vrijdag 27 april 2012

Ik ben een Hollander....

Maar hoe deze in Zuid Amerika geproduceerde snoepjes, die in een Zuid Afrikaanse winkel hangen aan hun naam komen is me een raadsel....


maandag 23 april 2012

7 Quick Takes......

  1. We zijn dit weekend op huizenjacht geweest. Wat een avontuur. Het was vooral om een beetje koop-wijs te worden. Wat kan je kopen, in welke buurt, voor hoe veel geld? Het is niet zo dat we nu per se gelijk iets willen kopen, maar als we iets leuks tegen komen is dat mooi meegenomen.  En die wat-kan-je-waar-kopen-voor-hoe-veel-vraag bleek niet zo eenvoudig te beantwoorden. Het hangt uiteraard helemaal van de plek af, een straat noordelijker of zuidelijker maakt een huis 100.000 rand meer waard. In de ene wijk kostte een rijtjeshuis met amper een tuin en twee piepkleine kamertjes 1,4 miljoen rand terwijl een andere wijk, daar helemaal niet zo ver vandaan een vrijstaand huis met 3 slaapkamers en een aardige tuin 850.000 was. We houden jullie op de hoogte!
  2. Zaterdag moest Hartmut voetballen en heb ik een rondje gedaan op de race fiets. Er zijn ontelbaar veel mooie wegen, maar je moet wel goed opletten want de meeste automobilisten delen hun weg liever niet met een fietser. (misschien kon ik dat beter niet schrijven.) Maar het was de moeite waard. Het ene moment fietste ik langs bergen en wijngaarden, prachtig gekleurd door de herfstbladeren. Een half uurtje later moest ik extra hard trappen om het van de sterke zeewind te kunnen winnen en had ik een prachtig uitzicht over een helderblauwe oceaan. Wat zijn we toch bevoorrecht om in Kaapstad te wonen.
  3. Ik ben verschrikkelijk als het om cadeautjes gaat. Vorige week moest ik even in het winkelcentrum zijn en zag ik een chipsmaker.. helemaal leuk natuurlijk. Zelf chips maken in de magnetron, zonder olie dus ook nog eens gezond. Naast aardappels kan je ook appel, mango, wortel, bieten enzo enz chips maken. Het perfecte cadeau voor Hartmuts verjaardag (in September), aangezien ik het leuk vind als hij in de keuken is en hij het leuk vind als koken ‘technisch’ is en eigenlijk niet kan mislukken. Ik was er zo enthousiast over dat Hartmut toen hij thuis kwam haast kon ruiken dat ik een geheimpje voor hem had. 10 minuten later waren we samen chips aan het maken.  Het is dus verstandiger om pas de dag voor zijn verjaardag over een goed cadeau na te denken, of een cadeau te kopen wat ik eigenlijk niet leuk vind. Anders weet hij het sowieso voor zijn verjaardag.
  4. Ik heb al vaker over Abigail geschreven, maar ik ben zo trots op haar. Ze heeft vorige week een stage afgesloten en hier een 9 voor gekregen, geweldig! Nog beter nieuws is dat de vader van haar zoontje meer betrokken wil zijn in hun leven, en dat de laatste paar weken ook echt is geweest.
  5. Ik ben helemaal geen vegetariër en vind vlees veel te lekker om het voor altijd te laten staan, maar ik vind het ontzettend leuk om te experimenteren in de keuken. Dit resulteerde vorige week vrijdag in vegetarische hamburgers, gemaakt van linzen en quinoa… en ja, het was een stuk lekkerder dan het klinkt, en ongetwijfeld heel gezond.
  6. Dit jaar is een goed jaar, vorige week heeft mijn vriendin Ciska haar ticket geboekt om ons te komen bezoeken. In Juli komt Annelies, een andere vriendin uit België en deze week komt mijn zus.
  7. Wacht, dat moet nog een keer benadrukt worden. Nog 5 nachtjes slapen, dan komt is mijn zus hier.. hoera!

vrijdag 20 april 2012

How the big city became home....


Deze foto is het uitzicht vanuit de dokterswachtkamer waar ik vanmorgen was.  Terwijl ik zat te wachten en naar buiten keek dwaalden mijn gedachten af. 2,5 jaar geleden zat ik in precies diezelfde wachtkamer.  Het was onze allereerste week in Kaapstad. We moesten een röntgenfoto van mijn longen laten maken voor mijn visumaanvraag. Ik weet nog goed dat ik toen naar buiten keek, al die grote gebouwen zag en een vreemde mengeling van opwinding en angst voelde. Zo’n grote stad, wat zou er veel te beleven zijn. Zo'n grote stad, hoe vinden we er ooit onze weg. Zo’n grote stad, zo veel mensen overal vandaan om te leren kennen. Zo’n grote stad, hoe maken we hier ooit vrienden. Alles was leuk en opwindend, maar vooral ook heel erg nieuw en onbekend. Het voelde haast als springen in het diepe zonder zeker te weten of je wel kan zwemmen.
Soms moeten Hartmut en ik lachen om hoe ‘dom’ we die eerste week waren. Iedereen waarschuwde ons dat Kaapstad nogal gevaarlijk was en wij hadden geen idee. Ik weet nog goed dat we naar een supermarkt gingen en dat we allebei superachterdochtig waren. Zou onze auto gestolen worden, zouden we zelf beroofd worden? Hoe weet je nu dat een gebied veilig genoeg is? De betreffende supermarkt staat in een van de studentenwijken vlak bij ons huis, het is een drukke, chaotische straat, maar niets om bang voor te zijn. Ik rijd er bijna dagelijks langs, en gniffel dan over onze onwetendheid. In 2,5 jaar is er veel veranderd. Kaapstad is veranderd van ‘vreemde, opwindende stad’ in ‘bekende, opwindende stad’.  Ik ken mijn weg tussen al die grote gebouwen, ik weet wat er te beleven is (maar ben nog lang niet ‘uitbeleefd’), ik ken veel mensen en kan veel van hen mijn vrienden noemen.  Kaapstad is thuis geworden…

maandag 16 april 2012

7 quick takes...

  1. Soms heb je van die weekenden waardoor je na afloop alleen maar dankbaar kan zijn. Zoals het afgelopen weekend. 4 verschillende etentjes, bij vrienden en bij ons thuis. Goede vrienden, lekker eten en kwaliteitsgesprekken. Het maakt me dankbaar dat we dat hebben. Goede vriendschappen hier in Zuid Afrika, geld om lekker eten te koken en tijd om daar samen van te genieten…
  2. In Nederland hoor je vaak : ‘April doet wat hij wil’ en dan gaat dat natuurlijk over het wisselvallige Nederlandse lenteweer. Maar het zou net zo goed over het weer hier kunnen gaan. De ene dag is het 35 graden, de volgende dag 20 graden, regen, droogte, zon en wind… alles komt voorbij. Dus Hester, als je je koffers aan het inpakken bent, neem kleren mee voor 4 seizoenen.
  3. Ik heb nog helemaal niet verteld dat we onze tickets voor Madagascar geboekt hebben. 4 tot 14 juli gaan Hartmut en ik daar samen met een team van onze kerk heen om een lokaal zendingsziekenhuis te ondersteunen. Ik aan de medische kant, en Hartmut zal zijn kennis inzetten om het ziekenhuis technisch gezien vooruit te helpen. We hebben er uiteraard heel veel zin aan!
  4. Volgende weekend is er een belangrijke gebeurtenis in Zuid Afrika, onze president gaat namelijk trouwen. In de meeste andere landen zou dat een feestelijke gebeurtenis zijn die veel aandacht krijgt in het nieuws. Hier grinniken de mensen een beetje en halen ze hun schouders op. Waarom? Vorige week vierde hij zijn 70ste verjaardag. Hij is vader van ongeveer 20 kinderen, waarvan de jongste 3 is. Het aantal kinderen waarvan hij de vader is, is overigens niet helemaal zeker. Dit zal zijn 6e huwelijk zijn. Hij is een keer gescheiden, een van zijn vrouwen heeft zelfmoord gepleegd en met de andere drie is hij nog gewoon getrouwd… Lekker goed voorbeeld…
  5. Het werk in het ziekenhuis waar we begeleiding bij crisis zwangerschappen geven blijft lastig. Een paar van de hooggeplaatste verpleegsters vinden het maar onnodig wat we doen en maken het ons nogal lastig om ons werk goed te kunnen doen. Willen jullie blijven bidden?
  6. Met Hartmut gaat het ook goed. Hij gaat elke morgen op de motor naar het werk en dat is een stuk sneller als met de auto omdat er nogal veel verkeer is (zo hé, is dat even een eyeopener voor alle mensen die denken dat er in Afrika alleen maar grashutjes en koeien zijn ;-)). Hij begint er bij het werk echt lekker in te komen, leidt nu een project en komt elke dag thuis met grappige en soms frustrerende verhalen over aannemers en bouwprojecten. Hartmut zegt altijd dat hij ook wel een bevalling kan doen door al mijn verhalen, aan het eind van dit jaar kan ik projecten leiden door al zijn verhalen.
  7. Op facebook kan je foto’s zien van ons weekend in Augrabies waar ik vorige week over schreef. Ik ben nog aan het kijken hoe ik dat het gemakkelijkste kan linken aan de blog.

vrijdag 13 april 2012

Life in South Africa.... Padstal

Ik schreef in mijn vorige blog al dat ik gek ben op roadtrips. Een van de dingen die ik geweldig vind om te zien is de creativiteit van mensen die op het platteland vaak tot uiting komt in een 'padstal', een kraampje langs de weg waar mensen (meestal boeren) hun oogst verkopen aan voorbijgangers. Dat is tenminste het idee en ik denk ook dat het zo begonnen is. In de loop van de tijd is het fenomeen echter uitgegroeid tot iets wat op zich al een roadtrip waard is. De meeste padstallen worden kilometers van tevoren al aangekondigd met vlaggen, beschilderde oude auto's en mooie borden. Je kan je al verlekkeren op de 'vars rosyne', 'biltong', 'rusks' en 'moerkoffie'. Of een van de talloze andere heerlijkheden die te koop aangeboden wordt. Als je er dan eenmaal bent is het vaak een feest voor het oog met creatieve uitspattingen waar je ook maar kijkt. Zoals op de foto, de 'pienk padstal' in Kakamas. Overal schoolborden met grappige citaten, en muur bedekt met nummerborden, een andere met gebroken kopjes. Een terras set gemaakt van autobanden en een paar oude motorfietsen met een papier met hunhun levensloop. De heerlijke zelfgedroogde vruchten en huisgemaakte nougat waren en welkome aanvulling op onze padkos. Ook werden twee grappige groene kaarsenstandaards en een uit oud ijzer gemaakt kruis gekocht als herinnering aan deze plek....

woensdag 11 april 2012

7 quick takes...

  1. Deze ‘quick takes’ zijn een beetje laat maar dat komt omdat we maandag op de lange maar oh zo mooie terugweg waren vanuit de Noordkaap. Ik ga ook een beetje vals spelen en alle takes zullen over deze trip gaan, genoeg te vertellen denk ik zo.. Foto’s komen hopelijk later nog.
  2. We hebben het paasweekend doorgebracht bij een vriend die daar vandaan komt en hebben ontzettend genoten. Zijn ouders wonen in Augrabies National Park en daar hebben we ook geslapen. Het park is er vooral om een enorme waterval in de Oranje Rivier te beschermen. Met ontzagwekkende kracht en hoeveelheden klettert het water er 56 meter naar beneden. Adembenemend.
  3. Naast de watervallen is er ook een natuurreservaat waar we rondgereden hebben. We hadden verwacht om vooral wat ‘kleiner’ wild te zien en waren dan ook behoorlijk verbaasd toen we ineens oog in oog stonden met een paar prachtige giraffen. Grappig detail; de giraffen zijn hier over de generaties kleiner geworden dan ‘normale’ giraffen. Er zijn in dit gebied namelijk haast geen bomen en het heeft dus geen voordeel om lang te zijn.
  4. Ashwill (de vriend die we kwamen bezoeken) zijn ouders hebben 4 jaar geleden een stuk grond gekocht om daar een boerderij te beginnen. En dat is ze goed gelukt, ze hebben kippen, schapen, geiten, koeien, paarden en varkens. En kuikentjes, lammetjes en biggetjes... die natuurlijk veel leuker zijn. We hebben we ook een nachtje doorgebracht op de boerderij. Het was volle maan, en terwijl we buiten een ‘Potjie’ aan het maken waren op het vuur ging aan de ene kant de zon onder en kwam aan de andere kant de maan op. Wat een majestueus gezicht, wat een creatieve schepper…
  5. Ik ben gek op lange autoritten. Vooral hier in Zuidelijk Afrika. De wegen zijn prima dus je wordt niet uren lang heen en weer geschud. Dit weekend hebben we twee keer een hele dag gereden ,maar we hebben ons geen moment verveeld. CD’s met lekkere meezingers om de sfeer er in te houden. Een andere CD’s met preken en toespraken om de tijd goed te besteden, die steeds weer gestopt wordt omdat we over het onderwerp willen doorpraten. Een koelbox vol met zelfgemaakte lekkernijen (padkos heet dat hier) en de camera binnen handbereik om foto’s te maken van alle schitterende dingen die we tegen komen.
  6. Een groot deel van onze reis ging door de Karoo, dit betekend ‘ land van dorst’ en dat is een prima beschrijving. Eindeloze vlaktes met rotsen, gras en af en toe een schaap. De wegen zijn kaarsrecht en leeg. Aan de horizon zie je af en toe een windmolen om water uit de grond te pompen en om de 100 kilometer is een dorp. Het is er geweldig op een niet te bevatten manier. De eindeloze nietsheid, en het contrast met de dorpen waar door weer en wind geharde mensen al generaties lang met succes een bestaan opbouwen. Kleine winkeltjes waar ze de leukste zelfgemaakte spullen verkopen, heel veel landbouw winkels met tractor onderdelen, schapenvoer en zaaigoed. Het leukste is om te eten bij een van de restaurantjes. Er wordt typische ‘boerenkos’ geserveerd. Eerlijk eten, lekker veel suiker en vet en ingemaakte groenten. Over de boerenkos zal ik nog een keer een blog schrijven.
  7. Nu zijn we weer thuis, en gaat het leven weer zijn gewone gang, hoewel gewoon? Over minder dan 3 weken landt mijn lieve zus hier en zullen we samen met haar genieten van alles wat de Kaap te bieden heeft.

woensdag 4 april 2012

D.I.Y.: Mix and Match....

Normaal gesproken ben ik nooit zo'n grote fan van het kopen van souvenirs. Het liefst loop ik met een grote boog om alle souvenir-marktjes heen die overal in Afrika opduiken. Ik was echter met een Canadees in Oeganda die voor de eerste keer in Afrika was dus uiteraard moest in een vrij uurtje een markt bezocht worden. Ik was haast van plan om gewoon ergens in het zonnetje te zitten wachten tot hij klaar was toen mijn aandacht getrokken werd door een tafel met prachtig handgemaakt glaswerk in pasteltinten. Nog nooit ben ik zo enthousiast over souvenirs geweest. Ik heb twee mooie blauwe vaasjes en een groot glas voor een leuk prijsje op de kop weten te tikken en ze ook nog eens heel in de koffer kunnen vervoeren naar Zuid Afrika. Eenmaal thuis gekomen ben ik aan de gang gegaan met oude flessen, een lijmpistool en spuitbussen met verf. Daarna heb ik mijn kasten afgezocht naar schatten in dezelfde kleuren om dit stilleven samen te stellen. Het idee om flessen te verven is niet van mezelf hoor, er is een fantastische website, pinterest, die razend populair is. Je kan er gewoon mooie plaatjes kijken, inspiratie opdoen voor je klerenkasten, watertanden bij recepten en dus ook heel veel leuke ideetjes krijgen om dingen zelf te maken.... Pas op, het is verslavend!

dinsdag 3 april 2012

7 quick takes...

  1. Ik ben weer terug in Kaapstad na twee heerlijke, vermoeiende, mooie weken in Kampala. Het was ontzettend fijn om de mogelijkheid te hebben om terug naar Oeganda te gaan en om daar te werken met lokale verloskundigen. Bijzonder ook, dat op die manier een droom uit kwam. Hier volgt een citaat uit een motivatiebrief die ik 4 jaar geleden geschreven heb: Toen ik aan de opleiding voor vroedvrouw begon had ik al een duidelijk doel voor ogen.Nu hard studeren om, als ik eenmaal klaar ben, een goede vroedvrouw te kunnen zijn die haar kennis over gaat brengen aan vroedvrouwen in ontwikkelingslanden’.
  2. De training in Oeganda was een enorm succes, de vroedvrouwen zeiden ons allemaal dat we niet alleen hun moesten trainen, maar dat we iedere Oegandese vroedvrouw dezelfde training zouden moeten geven. En dat is precies waar we nu aan gaan werken. Met alles wat we de afgelopen weken geleerd hebben willen we de training verder uitbreiden en hopelijk kan dan iedereen in Oeganda er gebruik van maken.
  3. De laatste dag van mijn trip moest ik een afgelegen dorpsziekenhuis bezoeken. Het was ongeveer twee uur rijden over zandwegen en door kleine dorpjes. Ik heb zo veel respect voor de vroedvrouwen die daar werken. Het ziekenhui sis overvol, ze hebben slechts twee dagen in de week elektriciteit en als het er niet is, is er ook geen stromend water, niets werkt zoals het zou moeten, en toch blijven ze lachen en gemotiveerd werken. Zulke verloskundigen verdienen aandacht en verbetering!
  4. Het was fijn om in Oeganda te zijn, maar nog fijner om weer thuis te komen. Hartmut maakte het extra leuk doordat hij door het huis een speurtocht had opgezet met allerlei aanwijzingen en kleine cadeautjes en dingen die hij gemaakt of gerepareerd had. Ik heb zo’n handige man, hij maakt alles wat kapot is in huis zelf weer heel..
  5. Zaterdag hebben Hartmut en ik onszelf verwend, op onze huwelijksreis wilden we al naar een spa gaan maar het kwam er nooit van. Zaterdag was het eindelijk zo ver, we zijn naar Mangwanani geweest. Een echte aanrader voor iedereen die hier in de buurt woont. Een supermooi uitzicht over Kaapstad en de wijnlanden, een prachtig gebouw, heerlijk eten, fijne massages..m aar het belangrijkste waren de vrouwen die er werken. Alle vrouwen die er werken wonen in een sloppenwijk maar krijgen door deze baan goede kansen op een beter leven. Als je er begint te werken krijg je aandelen in het bedrijf en hoe langer je er werkt hoe meer aandelen je krijgt. Ik weet niet of dit hun humeur beïnvloedde maar de vrouwen waren ongekend vrolijk. Ze zongen en dansten de hele dag, als je daar niet vrolijk van zou worden moet er wel iets goed mis zijn met je…
  6. Ik heb gisteren een gesprek gehad met het ernstig zieke meisje waar ik eerder over schreef. Ze was doorgestuurd naar een ander ziekenhuis waar ze eventueel een abortus konden doen als het om medische redenen was maar ook daar weigerden ze het. Ze zal nu met veel extra zorg de zwangerschap uitdragen en hoopt in Augustus te bevallen. Het gaat wel aardig goed met haar en ze ziet uit naar de komst van haar tweede kindje. Het nare is dat de hele familie zich tegen haar gekeerd heeft omdat ze vinden dat ze maar beter had moeten uitkijken. Willen jullie bidden dan ze vrede en rust vindt in deze soms moeilijke wereld?
  7. Het is weer zo ver, geen inspiratie voor de 7e take. Ik heb vaak in de verleiding gestaan om er maar 6, of 5 te schrijven, maar ik denk dat het leuke van deze opzet juist is dat je jezelf dwingt om er zeven te schrijven zodat je jezelf blijft uitdagen, en zodat ik soms dingen opschrijf die mij niet zo interessant lijken maar die anderen eigenlijk heel grappig vinden. Oke, ik zal over rugby schrijven. Afgelopen zaterdag moesten de twee grootste en beste teams van Zuid Afrika tegen elkaar spelen. Toen ik hier kwam wonen vond ik rugby maar een raar spelletje en snapte ik er helemaal niets van. Ik ben dan ook opgegroeid in een Nederlands gezin met 4 broers die het grootste deel van hun brein en gesprekken gereserveerd lijken te hebben voor voetbal. Nu, na 2,5 jaar in een rugby-verslaafd land vind ik het leuk om te kijken, snap ik de meeste regels en heb ik zelfs een team dat ik support. Uiteraard zijn dat ‘de Stormers’ uit Kaapstad, die hun thuis stadion ongeveer 5 minuten bij ons huis vandaan hebben. Uiteraard wonnen ze ook, al was het een hele spannende wedstrijd die tot het einde twee kanten op kon gaan.

Dit vind je misschien ook wel leuk...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...