardoor je elk uur van de dag vast staat in file's, en waar alle officiele instanties 'pole pole' doen.. Lekker langzaamaan dus, het is veel te warm om je druk te maken. Het is dus altijd even zoeken naar de balans, efficiënt werken en dingen gedaan krijgen zonder al te veel de westerling te zijn die binnen komt stormen om de wereld te verbeteren. Ik ga de komende weken weer genieten...

7 quick takes...

1. Gisteren hebben we onze housewarming gehad. We hebben er geweldig van genoten. Het was heerlijk weer dus we hadden een braai en maakten vers watermeloen-aardbei-yoghurt ijs met onze ijsmaker. Zo leuk om zo veel blije vrienden in ons huis bij elkaar te hebben.
2. We hebben ook veel cadeaus gekregen, heel veel handige dingen die goed van pas zullen komen. Eén cadeau sprak wel heel duidelijk de hoop uit dat we lang in Kaapstad zullen blijven, een paar vrienden gaven ons namelijk een appelboom. Ik ben benieuwd wanneer ik de eerste appeltaart kan bakken met appels uit eigen tuin.
3. Uiteraard ben ik weer helemaal vergeten foto’s te maken op ons feestje, wie heeft er ook tijd om foto’s te maken als er zo veel leuke mensen bij elkaar zijn…. Daarom vandaag een foto van Rhodes Memorial, een van mijn favoriete plekjes in Kaapstad. Ik had daar vanochtend een vergadering, want het nuttige moet natuurlijk wel met het aangename gecombineerd kunnen worden.
4.  Het is vandaag ook veel te warm om binnen te zitten, het zal meer dan 34 graden worden. Gek idee dat het in Nederland nog sneeuwde gisteren terwijl wij hier weer een eindeloze zomer lijken te hebben.
5. Morgen vlieg ik naar Uganda voor mijn werk, ik zal volgende week vrijdag weer terug vliegen. Ik ga er heen voor een leuk en spannend project dus ik ben benieuwd wat me te wachten staat.
6. Ik mag van Hartmut alleen naar Uganda als ik voor hem Bagel-chips mee terug neem. Blijkbaar is dat een typische snack uit New York, die ik dus alleen ken uit Uganda omdat ik nog nooit in New York geweest ben. In Kampala is een restaurantje waar ze bagels, pizza’s cheesecake en andere Amerikaanse lekkernijen maken. Erg lekker maar het is ook een ideale plek om andere buitenlanders te ontmoeten want alle westerlingen met heimwee naar pizza met echte kaas komen uiteindelijk daar terecht.
7.  Ik heb vorige week nog ander heel goed nieuws gekregen. Een paper dat ik geschreven heb is goedgekeurd om gepresenteerd te worden op een conferentie. Altijd goed voor mijn CV natuurlijk, maar het allerleukste is dat deze conferentie in Amsterdam is. In Mei zal ik dus voor een paar dagen naar Nederland komen! 

Binnenkijken...

Veel tijd om een betere blog te schrijven heb ik helaas niet, dus maak ik me er maar van af met een paar foto's van ons huis. De gordijnen hangen, en maken het gelijk een stuk gezelliger. Gisteren is er een hele stapel hout bij ons huis afgeleverd waar Hartmut nu mee kan gaan puzzelen. Ik heb er alle vertrouwen in dat mijn ingenieur het perfect ontworpen heeft en dat er over een paar weken een enorme boekenkast over de hele hoogte en lengte van onze wand in de woonkamer staat te pronken...

About Chelsea Village...

Wynberg in een van de oudste wijken van Kaapstad. Dat is nog altijd goed te zien want onze nieuwe wijk heeft de hoogste concentratie historische gebouwen in heel Zuid Afrika. Je kunt er heerlijk ronddwalen langs oude 'cottages' met prachtige tuinen, oude luiken en schitterend 'broekielace'. Een paar straten bij ons vandaan is het echte oude centrum met een mooi plein dat me herinnerd aan oude Nederlandse dorpspleinen. Als ik niet oplet droom ik er weg en zie ik kinderen op klompen hoepelen en knikkeren. Het is niet zo verwonderlijk dat het me aan Nederland doet denken, de eerste bewoners van Wijnberg waren de Nederlandse kolonisten die daar een wijnboerderij begonnen (De Oude Wjinbergh). Later nam de Britse regering het gebied over en werd het de uitvalsbasis van het leger. Het werd ook echt een handelscentrum vanwege de gunstige ligging. Het is precies halverwege als je van de ‘Tafelbaai’ in het noorden van de stad naar de ‘Valsbaai’ in het zuiden van de stad gaat.

Tegenwoordig zijn de meeste huizen in de oude dorpskern, die Chelsea Village genoemd wordt, pittoreske restaurantjes of exclusieve woonwinkels. Heerlijk om rond te snuffelen en om ideeën op te doen!

7 quick takes...

1. Ik heb een nieuw visum! Het is gelukkige allemaal heel snel gegaan en wonder boven wonder heb ik in plaats van de normale twee jaar ineens drie jaar gekregen. Perfect!
2. Zaterdagochtend moest ik heel vroeg uit bed (kwart over 5) omdat ik een vriendin had beloofd dat ik met haar fietsclub mee zou gaan wielrennen. Dat opstaan was even pijnlijk maar de zonsopgang over het water van de Valsbaai was absoluut de moeite waard! De omgeving rond Kaapstad is zo verschrikkelijk mooi…
3. In hele maand Februari ben ik bezig met een onderzoek waarbij ik verloskundigen interview over hun werk en hun kennis. Ik vind het interviewen echt heel erg leuk en leer ook veel van de verhalen die ze me vertellen. Het is wel choquerend hoe slecht ze gemiddeld scoren op een kennistoets waar ze getest worden op hun basiskennis mbt het meten van de hartslag van een ongeboren kindje. Gemiddeld 54% terwijl 80% toch gemakkelijk haalbaar zou moeten kunnen zijn voor mensen die dit dagelijks doen.  Het bewijst in ieder geval dat onderwijs een groot verbeterpunt is en dat is nu juist een van de dingen die we wilden onderzoeken met de studie.
4. We hebben weer een superdegelijk e Zaterdag gehad waarin we gordijnen hebben opgehangen, we (voor de honderdste keer) naar de bouwmarkt geweest zijn waar Hartmut uren kan rondkijken, we naar het tuincentrum geweest zijn en waar we in de tuin gewerkt hebben. We worden echt wel burgerlijk.
5. Het huis begint steeds meer te lijken op de plek die we voor ogen hebben. De gordijnen hangen nu en zaterdag is het hout besteld voor een grote boekenkast die Hartmut wil gaan maken. Volgende week hebben we een ‘housewarming’ waarbij we veel vrienden hebben uitgenodigd voor een braai, heerlijk om daar nu plek voor te hebben.
6. Abigail is terug uit Zimbabwe en gisteren hebben we haar weer gezien. Ze was naar Zimbabwe om een paspoort te regelen en het was verschrikkelijk om te horen hoe corrupt dat land is. Aan ieder loketje (en om een paspoort te krijgen moet je langs heel wat loketjes) wordt moeilijk gedaan over hele kleine dingetjes die bij de letter van de wet eigenlijk helemaal niet verkeerd zijn. Ze houden pas op met zeuren als je ze een beetje geld geeft. Een paar voorbeeldjes, bij het maken van de pasfoto moest ze ineens haar haar laten afknippen, anders mocht ze niet op de foto. Of ze moest gewoon wat geld geven. Bij een ander loket deden ze net alsof ze in een andere plaats geboren was dan dat ze eigenlijk geboren was, ze ‘vonden’ plotseling de juiste  papieren toen ze wat geld gaf. Verschrikkelijk…
7. Vorige week vrijdag hoorde ik ineens dat ik volgende week of de week erna naar Uganda moet voor mijn werk. Deze week weet ik meer. Een paar jaar geleden, toen ik een studentje in Belgie was met heimwee naar Oost-Afrika had ik nooit kunnen denken en durven hopen dat ik werk zou krijgen waarmee ik precies datgeen te doen krijg wat ik het liefste doe! Verloskundigen in ontwikkelingslanden helpen om hun werk beter te kunnen doen..

Tijd voor verandering!

Het had het plot van een spannend boek kunnen zijn. De sporter  die ondanks zijn handicap niet opgeeft en doordringt tot de top 10 van het internationale hardlopen waardoor hij de lieveling van de natie wordt. Een echte held. Tot op een dag zijn vriendin, een mooi en slim model met een glansrijke carrière dood gevonden wordt in zijn huis, nadat pistoolschoten gehoord zijn. In shock zegt hij dat het een ongeluk was, dat hij dacht dat ze een inbreker was. Hij schoot om zichzelf te verdedigen. De media smult er van. Wat is er gebeurt, klopt zijn verhaal? Is het inderdaad een ‘valentijnsverassing’ die mis is gegaan op de meest afschuwelijke manier? ‘Getuigen’ komen overal vandaan met sensatieverhalen. Het had beter het plot van een spannend boek kunnen zijn.

Helaas is het het tragische verhaal van Oscar Pistorius, tot gisteren een publiekslieveling. Nu weten mensen niet meer zo goed wat ze moeten denken. Het verhaal schokt me, of het nu een ongeluk was of niet, de eenvoud waarmee mensen de trekker overhalen is afschuwelijk. Moord lijkt de normaalste zaak van de wereld te zijn in Zuid Afrika. Elk nieuwsbulletin op de radio rapporteert er wel een, gemiddeld worden er 50 mensen vermoord, elke dag!  Vanwege de vele inbraken en het vele geweld proberen veel mensen in Zuid Afrika zichzelf te beschermen door het aanschaffen van een vuurwapen.  Pistorius’ verhaal dat hij in blinde paniek de trekker over haalde geeft voor mij genoeg reden om geen vuurwapen te  willen hebben. Dan kan ik in slaperige paniek midden in de nacht niet naar het pistool op mijn nachtkastje grijpen om met één halfwakkere actie mijn hele wereld aan diggelen te schieten.  

Ik hoop dat dit een ongeluk is, dat deze moord inderdaad het gevolg was van een slaperige paniekaanval, en dat het niet, zoals veel vaker het geval lijkt te zijn en de media ook hint, een tragisch gevolg van onbeheerste agressie. Er zijn te veel vrouwen slachtoffer van (huiselijk) geweld. In heel Zuid Afrika dragen mensen zwart vandaag, als een teken van verdriet om het geweld tegen vrouwen en kinderen. We bidden voor  meer godvrezende mannen, die voorbeelden kunnen zijn voor de maatschappij. Het is tijd voor verandering! Laten we er samen aan werken om onze maatschappij een betere plek te maken. Zodat de enige plek die geweld nog krijgt in deze wereld op de pagina's van geschiedenisboeken zal zijn...

Binnenkijken...

Ooit las ik ergens dat klanten altijd drie dingen willen. Als ze iets kopen of bestellen moet het de beste kwaliteit zijn tegen de laagste prijs en ze willen er niet lang op wachten. En dat is meestal onmogelijk. Goede kwaliteit is meestal niet het goedkoopste en als het al wel zo is is het meestal niet direct voor handen. Met Hartmut is dat anders, als ik bij hem iets 'bestel' weet hij het altijd heel snel en perfect te maken en meestal kost het bijna niets. Neem nu deze uitsparing in de muur. Toen we de eerste keer het huis binnen liepen viel het me bijna niet op dat er zo'n mooie uitsparing zat waar planken in zaten. Jammer! Het zou zo'n mooi focus punt kunnen zijn om leuke dingetjes uit te stallen. Een paar meter plinten en een likje verf hebben voor een ware metamorfose gezorgd. Oh ja, de muur heeft natuurlijk ook een andere kleur gekregen. Van geel naar 'greige', het ziet er een stuk schoner en strakker uit. 

Hartmut is het helemaal met me eens dat het er een stuk beter uit ziet, maar ik denk dat zijn mening vooral gevormd werd door de stopfles met koekjes...

7 quick takes...

1. We zijn een weekendje weg geweest met vrienden om de 30e verjaardag van een goede vriend te vieren en ik heb precies nul foto's gemaakt. We waren veel te druk met het maken van leuke herinneringen om het vast te leggen op de gevoelige plaat.. Leuk voor ons, maar niet zo leuk voor de blog.
2. Hartmut en ik hadden ontzettend veel geluk. Een vriendin van ons had een prijs gewonnen waarbij ze een nacht in een 'honeymoon suite' in een 5 sterren trouwlocatie mocht doorbrengen. Ze is vrijgezel had er niet zo veel belang bij en vroeg of wij het misschien wilden hebben. Het was toevallig in George, waar wij dit weekend heen gingen dus wij hebben lekker genoten van de luxe...
3. Ik zei al, ik heb precies nul foto's gemaakt. De foto boven dit stukje is al bijna drie jaar oud en gemaakt in Victoria Bay, een pitoresk klein plaatsje aan een kleine baai waar we drie jaar geleden gewandeld hebben omdat het winter was en waar we afgelopen weekend een middag op het strand doorgebracht hebben. Zuid Afrika heeft zo veel mooie kleine plaatsjes aan zee dat het nooit echt verschrikkelijk druk is op de strandjes, heerlijk genieten dus!
4. Over twee weken hebben we een housewarming in ons nieuwe huis en Hartmut en ik hebben een hele lijst gemaakt van kleine en grote klusjes die we voor die tijd af willen hebben. De gezellige lange avonden werken zijn voorlopig nog niet voorbij.
5. Het weer is een beetje omgeslagen en het is begonnen met regenen. Dat is maar goed ook want het was overal veel te droog en de brandweer was ontzettend druk met bos en veldbranden overal. En wij vinden het ook wel lekker dat het een beetje koeler is. De zomer is voorlopig nog niet voorbij dus we zullen nog genoeg warme dagen krijgen.
6. En nu nog twee serieuze takes.... Vorige week donderdag was de eerste gebedswandeling in de gevangenis van dit jaar. Toen we daar aankwamen bleek dat de directie eindelijk had toegestaan dat we de gevangenis in mochten in plaats van rond de gebouwen te lopen. Het was mooi, bijzonder, beklemmend en hartverscheurend. We waren in het gedeelte waar de jongens tussen de 14 en 21 vast zaten. Honderden jongens, al getekend door de tatoeages van gangs, soms al maanden of zelfs jaren vast in de gevangenis vanwege misdaden waar ze eigenlijk veel te jong voor waren.  Onwillekeurig gingen mijn gedachten naar mijn broers... Wat een wereld van verschil.
7. Dat in Zuid Afrika veel verkrachtingen plaats vinden is al lang bekend. De afgelopen paar maanden zijn er een paar gruwelijke gevallen geweest die er voor gezorgt hebben dat de Westkaap 'The Cape of rape' genoemd wordt. Niet een naam om trots op te zijn en daarom was er afgelopen vrijdag een speciale dag om meer bewustwording te creeeren. Op de radio was elke 4 minuten een klein belletje te horen, een belletje dat door merg en been ging, want elk belletje stond voor een verkrachte vrouw. Elke 4 minuten wordt er in Zuid Afrika een vrouw verkracht. Verschrikkelijk...

Binnenkijken...

Ik krijg steeds meer vragen van nieuwsgierige mensen die willen weten hoe ons huis er nu uitziet, dus even een snel binnenkijkertje. Hoewel we de afgelopen weken heel hard gewerkt hebben moet er nog veel gebeuren aan het huis. Helemaal niet erg hoor, we vinden al dat verven/zagen/boren en regelen erg leuk (over het algemeen). Maar soms is het ook heel leuk om een foto te maken vanuit een hoek waarop het net lijkt alsof het huis al helemaal af is om onszelf een beetje voor de gek te houden. Deze week hebben we een paar foto's opgehangen en dat maakte het huis toch wel meer eigen. Ook hebben we deze week voor de eerste keer onze reuze-eettafel en stoelen die nu eindelijk geverfd zijn in gebruik genomen voor homegroup. Vandaar alle bestek en borden op tafel. Heerlijk, met z'n tienen rond de tafel en iedereen heeft plek genoeg! Komen jullie ook eten?

Mijn excuses voor het feit dat de foto weer met mijn telefoon gemaakt is. Zodra de woonkamer klaar is zal ik een officiele fotosessie houden houden met een goede camera...

Waardevolle medemens...

Elke dinsdag wordt de vuilnis opgehaald. Toen ik vorige week dinsdag thuis kwam was de container inderdaad leeg maar er lag ook een heleboel rommel op straat. Ik hoefde niet lang na te denken over hoe dat kwam. In Kaapstad wonen heel veel daklozen die elke dag van de week met hun boodschappenwagentje/kinderwagen/rolkoffer of gewoon met een kleine rugzak van wijk naar wijk trekken om de containers af te graven naar 'waardevolle spullen'. Roestige blikjes, kapotte schoenen of restjes eten. Vaak worden de containers helemaal leeggegraven. Je moet snel zijn en slim. De ervaren zoekers weten wel bij welke huizen veel te halen valt en als je een goede buit wilt hebben moet je zo veel mogelijk containers op een morgen doen. De containerwagen komt meestal al rond 7 uur dus veel tijd is er niet. Het is dan wel begrijpelijk dat niet alle rommel weer netjes teruggepropt wordt. 

Gistermorgen zette ik de container weer buiten en er stond aan het begin van de straat al een heel 'daklozenleger' klaar om te kijken wat voor waardevols er tussen onze afval te vinden zou zijn. Ik voelde ergernis op komen en vond het nogal vervelend dat die mannen er waren, want straks zou de hele straat weer vol rommel liggen. En toen schrok ik ineens. Echt? Is dat wat ik dacht? Vervelend dat die mannen er zijn? Dacht ik echt dat ze maar ergens anders heen moesten omdat ze in mijn straat niet thuishoren? Was mijn hart echt zo koud?

Deze mannen hebben geen thuis, hebben geen andere plek waar ze heen kunnen. Deze mannen zijn nergens welkom, kunnen nooit eens languit op de bank liggen na een lekkere warme maaltijd. Niemand wacht op ze. Hun vrienden waarmee ze door de straten trekken zijn tegelijk hun concurenten. De belangrijkste regel op straat is 'ieder voor zich'... 

Jezus daagt ons uit om naar onze naaste om te zien. En ja, mijn naaste is ook die man die zich al weken niet gewassen heeft, naar alcohol stinkt en rommel in mijn straat maakt. Ik zal maar beginnen met omzien door volgende week een bakje eten naast mijn container te zetten. En misschien de week daarna de schoenen die eigenlijk nog helemaal niet kapot zijn.. Misschien moet ik eigenlijk een praatje maken. Namen leren kennen. Ik moet beginnen met omzien naar mijn waardevolle medemens...

7 quick takes...

1. Onze aankopen van de afgelopen maanden (o.a. een wasmachine, een eettafel en een bank) voelden al nogal burgerlijk, maar om de een of andere reden spande de aankoop van het afgelopen weekend voor ons gevoel toch de kroon. Een grasmaaier... Burgerlijkheid ten top!
2. Zaterdag heeft Bafana Bafana (ZA voetbalteam) de kwartfinales van hét toernooi van het Afrikaanse continent verloren. Helaas, Trever Noah, de grappigste stand up comedian can Zuid Afrika zei daarover het volgende. 'My brother is 8 years old. For him Bafana and the ANC are the same. He's heard great things but he's never seen it himself.' (ANC is de politieke partij van Nelson mandela die nu og steeds aan de macht is maar nogal wat van zijn glans en daadkracht verloren heeft).
3. Mijn twee collega's hebben allebei een baby gekregen vorige week. Een jongen en een meisje. Ik ben zo blij voor ze! Het enige jammere is dat ik nu moederziel alleen op kantoor zal zitten de komende drie maanden.
4. Gelukkig begin ik vanaf morgen met interviews. Ik ga voor een studie verloskundigen in een stattsziekenhuis interviewen over hun werk om uit te zoeken waar volgens hun het probleem zit en hoe zij denken dat zorg verbeterd kan worden. 
5. Dit weekend hebben we weer niet stilgezeten in huis. We hebben onze keukenstoelen van een mooi kleurtje voorzien. Hoera voor 'Majestic Promenade' stoelen...
6. Gisteren hadden we een verjaardagspicknick voor Direshni, een Indische vriendin. Nu zijn er hier in Zuid Afrika heel veel Indiers, sommige families zijn hier al generaties lang en hebben geen idee meer hoe hun banden met India precies in elkaar zitten, terwijl er ook heel veel Indische studenten zijn die hier komen studeren. Wij waren een van de weinige niet-Indiers op de verjaardag en het was ontzettend interessant om te horen hoe ze elkaars talen vergeleken en probeerden te achterhalen waar ze vandaan kwamen. India is zo'n divers land met een fascinerende cultuur!
7. Af en toe is het een beetje vervelend om in een land te wonen waar je niet bent opgegroeit. We hebben een van onze muren met schoolbordverf beschilderd en om dat 'in te laten werken' moeten we eerst de hele muur bekrijten. Nu kan ik dat wel met kleine krijtjes doen maar stoepkrijt gaat natuurlijk veel sneller. Ik heb al gevraagd of ze dat uberhaupt hebben hier en vrienden konden zich herinneren er vroeger mee gespeeld te hebben. Maar niemand kon me vertellen waar ik het kan kopen. In Nederland zou ik gewoon rechtstreeks naar de juiste winkel fietsen om het te kopen maar hier moet ik eerst stad en land af voor ik het gevonden heb. (Nee, ik heb het nog niet gevonden.)